τερεζος
00s
LAURENT GARNIER, Unreasonable Behaviour (F Communications, 2000)
Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώθω κάθε φορά που ακούω το 'The Man With The Red Face'. Είναι ο βόμβος που δημιουργεί την προσμονή στην αρχή, οι πρώτες ιαχές των πνευστών, ο αρχετυπικός house ρυθμός που αναπτύσσεται σταδιακά στα 9'10'' του κομματιού, τα σαξόφωνα που ουρλιάζουν στη συνέχεια ορίζοντας την κοσμοπολίτικη ηδονική ζεστασιά του french house, το κατέβασμα του διακόπτη. Κάθε φορά, όσο κι αν είναι πια κλισέ track, το ίδιο bliss. Όμως τούτο το άλμπουμ που βγήκε τους πρώτους μήνες των noughties είναι ίσως η πιο πλήρης μουσική dance πρότασή τους. Γιατί έχει την εκλεκτική τρελίτσα του 'The Sound Of The Big Babou', τους δυναμίτες 'Greed' & 'Dangerous Drive', το 'Last Tribute To The 20th Century' που κλείνει συγκινητικά όχι μόνο τον δίσκο, αλλά την προηγούμενη χιλιετία....
'09
A PLACE TO BURY STRANGERS, Exploding Head, Mute
Τους έχουμε και πρόσφατους από το Ροντέο και στ' αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι παραπάνω να γράψω απ'όσα σημείωσα στο #14 της δεκαετίας. Γιατί στο δεύτερο δεν αλλάζει (σχεδόν) καθόλου ο ήχος τους. Παραμένει ωμός και καταιγιστικός μέσα από διαδοχικά layers παραμόρφωσης, ίσως να διακρίνεται μια δόση Smiths λυρισμού παραπάνω, αλλά μπορέι να κάνω και λάθος. Μάλλον, αυτό που θελώ να πω ότι σου περισσεύουν και μερικά φωνητικά να τραγουδάς από μέσα σου στο μετρό, ας πούμε 'In Your Heart, In Your Heart'...
τσουλούφης
οοs
Fuck Buttons, Tarot Sport, ATP Recordings, 2009
09'
The Flamig Lips, Embryonic, Warner Bros
5 σχόλια:
μεγάλο clip το the man with the red face. τεράστιο.
...αλλα και πολυ μεγαλο τραγουδι...
τεράστιο
τερεζος
Απίστευτο! εσύ πόte εκτίμησες αυτόν τον δίσκο? εγώ ήμουν 14, τον αγόρασα μόνο και μόνο γιατι μου άρεσε το εξώφυλλο και έκανα πλάκα με τους φίλους μου με το κειμενάκι που έγραφε στο βιβλιαράκι, ακόμα το θυμάμαι απ'έξω, : j'espere que tu t'es lave les mains avant de me toucher!
Μετά ξανα έπεσε στα χέρια μου, πέρασε κάποιος καιρός, έμαθα κ εκτίμησα, για να καταλήξω να συμφωνώ μαζί σας!
...niko προφανως ανφέρεσαι στον γκαρνιε...εμενα με επιασε εκεινη την εποχη, στις αρχες των '00s που ηταν πολυ της μοδας η κινηση με το french house (daft punk, superdiscount, alex gopher και δε συμμαζευεται) κι απο κει μου μεινε, γιατι δε νομιζω οτι υπηρξε καλυτερος δισκος εκεινης της εποχης σε αυτο το ρευμα...19 ημουν εγω...
εγω ημουν εικοσιεννια και πιστεψτε με, δυο φορες τον αγορασα (και τα σινγκλς) και τον εκανα και δωρο...δεν το σκεφτηκα καν πως ανηκε στη δεκαετια..μαλλον τον συγχωνευσα στο ρευμα των λεητ νανιντις...ιστορια ομως...το last tribute to 20th century ηταν μια πενταετια το ringtone μου...(τωρα ακουγεται χαλια αυτο, αλλα εχει τοσο τρομερη μελωδια και μπιτακι στο βαθος )
Πολ.
Δημοσίευση σχολίου