Οικονομικό hangover

Ζούμε τραγικές στιγμές. Τραγικές στιγμές παραλογισμού. Η χώρα χρεοκοπεί στα διεθνή ταμπλόιντς, ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται σε κάθε φωτογραφία του πιο θλιμμένος και από τον Ρόμπερτ Πάουελ στον Ιησού τον Ναζωραίο (του Τζεφιρέλι) και οι “Ελληνίδες, Έλληνες” νομίζουν πως η χώρα είναι το μαύρο πρόβατο του ευρωπαϊκού στάβλου. Για άλλη μια φορά ο λαός μας αφυπνίζει τα γνωστά του κόμπλεξ που σε μια μερίδα του πληθυσμού επιβάλλουν να τραγουδήσουν once again το “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει” και σε μια μικρότερη να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια, να πέσει σε ένα μίνι λήθαργο, ύστερα να εμφανιστεί πάλι στο προσκήνιο και να αποζητήσει όπως ο “άσωτος υιός” μια δεύτερη ευκαιρία. Κοιτώντας λίγο αποστασιοποιημένα αλλά όχι αναίσθητα την κρίση, εγώ και το τσουλούφι μου, μαζέψαμε κάποιες σκέψεις... Ήρθε η ώρα λοιπόν:

Γιατί όλοι οι εταίροι μας μας κουνάνε το δάκτυλο; Γιατί όλα τα μέσα εξωτερικού μας χλευάζουν; Η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους είναι αποτέλεσμα των αποτυχημένων και εγκληματικών επιλογών της πολιτικής ηγεσίας του τόπου (επί σειρά ετών); Φυσικά αλλά πάνω απ' όλα είναι η αδυναμία της Ένωσης να διασφαλίσει ίσες ταχύτητες για τα μέλη της. Αν δουλέψουν όλοι οι Έλληνες μαζί για 365 μέρες 24/7 είναι ζήτημα αν θα καταφέρουν να πλησιάσουν το μισό Α.Ε.Π της Γερμανίας. Που θα εργαστούν; Στον τουρισμό; Στα πλοία; Στα έργα; Θα γίνουν ποδοσφαιριστές; Πόσες επενδυτικές ευκαιρίες δίνει άραγε η Ελλάδα; Ακόμα και αν τρώγανε στις 8 και κοιμόντουσαν στις 12 και όχι στις 12 ώστε να κοιμηθούν στις 3 (μια από τις αιτίες της κρίσης που διεπίστωσε ο ασυναγώνιστος πολιτικός νους Καρατζαφέρης) δεν έχουν κάπου να εργαστούν ώστε να δημιουργήσουν μια ανταγωνιστική οικονομία σε σχέση με αυτή της Γαλλίας. Και εδώ που τα λέμε, από τις χώρες της Ε.Ε., καμιά δεν το έχει. Κοιτάξτε τον κατάλογο και θα καταλάβετε.

Η Ε.Ε. δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι Ένωση αν δεν ενωθεί πολιτικά. Και δεν είναι Ένωση. Το μόρφωμα αυτό αν θέλουμε να υπάρξει θα πρέπει να έχει μια κεντρική διοίκηση και κάθε χώρα να είναι περιφέρεια της. Με τη δική της σημαία και τα δικά της φαγητά αλλά όχι με τους δικούς της μισθούς, τους δικούς της μεσάζοντες και τη δική της νομοθεσία. Αυτά οφείλουν να είναι συνολικά. Το ξέρω ότι ξενίζει ( η εθνική κυριαρχία και άλλα τέτοια θα ακουστούν) αλλά δεν είναι κάπως παράδοξο ένας δάσκαλος στο Λουξεμβούργο να αμείβεται όσο 15 Έλληνες;- δεν είναι ανάγκη ν' αναφέρω άλλα παραδείγματα, υπάρχουν και οι σχετικοί πίνακες-. Όλοι πρέπει να χάσουν την βόλεψη τους. Και όχι για να σωθεί η Ελλάδα να πρέπει ν' αγοράσει φρεγάτες από τη Γαλλία; Μετά που θα “σκάσει” η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Βουλγαρία τι θα γίνει; Θα αγοράσει Audi από τη Μέρκελ; Με τι λεφτά αγοράζουμε τις “βαρκούλες”; Με αυτά που μας δάνεισαν... Και πάλι πάμε από την αρχή... Αν μας αφήσουν να “πέσουμε” δεν θα είναι εξαιτίας των αποτυχημένων (που είναι) ελληνικών πολιτικών αλλά και του συστήματος της Ένωσης που βασίζεται στο δόγμα: “όλο και πιο πολλοί για να τα φάνε στο τέλος οι χοντροί.” Με τις εκάστοτε “φρεγάτες”!

Αυτή δεν θα έπρεπε να είναι και η διαπραγματευτική θέση του Πρωθυπουργού; Ναι! Και εκεί θα ταίριαζε η ρητορεία “όλοι οι Έλληνες μια γροθιά και θα τον “φάμε” το βασιλιά” που έχει πείσει το 67% των Ελλήνων να βλέπουν στο Γιώργο Παπανδρέου (τον “Γιωργάκη” που λέγαμε παλιά και χασκουγελούσαμε) τον μεγάλο σωτήρα του έθνους. Αλλά ο αξιότιμος κύριος Πρωθυπουργός δε μπορεί να τα πει όλα αυτά. Ανήκει, βλέπετε, στη μερίδα που έχει την ουρά στα σκέλια (που λέγαμε παραπάνω). Γιατί; Παραθέτω μερικά από αυτά που δε μπορεί να (μας) εξηγήσει:

1. που πήγαν τα λεφτά από τους δανεισμούς; που πήγαν τα λεφτά από τα κονδύλια; που πήγαν τα λεφτά γενικότερα;

2. γιατί πληρώσαμε τόσο ακριβά τους ολυμπιακούς; Γιατί τα περισσότερα έργα δεν έγιναν ενώ τα πληρώσαμε;

3. γιατί το κράτος έχει γίνει παρακλάδι των κομμάτων; γιατί όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία... αμέτρητα χρόνια.... μην έχοντας που να βάλουν τα “παιδιά” τους, τα βάζανε στο δημόσιο δημιουργώντας συνέχεια υπηρεσίες που δεν καλύπτουν καμία ανάγκη. Για παράδειγμα γιατρούς δεν έχουμε την ώρα που τη θέση “συμβούλου για θέματα γαστρονομίας της πέρας Αγιάχνης” μπορεί να γίνει και η κουτσή Μαρία;

4. γιατί “κρύβαμε” τ' αληθινά νούμερα;

5. γιατί το κράτος δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και βάζει τον πολίτη ν' αγοράσει δώδεκα φακέλους και να μετράει μόνος του τις αποδείξεις;

6. γιατί τα περισσότερα δημοσιογραφικά μέσα ζουν από την κρατική διαφήμιση που "αλλάζει" έντυπα ανάλογα με την κυβέρνηση;

Και άλλα ευχάριστα ερωτήματα που συγγράφουν το ευτυχισμένο σενάριο της μεταπολίτευσης. Χρηματιστήριο, ζίμενς, Βατοπέδι, εξοπλισμοί και πάει λέγοντας...

Τι διαλέγουμε; “Βάζουμε πλατούλα, αγαπούλα” και δε λέμε κουβέντα και αν μας κόψουν τον 12ο μισθό περιμένοντας, όμως, να δούμε πως κάποιος από τους πολιτικά ιστάμενους θα φάει και μια βουρδουλιά στον ποπό; Ή παίρνουμε απόφαση πως πρέπει να αλλάξουμε ρότα σαν κοινωνία, ν' αντιληφθούμε όλοι τι σημαίνει “συνέχεια στο κράτος”, να απαιτήσουμε κάποιος να ελέγξει την ακρίβεια σε αυτή τη χώρα και ν' ανακαλύψουμε όλοι μαζί τους ενόχους; Καλό! Το άλλο με τον Πόντιο και το Γερμανό και τον Αρμένιο το ξέρετε; Τίποτε από τα δύο δε γίνεται. Οι παθογένειες της χώρας συναντούν αυτές τις Κοινότητας και κάνουν καλή παρέα. Σαν αυτά τα βράδια που καταλήγουν στο Jokers και μετά σε ένα άδειο κρεβάτι. Ξυπνάς το πρωί με πονοκέφαλο, αναρωτιέσαι για ποιο σκοπό έγιναν όλα αυτά και γιατί κατέληξες πάλι με άδειο πορτοφόλι... Το άτιμο το spread σαν το hangover είναι.

τσουλούφης

υ.γ. οι editors διασκεύασαν το feel good inc των gorillaz. Δεν ξέρω πόσο "feel good" θα σας δώσει αλλά ταιριάζει απόλυτα στη "feel good" φάτσα των Ελλήνων πολιτικών τις τελευταίες ημέρες.