Misirlou Oubliez goes laternative -και γουσταρει-

"We love you anyway, Μπονατσος 1995"

απο την Misirlou Oubliez, http://misirlousingstheblues.blogspot.com/






Αποφασισα να γινω ρετρο και να αγορασω πικ απ όταν μια κοπελα διπλα μου,στην συναυλια των Animal Collective, ζητησε να της υπογραψουν πανω στο L.P. τους. Τοτε καταλαβα ότι εκεινη η κοπελα επρεπε να γινω εγω. Στα πλαισια λοιπον της περιοδου βινταζ την οποια για λογους συντομιας θα ονομασω «περιοδο βινταζ» -δεν υπαρχει λογος να την περιπλεξω περισσοτερο-, παρακολουθησα σεμιναρια για βελονακι, μαγειρεψα ρολο κιμα γεμιστο με αυγα και γιαουρτογλυκο με ανανα και φυτικη σαντιγι, πηγα στο vinyl microstore και αγορασα δισκους χωρις να νιωθω παρακατιανη και αμαθης, παρολο που η τελευταια επαφη που ειχα με την μουσικη ηταν τον Μαρτη του 1999, όταν πληκρολογησα "2 3 4 ** 4 4 4 ** 3 2 1 1 2 3 2 ** 2 3 4 ** ** 3 4 5 ** ** 4 5 6(hold) ** 2 1 2 ** 1" στο παλιο μου Ερικσον για να συνθεσω το eye of the tiger. Ηταν καλη αυτή η περιοδος, ομολογουμενως (και το 1999 και η βινταζ). Ενιωθα μονιμα πως ζω στα σιξτις, εχω ένα αορατο λουλουδι στα μαλλια σαν την Μανταλενα και ολες οι φουστες μου πανε, ακομα και οι μινι, και δεν πειραζε που εχω κιλα παραπανω γιατι ημουν αφρατη σαν την Δεσπω Διαμαντιδου.

Τελος παντων αυτή η περιοδος του ρετρο τελειωνει οπου να’ναι, τις δινω περιθωριο μεχρι τελος Μαη. Γιατι εχω αρχισει να βαριεμαι το σηκω αλλαξε δισκο κάθε 20 λεπτα με αποτελεσμα να ακουω την ιδια πλευρα ολη μερα και επισης διοτι δεν μπορω να σκεφτω καποιο προτζεκτ για το βελονακι που να είναι χρησιμο, κυριως τωρα με τις ζεστες. Και ποτε δε μου αρεσε και αυτό το γιαουρτογλυκο στην τελικη.

Επισης, ως τρεντ-σετερ του εαυτου μου, θα επιχειρησω να προτεινω -σε μενα- την νεα απιθανη ταση του φετινου καλοκαιριου . Ετσι, αν είναι σωστη η θεωρηση μου ότι το ροζ είναι το νέο μαυρο, οι δικηγορινες είναι οι νεες νοσοκομες και το Ιλιον είναι τα Νεα Λιοσια, πιστευω ότι η δεκαετια των ‘00s η οποια οπου να ναι τελειωνει, είναι το νέο σκατο -new shit, κυριολεκτικα-. Ηδη φανταζομαι σε μερικα χρονια μουσικες εκπομπες αφιερωμα στους Going Through «σε νοσταλγικο υφος» και γενιες πιτσιρικαδων που δεν ειδαν ποτε απαραδεκτους σε πρωτη προβολη να αντιμετωπιζουν το γεγονος όπως εγω το «I love Lucy» ή το Σταρ Τρεκ το παλιο. Ναι οκ, καποτε εκανε σουξε, τωρα τι νοημα εχει; Επισης λεω να ξεκινησω και rock fishing, γιατι αγορασα ένα περιοδικο για το ψαρεμα* και φαινεται πολύ ενδιαφερον, και αυτό που εχω μαθει μεχρι τωρα και θελω να το μοιραστω μαζι σας,γιατι με καποιο τροπο δενει και με τα παραπανω, είναι πως για να μην κανει μπουκλα το παραμαλλο, δεν πρεπει λεει να πας ποτε, ΠΟΤΕ, κοντρα στον καιρο. Βινταζ και μαλακιες δηλαδη.



*αγορασα ένα περιοδικο για το ψαρεμα, επειδη για να με παρει ο υπνος ακουω ερασπορ και στα ενδιαμεσα εχει διαφημισεις για περιοδικα για ψαρεμα και κυνηγι. Ειμαι θυμα του μαρκετιγκ, there you go, I said it.

Gabor Szabo - Mizrab


Υ.Γ. Το τραγουδι ειναι του Gabor Szabo, γαματου τζαζιστα, εχει γραψει μουσικη για ταινιες του πολανσκι, και στο ριπαλσιον, σε αυτην μωρε, που η κατριν ντενεβ ξεχναει το φαι εκτος ψυγειου και αυτο την οδηγει μαθηματικα στην τρελλα, και επισης ειναι ενας απο τους πρωτους δισκους που αγορασα τωρα που πηρα πικ-απ.