O Zach Galifianakis κι άλλοι τρεις φίλοι του μετά από ένα τρελό hangover στο Las Vegas και χωρίς να θυμάται κανείς τίποτα, παίρνουν τ’ αεροπλάνο και πάνε διακοπές στη Ρώμη. Τυχαία σ’ ένα καφέ που πήγαν για σφηνάκια εσπρέσσο, γνωρίζουν τον γόη Gregory Peck, τους βρίσκει ένα hostel, νοικιάζουν βέσπες και γυρίζουν όλη μέρα στα σοκάκια πίνοντας μπύρες. Ξαφνικά σ’ ένα παγκάκι βρίσκουν την Audrey Hepburn μόνη και ξενερωμένη απ’ όλες τις βαρετές ευθύνες της πριγκίπισσας και με τα πολλά ο Peck την ερωτεύεται και την παίρνει μαζί του. Εκεί προς το βράδυ, αράζουν σε μια πλατεία, ο Zach είχε λυσσάξει λόγω καταγωγής να βρει ένα ελληνικό μαγαζί και φέρνει σουβλάκια με τζατζίκια ενώ ο οι δύο ερωτευμένοι έχουν έχουν αποχωρήσει για ρομαντικές βόλτες στην πόλη. Κάποια στιγμή, ακούνε κάποιους κινέζους να φωνάζουν αλλά δε μπορούσαν να καταλάβουν από που έρχονται οι φωνές. Ο Cooper λέει ότι είναι ιδέα τους κι απ το πολύ μεθύσι ακούνε ό,τι να ναι. Ε κι εκείνη τη στιγμή προσγειώνεται μπροστα τους μια φρικαρισμένη βρυκόλακας με σπαθιά, η οποία άρχισε να τους ρωτάει διάφορα- μισά αγγλικά μισά κινέζικα. Φορούσε μπλούζα που έγραφε Blood: the last vampire και τα μόνα που κατάλαβαν απ αυτά που έλεγε ήταν students, Tokyo και demons. Απ’ τα νεύρα που δεν την καταλάβαιναν και γελούσαν, οι φλέβες τις πετάγονταν πιο πολύ κι απ' της Monica από τα "φιλαράκια" και ο Galifianakis κάνει μια προσπάθεια να την ηρεμήσει. Εκείνη με το που μυρίζει το σκόρδο απ τα τζατζίκια (γνωστό απωθητικό για βαμπίρια) νευριάζει ακόμα πιο πολύ γιατί νομίζει πως είναι ένας απ’ τους εχθρούς της και τότε σηκώνει το σπαθί να τον εξοντώσει. Οι άλλλοι χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, της ορμανε αλλά είναι πιο δυνατή απ αυτούς, γίνεται ένας χαμός ,ουρλιάζουν βοήθεια, mayday και άλλα τέτοια παρόμοια και απ’ το πουθενα εμφανίζεται ένας Γάλλος γεμάτος μίσος που λέει δυνατά «Jusqu’ ici tout va bien». Είναι ο Vincent Cassel μ’ένα όπλο στο χέρι του και πριν προλάβει η Κινέζα να πετάξει, την σκοτώνει κι εξαφανίζεται τρέχοντας. Έχοντας σοκαριστεί όλοι απ’ όλο αυτό πάνε βουρ προς αεροδρόμιο για να φύγουν με όποια πτήση βρουν γι’ Αμερική. Φτάνουν με τις βέσπες ιδρωμένοι και τρομοκρατημένοι κι ευτυχώς είναι τυχεροί. Θα χρειάζονταν να περιμένουν μόνο μια ώρα για να πετάξουν και μέσα σ αυτό το διάστημα έπρεπε να δώσουν θάρρος σ’ έναν συνταξιδιώτη τους, τον Dustin Hoffman, ο οποίος είχε την τελευταία ευκαιρία ν’ αποδείξει στη δουλειά του και στην οικογένεια του ότι δεν είναι loser...
The end.
(μα καλά ποιος είναι αυτός ο) shave us
η μαρσεγιέζα με τις αργεντίνικες ρίζες ήταν 13 ετών όταν βγήκε το ' la haine'... το μανιασμένο ραπ της έγινε η φωνή των πρόσφατων παριζιάνικων κινητοποιήσεων για τον αποκλεισμό των μεταναστών και το "πρώτο συμβόλαιο εργασίας"... το "Μίσος ξαναβγαίνει στις αθηναϊκές αίθουσες στον καιρό της "ποσόστωσης", του "Αγίου Παντελεήμονα", της φασιστικής "πολυκατοικίας" κτλ. ... ωμό, τραχύ, αδιαπραγμάτευτο κι αδιέξοδο μοιάζει με εικόνα από το 'Αθήνα προσεχώς'... ΠΜ
2 σχόλια:
la rage μωρή αρρώστια.Τις προάλλες το θυμηθήκαμε με την γνωστή μου παρέα
Luis Bunuel με ακούς? Με ακούς?
Κι άλλο-κι άλλο-κι άλλο!
Δημοσίευση σχολίου