[ Η Αγγλία είναι μια χώρα που δεν θέλει ενοχλήσεις. Σαν σούπερ μάρκετ. Όχι έντονες μυρωδιές. Όχι έντονες γεύσεις. Ουδέτερα και καθαρά. Σου λέει ας πούμε στο μετρό: no smelling food. Δεεεν. Και είναι και μια χώρα που στηρίζεται στο νόμο. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ της. Αυτό που "ενώνει" είναι ο νόμος. Ανεξαρτήτως διάστασης, ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται με μηδενική ανοχή. Υποπεριπτώσεις δεν υπάρχουν, και γενικά άμα είσαι υποπερίπτωση, δηλαδή εκτός δόκιμων, i.e. γραφειοκρατικά επιβεβαιωμένων και προβλεπόμενων κατηγοριών, καλύτερα βρες κατηγορία να χωρέσεις, αλλιώς την πούτσισες, που λέμε ]
Τότε, λοιπόν, βγήκα έξω απο το ωραίο, ομολογουμένως, μπαρ με το ποτό μου να βρίσκεται μέσα και άρχισα να καπνίζω. Σκέτο το τσιγάρο. Χωρίς αλκοόλ. Καπνίζω το τσιγάρο μου στο κρύο και χωρίς ποτο. Έξω από το μπαρ. Ε, ήταν μεγάλη μαλακία και αυτό το τσιγάρο, παρόλο που πολύ το είχα λαχταρήσει. Και αναρωτιέμαι εκεί έξω στο κρύο, λίγες μέρες μετά (που σου λεγα πως έπινα έναν παγωμένο εσπρέσο στο πόδι και προσπαθούσα να καπνίσω): μα γιατί σ' αυτή την χώρα δεν είναι ωραία να καπνίζεις; Και κάπου εκεί άγγιξε η αλήθεια αυτής της πολιτικής πρακτικής. Έχουν αποκόψει το τσιγάρο από το περιβάλλον του. Το έχουν απομονώσει από όλες τις πρακτικές με τις οποίες συνδεόταν, και συνδέεται. Δεν καπνίζεις πίνοντας καφέ, στη ζέστα, συζητώντας έτσι χαλαρά. Όποιος καπνίζει, καπνίζει μόνο. Επιβάλλεται δηλαδή στο τσιγάρο μια ταυτότητα αποστειρωμένη, απογυμνωμένη από τη ζωή και τις ημέρες της. Το τσιγάρο στην απαγόρευση εξοστρακίζεται. Δεν συνοδεύει τις ζωές μας. Πραγματικά πολύ αποτελεσματική τακτική, αυτή της απομόνωσης, ή μάλλον σχεδόν πανούργα.
Σκέψου.
Να απαγορευόταν να πίνεις αλκοόλ παρουσία άλλων και σε δημόσιους χώρους. Απαγορεύεται να πίνεις αλκοόλ σε μπαρ, καφενεία, κλπ. Σου λέει μόνο στο δρόμο (i.e. στο πόδι) ή στο σπίτι. Μα πίνετε έτσι το αλκοόλ; Λέω εγώ τώρα. Καπνίζεται έτσι το τσιγάρο; Είναι το τσιγάρο ο καπνός του; Είναι το ποτό, η αλκοόλη; Είναι το φαγητό, οι θερμίδες και τα λίπη; Μια Σουηδέζα μου λεγε πριν καιρό πως στα κλαμπ εκεί φορούσαν οι καπνιστές αυτά τα αυτοκόλλητα νικοτίνης για να την παλέψουν. Και είχα παρανοήσει τότε πως "κοίτα να δεις τώρα πως αλλάζει η ουσία των πραγμάτων: το τσιγάρο έγινε νικοτίνη". Μια δόση νικοτίνης που πρέπει να χορηγείται στον ασθενή. Που τόσον καιρό νόμιζε πως κάπνιζε τσιγάρα. Και με σόκαρε τότε αυτή η μετατροπή νοημάτος των πραγμάτων, που τελικά μεταμορφώνει το πράγμα. Itself που λέμε.
Παρακολουθούσα τα τελευταία 2 χρόνια την ανάπτυξη της νέας αντίληψης του τσιγάρου, και πως αναπτυσσόταν στρατηγικά στις εφημερίδες. Ξεκινήσαμε από μονόστηλα, για να φτάσουμε σε πολυσέλιδα ανάπτυξης ιδεών για το κάπνισμα και έναν βομβαρδισμό μηνυμάτων (προπαγάνδααααα) που φαίνονται να αποσκοπούν στη χάραξη μιας νέας λογικής. Μια λογική που θα διαπερνά εναν νέο τρόπο να βλέπεις τον κόσμο. Μια κοσμολογία, ρε παιδί μου, που τα πράγματα στο κέντρο τους θα έχουν μια λειτουργιστική και λειτουργική ουσία (see upcoming part 2.). Σημεία συντηρητικών καιρών αυτές οι ακραίες μετατοπίσεις νοημάτων σε φιξαρισμένα σχήματα προκειμένου να "ελεγχονται" και να μην αυτορυθμίζονται. Είναι αυτά των κηρύκων της αλήθειας μωρε. Παπάδες και τέτοιοι. Ξέρεις.
Να προσέξεις τη λαίλαπα κατά του καπνίσματος που θα ακολουθήσει με καταιγισμό δημοσκοπήσεων και κατασκευή πλειοψηφιών, ωσότου αυτοεκπληρωθούν κι αυτές (αν και δεν θα μάθουμε ποτέ σταλήθεια). Λαίλαπα προπαγανδας με πολιορκητικούς κριούς τους ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ-γιατρούς (ναι, αυτούς που τα παίρνουν για να γιατρέψουν, αν και δεν το συσχετίζω. Δεν λαϊκίζουμε εδώ αγόρι μου). Ήδη, αντιγραφονται τα αγγλικά κόλπα. Όπως ας πούμε η 1η Ιούλη ως καιρικά σωστή ημερομηνία.
[Μετα βέβαια από το "παρακαλώ" και από το "καλή απόλαυση" που φυτεύτηκε στο λεξιλόγιο υπαλλήλων αρχικά των Goody's, Haagen Dazs, Pizza Hut, και λοιπών άλλων εταιριών με στελέχη σπουδαγμένα στο εξωτερικο, τους λεγόμενους και "αγγλοτσολιάδες". Ήταν σοκ η πρώτη φορά που άκουσα την γκόμενα με το ξεφτιλισμένο καπελάκι να λέει στο μικρόφωνο: "2 τσιζ, παρακαλώ". Στο τέλος το "παρακαλώ", και όχι στην αρχή. Λες να φτάσει και η εποχή που θα θεωρείται αγένεια να μην το βάζουμε στο τέλος. Ρε, λες; Καλά με το "καλή απόλαυση", κατα το "enjoy" έσκασα στα γέλια. Σκέφτηκα κάποιον να με βάζει να λέω κάτι το οποίο δεν υπάρχει, και εγώ να το λέω. Γιατί όχι, δεν είναι γελοίο: τη δουλειά μου κάνω.]
Έτσι και οι ειδήσεις. Αναπαράγουν το εγχειρίδιο. Κάνουν πολιτική με αντεγραμμένα μάνιουαλ. Πόσο μαλάκες μας θεωρούν δηλαδή; Τόσο πολύ που έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι. Είμαι τόσο μαλάκας; Αλλά, να το δούμε όχι για το τσιγάρο, αλλά για να καταλάβουμε το είδος των ανθρώπων που δουλεύουν στα μήντια και τον τρόπο που δουλεύουν απροκάλυπτα. Για να μας φυτέψουν ιδέες. Ρε παιδί μου, πιο απλά: αυτός ο συντονισμός μέσων και πολιτικής βούλησης Αβραμόπουλου εμένα με τρομάζει. Είναι συντονισμένη και με τακτική. Και με τρομάζει γιατί λέω: σκέψου ρε μαλάκα μου με πόσα άλλα πιο σημαντικά πράγματα μας την έχουνε φέρει και μας έχουνε φέρει εκεί που θέλουν (ποιοι;). Λές αυτό να είναι το τελευταίο τους στοίχημα; Η καθοριστική ασκηση πειθαρχίας. Του πόσο μας έχουν, και πόσο εύκολα δημιουργούν συμμάχους. Σαν την υπνοθεραπεία που έλεγε στο Μέγκα για το κόψιμο του τσιγάρου. Κοιμάσαι και κάποιος σου λέει πράγματα από το μικρόφωνο. Μιλάμε σου μιλάει η γκόμενα κατευθείαν στο υποσυνείδητο, έτσι: "Κόψε το τσιγάρο.Δεν το θες, δεν σαρέσει. Το τσιγάρο είναι μαλακίαααα". Και σκέφτομαι, πως άμα είναι έτσι και έχουμε αναπτύξει τέτοια επικοινωνία με το υποσυνείδητο να του πούμε και τίποτα άλλο. [τους τσαρλτάνους αυτούς τους νομιμοποιεί η τηλεόραση έτσι;]
Λοιπόν, αναπαράγουν εγχειρίδιο διασποράς ιδεών. Απροκάλυπτα. Την παρακάτω μαλακία την διάβαζα σε αγγλικές κωλοφυλλάδες εδώ και τρία χρόνια, και τα τελευταία δύο το άκουγα και από Άγγλους. Και τώρα το διάβασα στο ελληνικό αντίγραφο:
Smoking therapy
Καθώς ο περίπατος ολοκληρώνεται, δύο φοιτήτριες μας εξηγούν τα καλά της καπνοαπαγόρευσης: Το νέο είδος φλερτ που θα αναπτυχθεί με τον κωδικό «smoking therapy». «Κοιτάς κάποιον. Σου αρέσει, δεν ξέρεις όμως πώς να τον πλησιάσεις. Οταν βγει για τσιγάρο, βγαίνεις και εσύ. Μα με τον αναπτήρα που θα ζητήσεις, μα με το τσιγάρο, θα τον γνωρίσεις!» [Ελευθεροτυπία, 2/7/09]
Είμαστε και πολύ trendy gamo tin panagia mou leme.
Μιλάμε για όργιο επαγγελματιών δημόσιων σχέσεων, διαφημιστών, και μαρκετιστών που κάνουν τη δουλειά τους. Σαν δημοσιογράφοι.
Και εκεί που ήμουν σχετικά αισιόδοξος μέχρι και την 1η Ιουλίου και γελούσα με την τσαπατσουλιά, τα ψέμματα, και τον παραλογισμό, όπου κανένας δεν είχε ενημερώσει κανέναν για το τι και πώς θα γίνει η φάση με το τσιγάρο και τα μαγαζιά... Εκεί που φανταζόμουν τον πρώτο δημόσιο υπάλληλο να σπάει κατά τις 12 και να ανάβει τσιγάρο, να σκάει ο διευθυντής του, να του τη λέει, και αυτός να απαντάει "θα μου κλάσεις τα αρχίδια"... Εκεί που με βοηθούσε πολύ στη σκέψη μου η άρση της απαγόρευσης σε ψυχιατρεία και καζίνο, δηλαδή σε τρελούς και τζογαδόρους (τρομερός ο συμβολισμός, ε;)... ναι, εκεί που συνέβαιναν όλα αυτά βλέπω δήλωση Αβραμόπουλου και τα χάνω (ναι, ο ίδιος που γέμισε την Αθήνα με καγκελάκια για να μην περνάει ο καθένας από όπου του αρέσει, εκείνος που πήγε να ξεκινήσει τα παρκόμετρα, για να μην παρκάρει ο καθένας όπου θέλει, και ο μόνος υπουργός Υγείας που έχει δηλώσει ποτέ στα ιστορικά πως "το έργο του ολοκληρώθηκε στο Υπ. Υγείας"). Και λέει ο Αβραμόπουλος πως τέλος πάντων μέχρι να βγουν οι διευκρινίσεις θα απαγορεύεται από παντού το κάπνισμα, όπως επίσης και πως προσανατολισμός της κυβέρνησης είναι ούτως ή άλλως η καθολική απαγόρευση του από το νέο έτος, κάτι το οποίο φαίνεται πως θα διευκολύνει τελικά και τα μαγαζιά. Και δεν κρατιέμαι και φωνάζω: μουναααάκιιι... νυφίτσαα Αβραμόπουλεε καργιόληηηη. Αυτό που συνέβη ήταν μια ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑΣ. Δηλαδή κάνουμε προσποίηση. Λέμε και ψέμματα. Και καλά ντεμέκ, μερική απαγόρευση. Ήσυχα δηλαδή. Ναι, ναι τα μαγαζιά θα έχουν ειδικούς χώρους και κάποια άλλα θα επιτρέπεται. Οι ειδικοί χώροι... ώχ αδύνατον πρακτικά (και οικονομικά αλλά και πυροσβεστικά: σκέψου εικόνες καπνιστών να καίγονται πίσω από βιτρίνες. Σατανικό). Και τώρα τι; θα έχουν δουλειά μόνο τα μαγαζιά-τρύπες; Μιλάμε για πουστιά δημοσιοσχεσίτη που κάνει άσκηση μαζικού χειρισμού κοινής γνώμης και με τις πλάτες των μέσων. Αμέ. Δηλαδή ένας υπουργός μας ξεγελάει! Εντάξει, με ενοχλεί όταν κάποιος μου μιλάει να με κάνει να πιστεύω πως στο κουτελο μου έχω μια μαρκίζα που αναβοσβήνει τη λέξη "μαλάκας". Βλαχοπονηριά και χειρισμός. Ωραία.
"Είναι λοιπόν πολλά τα προβλήματα όπως βλέπουμε, αλλά να το διευκρινίσουμε", είπε.
"Το μέτρο είναι σωστό", είπε ο Στραβελάκης. Δηλαδή το ΜΕΓΚΑ. Δηλαδή η τηλεόραση. Που κάνει τον μπάτσο στα ρεπορτάζ τους, εγκαλώντας καπνιστές. Ας πούμε πως έχει και δίκιο. Έστω. Αλλά είναι αυτό, το ΘΕΜΑ; Η συμμαχία της τηλεόρασης και εφημερίδων στην πρώτη επίσημη κρατική σταυροφορία σωτηρίας των πολιτών (;) απλά με σαστίζει. Και τα παίρνω με τους γύρω που μασάνε με την επινόηση του γεγονότος. Όχι μόνο ως γεγονός, αλλά και ως καθοριστικό γεγονός και καθ' όλα σημαντικό. Παράλληλα ρεπορτάζ που βγάζουν απηυδησμένους από το σάστισμα ιδιοκτήτες που στην τελική θα προτιμούσαν ολική απαγόρευση. Από την επιτηδευμένη μανούρα: τη στρατηγική προχειρότητας. Μετά από αυτό συμπληρώνει το Μέγκα: "πάντως η πλειοψηφία του κόσμου υποστηρίζει το μέτρο (δεν λέμε "απαγόρευση", ΔΕΝ το λέμε έτσιιι;) Πλέον έχουμε ξεφύγει και μιλάμε για πλειοψηφίες από μόνοι μας. Ε, ναι! Ποια πλειοψηφία; Ποια δημοσκόπηση; Ποια ερώτηση;
Ααααα. Οι καπνιστές τώρα, εκτός από "αμετανόητοι", γίναν και "αντάρτες". Και σωστά θα έλεγα. Αφού "αυτοί" είναι οργανωμένος στρατός τότε τι άλλο θα είμασταν; Αντάρτικο πόλεων λοιπόν;
06/07/09
Η Ζωή στο Σαλόνι
(μα καλά ποιος είναι αυτός ο) shave us
2 σχόλια:
τι κάπνιζες όταν έγραφες?
Είναι η αλήθεια ότι στην Αγγλία σε «απομονώνουν» για να καπνίσεις το τσιγάρο σου και καλά κάνουνε. Έχεις συνηθίσει να καπνίζεις και να πίνεις χαλαρός το ποτάκι σου, φυσώντας τον καπνό πάνω μου, κάτι που ΔΕ μου αρέσει. Και γιατί στην προκειμένη περίπτωση εσύ είσαι ο ενοχλητικός της υπόθεσης, ε πήγαινε φόρα την πάρκα σου και βγες στο ******κρυο όπως λες κι εσύ να γουστάρεις τσιγαράκι ρε παιδί μου.
Αναρωτιέμαι επίσης τι θα καθόσουνα να έγραφες εάν πραγματικά σου είχανε απαγορεύσει το τσιγάρο όπου κι αν βρισκόσουνα. Οπότε πάμε άλλη μία: Μερική απαγόρευση δεν ισούται με απαγόρευση που τη χαρακτηρίζεις. Ισούται με περιορισμό. Συνηθίζουμε επίσης να αποκαλούμε τους νόμους και «μέτρα»…
Το να πας να κόψεις και να απαγορεύσεις το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους και μάλιστα σε μια χώρα που 1 στους 2 καπνίζει είναι τουλάχιστον βλακεία. Step by step όπως λένε και οι φίλοι σου οι Άγγλοι. Aaaait mate?
Δημοσίευση σχολίου