#8

#8

τερέζος

00s
LCD SOUNDSYSTEM, s/t (DFA, 2005)
Δεν έχω ιδέα ποια είναι (και αν υπάρχει) παγκόσμια ημέρα ανακύκλωσης. Πάντως, θα πρέπει να αντικατασταθεί από την 24η Ιανουαρίου (του 2005). Τότε, το παραγωγικό think tank της DFA, δηλαδή ο μεγαλοφυής δικτάτορας James Murphy και ο σιωπηλός υπασπιστής Tim Goldsworthy παρουσιάζουν το ντεμπούτο άλμπουμ του πρότζεκτ LCD Soundsytem (που στην πορεία θα πιστωθεί στον πρώτο). Δεν ξέρω για σένα, αλλά τα δικά μου 00s αλλάζουν. Γιατί σχεδόν όλα όσα αρεσούν αταβιστικά στο αυτί μου, εδώ συγχωνεύονται σε κάτι που για λόγους δημοσιογραφικής ευκολίας ονομάστηκε disco punk/funk. Το ντεμπούτο δεν αγγίζει την κλάση του δεύτερου δίσκου δύο χρόνια μετά, αλλά είναι μια κατάθεση δημιουργικής ανακύκλωσης με γκρούβα, γκάζι και άπειρα σημεία μουσικής αναφοράς. O Murphy είναι ένα music geek που κατάφερε να κάνει το "κουσούρι" του τέχνη, πάντα αυτό δεν ήθελες κι εσύ κατά βάθος; Οι σαρδόνιοι τίτλοι/στίχοι του θα σημαδέψουν τα noughties και το 'Losing My Edge' είναι το κομμάτι που διηγείται το subcultural story των τελευταίων 40+ χρόνων. Το ίδιο καλοκαίρι χρησιμοποιώ όλους του τους στίχους αντί επιλόγου στην πτυχιακή μου στο πανεπιστήμιο του Sussex...



'09
MARY & THE BOY/FELIZOL, Time Machine, Inner Ear
Οι Mary & The Boy διαλύθηκαν τόσο πυροτεχνικά όσο έσκασαν στα αθηναϊκά '00s. Χωρίς πολλές εξηγήσεις. Πριν γίνουν παρλθόν κατέθεσαν στην εξώπορτα δεκατρία βλάσφημα μπλουζ για να σoυ τρυπήσουν το αυτί (και το μυαλό). Για να μην τους ξεχάσεις ποτέ. Τα υλικά υπήρχαν, αλλά το μυστικό είναι ο Felizol. Που τους πειθαρχεί. Κι έτσι η Mary τραγουδά επιτέλους (και δεν ουρλιάζει), ο Boy δε χάνεται σε αυτοσχεδιασμούς, το αποτέλεσμα είναι συμπαγές και τόσο αταξινόμητο που ποικίλλει από το καμπαρέ σε τέκνο (με τα απαραίτητα ενδιάμεσα πανκ ξεσπάσματα). Ποτισμένο με μια νοσηρή θρησκευτικότητα (ή θρησκευτική νοσηρότητα;) που πληροφορεί ...'and the mother of God is a stripper in Vegas'...

τσουλούφης

00s

LCD Soundsystem, Sound Of Silver, DFA, 2007

09'

YYY, It's Blitz, Interscope