Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Απαγορεύτηκε τελικά;




Όταν μερικά κείμενα τελικά δεν βρίσκουν το "δρόμο" τους ευτυχώς ξέρουν και άλλα μονοπάτια. Το παρακάτω είναι ένα μικρό ρεπορτάζ- "οδοιπορικό" το πρώτο ΣΚ της απαγόρευσης του καπνίσματος...



Μετά από ένα μεγάλο διάστημα φημολογίας, μετά από 7 μήνες ανακοινώσεων, διατάξεων, σχεδίων, νομοσχεδίων και φυσικά χιλιάδων λέξεων αραδιασμένων σε σελίδες εφημερίδων περιοδικών και ιστοσελίδων φτάσαμε στην πολυαναμενόμενη 1η Ιουλίου. Σίγουρα αυτή η μέρα δεν αποκτά σημασία γιατί γιορτάζει την ανεξαρτησία του το Burundi αλλά γιατί θα επιβάλλεται στην Ελλάδα η (ημί) γενική απαγόρευση του καπνίσματος. Απορία όλων είναι τι τέλος πάντων θα συμβεί στα παντέρμα τα νυχτερινά μαγαζιά. Ο νόμος μπορεί να λέει διάφορα περί τετραγωνικών αλλά όλη η μαγκιά του Έλληνα έχει θρέψει μια ρεμπέτικη αντίδραση σε αυτό το μέτρο. Τα άλλα τα τρώει σαν κουτόχορτο.

Λίγο πριν η 1η Ιουλίου γίνει 2η βγήκαμε μια βόλτα στα ποτάδικα (μικρά και μεγάλα) γύρω από το κέντρο να δούμε αν όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και πρόστιμο. Προς επαλήθευση των προσδοκιών μας, στα περισσότερα μαγαζιά το πρώτο βράδυ κάπνιζαν κανονικά. Κανείς από τους μαγαζάτορες, όμως, δεν μας έβλεπε με καλό μάτι. «Παιδιά μην φωτογραφίσετε εδώ μέσα. Θα είναι σαν να με καρφώνετε», μας έλεγε και ξαναέλεγε ο υπεύθυνος της πιο «αλκοολικής» μπάρας της πόλης. Το μαγαζί του ήταν σίγουρα μικρότερο των εβδομήντα τετραγωνικών και «έχω κάνει και όλες τις απαραίτητες αιτήσεις αλλά ακόμα δεν έχουν περάσει από την επιτροπή να το ελέγξουν.» Λογικό (;) αφού είχαν περάσει μόνο μερικοί μήνες από την ανακοίνωση της απαγόρευσης και οι δημόσιες επιτροπές μάλλον θέλουν κάποια χρόνια για να κουνηθούν.


Σαστισμένοι μαγαζάτορες και ατρόμητοι πελάτες είχαν παρατείνει το κάπνισμα για ένα ακόμη βράδυ. Αλλού επιδεικτικά βάζοντας το προσωπικό να καπνίζει αρειμανίως και αλλού με μια κρυφή ανοχή. Κάτι σαν το ακαδημαϊκό τέταρτο. Δεν υπήρχε και πολύς κόσμος εξάλλου. Λίγο οι συναυλίες, λίγο ότι ήταν Τετάρτη και το κέντρο έμοιαζε έρημη χώρα. Η μέρα πέρασε, το 1142 έπαιρνε φωτιά και το πρώτο Σαββατοκύριακο ήταν αυτό που είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Σε εκτεταμένη μπαρότσαρκα διαπιστώσαμε ότι σε κανένα μαγαζί, ανεξαρτήτως μεγέθους, δεν επιτρεπόταν μέσα το κάπνισμα. «Να περάσει η επιτροπή και βλέπουμε», έλεγαν τα αφεντικά και οργισμένες σερβιτόρες άρπαζαν τα τσιγάρα από το στόμα ανυποψίαστων πελατών. Djs ούρλιαζαν σαν τις Βάκχες, έβριζαν θεούς και δαίμονες και στο τέλος έβαζαν playlist από το laptop και έβγαιναν για νικοτίνη. Αλήθεια είναι πως η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή, αλήθεια είναι, όμως, πως και τα bar είχαν στερηθεί κάτι από την ταυτότητα τους. Όχι κι όλα, όμως! Φίλος που πέρασε από στέκι παραπλέυρως της Αμερικάνικης Πρεσβείας στην ερώτηση αν κάπνιζαν εκεί απάντησε αφοπλιστικά: «Όλοι».




Η εκπομπή θα "επιστρέψει" στο θέμα την επόμενη εβδομάδα και στο laternative.blogspot θα δημοσιευθούν και άλλα κείμενα πάνω στην ελληνική εκδοχή της απαγόρευσης του καπνίσματος.

Μέχρι τώτε ακούστε Nina Simone και το
Don't Smoke in Bed

Σ.Δ.

1 σχόλιο:

sugarray είπε...

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κάποια καθυστέρηση στην εφαρμογή του νόμου λόγω (μιας ακόμη φοράς) της γραφειοκρατίας. Μακάρι η κατάσταση να καλυτερεύσει στο άμεσο μέλλον για το καλό και των πελατών και των μαγαζάτορων. Πάντως δεν πιστεύω πως χάθηκε κανένας χαρακτήρας από τα μπαρ-εκτός κι αν χαρακτήρας είναι η ομίχλη και το δάκρυσμα των ματιών λόγω του τσιγάρου.