Δε θυμάμαι να έχω συζητήσει με κάποιον το φετινό άλμπουμ των "Τσουκ Τσουκ Τσουκ" και να μην του άρεσε. Παρολ' αυτά δεν το βλεπω να έχει πλασαριστεί στις 20αδες της #blogovision (και δε μου προκύπτει ότι πάει για τελική αντεπίθεση). Ίσως γιατί οι !!! δε θεωρούνται έντεχνοι, δεν κλαίγονται για αδικοχαμένους έρωτες, δεν είναι επιτηδευμένα σκοτεινοί, στηρίζονται στο flow του μπάσου και όχι στην παράνοια των πεταλιών - φαίνεται τελικά αυτά έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα την ώρα της κρίσης. Αντίθετα, η παρέα του Nic Offer μυρίζει ιδρώτα, προκαλεί εκκρίσεις, πάει ζευγάρι στις κριτικές με τη λέξη "ηδονισμός". Είναι sex, party, drugs, disco 'n' roll. Δε θα λύσουν τα προβλήματα με τους ανθρώπους που ξέρεις, όμως θα σου γνωρίσουν καινούριους. Στους οποίους μπορείς να συστήνεσαι λέγοντας 'Jamie, My Intentions Are Bass"...
!!! - jamie, my intentions are bass
!!! - steady as the sidewalk cracks (tim goldsworthy remix)
(almost famous) δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το disco punk/funk των καλιφορνέζων μέτοικων της ΝΥ, αλλά μοιράζονται τη φρενίτιδα...εύφημος μνεία λοιπόν στους 65daysofstatic που άφησαν λίγο στην άκρη τις post-rock εξισώσεις κι έβγαλαν έναν πιο ηλεκτρονικό, και απόλυτα χορευτικό όταν αναφερόμαστε στο ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΟ 'tiger girl', δίσκο...
#8: πέρυσι - MARY AND THE BOY/FELIZOL, Time Machine (Inner Ear)/πρόπερσι - BLACK MOUNTAIN, In The Future (Jagjaguwar)/το 2007 - PANTHA DU PRINCE, This Bliss (Dial)/το 2006 - CONTRIVA, Separate Chambers (Morr Music)
1 σχόλιο:
Κι εμένα μου άρεσε το album, το άκουσα 2-3 φορές και το παράτησα.
Κάπως έτσι θα συνέβη και με αρκετούς ακόμη.
Δημοσίευση σχολίου