το Psarokokalo είναι καλεσμένο στο στούντιο για να μας εξηγήσει πως ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ μπορεί να λέγεται... ψαροκόκαλο...
οι Duke Abduction ήταν στο studio του Σκάι και μας παρουσίασαν το νέο τους δίσκο The Curius World Of Duke Abduction.
Την Πέμπτη που μας έρχεται θα είναι στη Μύγα στου Ψυρρή για να τον παρουσιάσουν live...
(σπαικ τζονζι - καρεν οου ...I feel just like a child)Where the wilds things are (Στη χώρα των μαγικών πλασμάτων) Ο μικρός Max κάνει την τερατώδη επανάσταση του. Αφού παραμελείται από την χωρισμένη μαμά του και την αδερφή του, ντύνεται λύκος και ταξιδεύει σε μια άλλη χώρα όπου κατοικούν περίεργα και δυστυχισμένα τέρατα. Κι εκεί ενηλικιώνεται απότομα σ ένα παραμυθένιο σύμπαν που δε θα μπορούσε να είναι πιο ρεαλιστικό. Μη σε παραπλανεί η υπόθεση - δεν είναι παιδική ταινία. Η αιώνια λιακάδα του κινηματογραφικού μυαλού (βασίζεται στο ομώνυμο εικονογραφημένο βιβλίο του Maurice Sendak) του Spike Jonze φτιάχνει μια πανέξυπνη και τόσο συγκινητική ταινία που θα γίνεις ρεζίλι στην αίθουσα απ το κλάμα. Ο Max Records είναι φατσάρα και το ατμοσφαρικοψυχεδελικο soundtrack με την Karen O των Yeah Yeah Yeahs και την παιδική χορωδία θα θες να τ’ ακούς συνέχεια. Μείνε για τα credits με τις φωνές των τεράτων ........................Ψηλά στο Imdb
Lebanon (Λίβανος) Στον πόλεμο του Λιβάνου με το Ισραήλ το 1982 τέσσερις εικοσάρηδες με τη διμοιρία τους προσπαθούν να εισέλθουν σε μια εχθρική πόλη. Όμως τα παιχνίδια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μόνο βρώμικα οπότε το μόνο που τους περιμένει είναι μια παγίδα-εφιάλτης. Πάρα πολύ δυνατό, σκληρό και σε καμία περίπτωση για ευαίσθητα στομάχια. Όταν η αθωότητα σου χάνεται με τέτοιο τρόπο τότε δε θα μπορείς ποτέ να ζήσεις φυσιολογικά.(όχι δεν είναι σλόγκαν της ταινίας) Σημείωσε: Χρυσός Λέοντας στο φεστιβάλ Βενετίας .......................... Ψηλά στο Imdb
πάρε και το τρέιλερ (...για να μάθεις λιβανέζικα)
Amelia Η ιστορία της Amelia Eahart η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα πιλότος που πέταξε πάνω απ τον Ατλαντικό. όταν το 1937 αποφάσισε να κάνει τον γύρο του κόσμου ενέπνευσε πολύ κόσμο κι έγινε πρότυπο σ όλη την Αμερική. Καθόλου πρωτότυπη κι εντελώς χλιαρή βιογραφία βασισμένη σε δύο βιβλία για τη ζωή της Eahart. Θα σου σπάσει τα νεύρα απ τα κλισέ και θ’ απορείς πως κάποιοι καλοί ηθοποιοί που βρίσκονται εδώ είναι τόσο αδιάφοροι (Xίλαρι Σουάνκ, Ρίτσαρντ Γκιρ) .....................................για DVD
Cell 211 (Κελί 211). Ένας σωφρονιστικός υπάλληλος την πρώτη του μέρα στη δουλειά παθαίνει ένα ατύχημα κι οι συνάδελφοι του τον κλείνουν στο "Κελί 211". Όμως όταν οι κρατούμενοι εξεγείρονται κι οι υπόλοιποι υπάλληλοι τον παρατάνε, η μόνη λύση είναι να προσποιηθεί κάτι που δεν είναι......................................στα προσεχώς (ακούγονται τα καλύτερα)
Old dogs (Γερόλυκοι) Δύο φίλοι –ο ένας χωρισμένος κι ο άλλος εργένης- ξαφνικά πρέπει να παίξουν το ρόλο του μπαμπά τη στιγμή που υπογράφουν μια μεγάλη επαγγελματική συμφωνία. Πρέπει να αναλάβουν δύο επτάχρονα δίδυμα κι εννοείται εκεί αρχίζει το πανηγύρι αφού δεν το χουν ξανακάνει ποτέ..................................................
Millennium 2: The girl who played with fire (Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά)
Η χάκερ Λίσμπεθ επιστρέφει στη Σουηδία, αλλά δεν ειδοποιεί κανέναν. Για κακή της τύχη συνδέεται κατά λάθος με μια διπλή δολοφονία αφού όλα τα στοιχεία την ενοχοποιούν και η αστυνομία την κυνηγάει ως βασικό ύποπτο. Οπότε αν δε βρει τι πραγματικά συμβαίνει θα καταλήξει πίσω από τις φυλακής τα σίδερα (...τουλάχιστον). Συνέχεια του «Κοριτσιού με το τατουάζ» και δεύτερο μέρος της τριλογίας των best seller βιβλίων του μακαρίτη Στινγκ Λάρσον. Η πρώτη ταινία ήταν λίγο καλύτερη αλλά κι εδώ θα σ αρέσει πολύ η ατμόσφαιρα και η ιστορία με το σασπένς και την αγωνία που κουβαλάει. Γουστάρουμε Σουηδία.............................Bloody good
Tahaan, a boy with a grenade (Ταχάαν. το αγόρι με τη χειροβομβίδα) Ο Ταχάαν ζει με τον παππού του, τη μητέρα του και την αδερφή του στο Κασμίρ. Ο θάνατος του παππού του τους αφήνει χρεωμένους, και ο τοπικός τοκογλύφος παίρνει διάφορα πράγματα από την οικογένεια, μεταξύ των οποίων και τον γάιδαρο Μπιρμπάλ. Τότε ο Ταχάαν ξεκινά μία περιπέτεια για να φέρει πίσω το αγαπημένο του ζώο................................................
point system - The winner is... (Αριστούργημα), Ψηλά στο imdb (Πολύ καλή), Bloody good! (Καλή), για DVD(μέτρια), Cut! (Κακή), στα προσεχώς μας (θα το δούμε)
(μα καλά ποιος είναι αυτός ο) shave us
karen 0 and the kids - all is love ίσως η καλύτερη στιγμή από το, όντως εξαιρετικό, σάουντρακ...
ΚΙΚΗ ΠΑΠ
Στις 28/1 κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Curious World Of Duke Abduction από την ανεξάρτητη κολεκτίβα της Spinalonga Records. Μια εβδομάδα πριν το παρουσιάζουν live στο σημερινό laternative (21/1).
(από το δελτίο τύπου που μας έστειλαν τα παιδιά) 
(...οι εντιμότατοι κύριοι πρωταγωνιστές...)
Sherlock Holmes (Σέρλοκ Χολμς) Μία πλεκτάνη απειλεί να καταστρέψει τη χώρα κι ο Σέρλοκ με τον συνεργάτη του αναλαμβάνουν να ερευνήσουν τι κρύβεται πίσω από την υπόθεση. Απέναντί τους, η μοναδική γυναίκα που τόλμησε να αντιμετωπίσει τον Σέρλοκ αλλά και να υποκύψει στη γοητεία του. Ο Guy Richie φτιάχνει έναν Holmes τελείως διαφορετικό μ’ ένα κωλοπαιδίστικο στυλ που κινείται ανάμεσα σε slow motion σκηνές και λίγο παραπάνω ξύλο στη μέθοδο. Καπνισμένες κάνες καραδοκούν, αλλά δεν είναι ακριβώς αρπαχτή για περισσότερες εισπράξεις. Θα γουστάρεις, όχι όμως με την πώρωση που θα περίμενες………………………………bloody good
London River(Το ποτάμι ανάμεσα) Ένας μουσουλμάνος και μια χριστιανή μένουν στη Γαλλία, ενώ τα παιδιά τους σπουδάζουν στην Αγγλία. Όταν το 2005 γίνεται η βομβιστική επίθεση στο Λονδίνο εκείνα αγνοούνται για καιρό, και η μόνη λύση για τους γονείς τους είναι να τα βρουν οι ίδιοι. Χαμός από αστέρια στις κριτικές …………..στα προσεχώς μας
The book of Eli (Ο εκλεκτός) Στο μέλλον, 30 χρόνια μετά τον τελευταίο πόλεμο, η Αμερική έχει αλλάξει τελείως. Έχουν γκρεμιστεί τα πάντα, επικρατεί χάος, μαυρίλα και οι συμμορίες κυβερνούν ό,τι έχει απομείνει. Ο Ιλάι έχει στα χέρια του ένα βιβλίο με τα μυστικά της ανθρωπότητας και ξεκινάει ένα ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου πρέπει να το κρατήσει ασφαλές. Αλλά ο Gary Oldman έχει άλλη γνώμη.. Επιβλητική σκηνοθεσία και ατμόσφαιρα που σε ψυχοπλακώνει, αλλά δε θα τρελαθείς με την ιστορία. Κι όσο για τον Denzel Washington, ίσως να τον βρεις κάπως υπερβολικό…………………bloody good
Ricordi Mi Μια κοπέλα που χάνει τον σύντροφό της προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καινούρια της ζωή, ενώ παράλληλα κάνει έρευνα για την φτώχεια και την απελπισία στην Αθήνα. Η Στέλλα Θεοδωράκη κινηματογραφεί την Αθήνα μ' ένα δικό της στυλ αναμειγνύοντας το φανταστικό με το αληθινό……………………………………για DVD
Police adjective.(Αστυνομία, ταυτότητα...) Ένας αστυνομικός αρνείται να πάρει την ευθύνη να συλλάβει νεαρό που πουλάει χασίσι στους συμμαθητές του εξοργίζοντας τον προϊστάμενο του που αναλαμβάνει την κατάσταση προτιμώντας τον «άγριο» τρόπο…………………στα προσεχώς μας
I love Karditsa Ένας πρωτοπόρος Έλληνας επιστήμονας, στις αρχές της δεκαετίας του' 70, στη Νέα Υόρκη, κλωνοποιεί τον πρώτο άνθρωπο, τον Έλληνα Γρηγόρη Κανιά, από την Καρδίτσα, δημιουργώντας τον Μάικ Κανιά. Στην Αμερική του 21ου αιώνα, ο Μάικ σταματά ένα βράδυ για τσιγάρα και πέφτει θύμα κλοπής. Έχοντας χάσει 30 εκατομμύρια δολάρια, βρίσκεται αντιμέτωπος με την Μαφία. Για να σωθεί, θα πρέπει να πάει στην Καρδίτσα και να αλλάξουν θέσεις με τον κλώνο του. Χμμμ………………………………
point system - The winner is... (Αριστούργημα), Ψηλά στο imdb (Πολύ καλή), Bloody good! (Καλή), για DVD(μέτρια), Cut! (Κακή), στα προσεχώς μας (θα το δούμε)
ΚΙΚΗ ΠΑΠ
10 λογοι που "δεν ήξερε, δε ρώταγε;", αλλά δε φταίει...
- δεν ήταν ποτέ καλός προπονητής, απλά ένα κλασικός βραζιλιάνος τυχοδιώκτης που περιφέρει το τεράστιο ποδοσφαιρικό brand name του στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα κάνοντας λεφτάδες προέδρους υπερήφανους ότι τον υπέγραψαν...
-...και ήρθε σε μια ομάδα που αποδεδειγμένα δε χρειάζεται κόουτς, αν διαφωνείτε ρωτήστε τους κυρίους Προτάσοφ, Λεμονή, Σεγούρα κτλ. που εκπαιδεύθηκαν πρωταθλητές στη σχολή προπονητών του θείου Σωκράτη...
- το πάντα "πιστό σκυλί" που λέγεται ρεπορτάζ Ολυμπιακού τον βάφτισε "αναμορφωτή" σε δύο εβδομάδες (προφανώς επειδή σχεδίασε το γκολ του Ιέρο στο '93 με τη Σταντάρ κι επειδή σε μια καλή βραδιά στο "Καραϊσκάκη" οι παίκτες του έβαλαν 3 μπαλάκια στην Τρίπολη)
- ...ουσιαστικά αυτή η θεοποίησή ήταν που, όσους ξέρουμε πια το manual ψυχωτικού πρωταθλητισμού του Κόκκαλη, μας έκανε να καταλάβουμε ότι δε θα βγάλει τη σεζόν αν δεν προπορεύεται...
- ...γιατί οι αναμορφωτικές φανφάρες έγιναν δυσαρέσκεια μετά τον αποκλεισμό από τις Σέρρες με τα κλασικά δημοσιογραφικά κο-κο-κο "κακή διαχείριση υλικού" κτλ. (που αν βέβαια θέλει η εκάστοτε διοίκηση γίνονται "μα καλά τα κωλόπαιδα θέλουν και προπονητή για να κερδίσουν τις Σέρρες;")
- επίσης δε φταίει (όπως δεν έφταιγε και ο καραφλός προκάτοχος) για τον αμυντικό προσανατολισμό...πόσο πιο επιθετικά δηλαδή από τον Τιμούρ έπαιξε ο Ζίκο με την Άλκμααρ, την Άρσεναλ και τον ΠΑΟ;
- επίσης δε φταίει (όπως δεν έφταιγε και ο καραφλός προκάτοχος) για το ότι δεν έχει αριστερό χαφ, επιτελικό χαφ (αφού ο Μπελούτσι αντικαταστάθηκε από κάποιον παίκτη που λέγεται Όσκαρ ΤόροΝτούντου), έναν παραπάνω επιθετικό (αφού Ντιόγο, Ματ είναι off), αντικαταστάτη του Γκαλέτι (περαστικά) και επιθετικά βασίζεται στις κάβλες του Μήτρογλου...
- δεν προετοίμασε την ομάδα, ούτε διάλεξε παίκτες, ενώ τον Γενάρη η απαραίτητη ενίσχυση μεταφράζεται σε ρετροσπεκτίβα του έργου Λούα Λούα/Καστίγιο...
- δεν είχε μαζί του εντεταλμένο ψυχολόγο για να αφουγκραστεί τις αθώες ψυχές των ποδοσφαιστών του Θρυλου, οι οποίοι τα είχαν με τον Τιμούρ επειδή τους μιλούσε άσχημα, ενώ τον Ζίκο δεν κρίνουν αναγκαίο να τον ενημερώνουν αν βγαίνουν κανα τέταρτο αργοπορημένοι για προπόνηση...
- δεν είχε μαζί του έναν Ριβάλντο για να επαναλάβουν την τεράστια επιτυχία να κατακτήσουν το νταμπλ στο Ουζμπεκιστάν με την FC Bunyodkor...
Γι'αυτό σου λέω Νίνι-Μπάντοβιτς, ου μην κι Αλέφας...
10 λόγοι που "δεν ήξερε, ρώτησε, (παρα)έμαθε, έφυγε", αλλά δεν έφταιγε...
Είδα το Avatar το περασμένο Σάββατο. Πιο πολύ για να μπορώ να συμμετέχω στην κουβέντα και όχι τόσο από δέος μπροστά στο "εργο ζωής" του James Cameron κτλ. (που by the way κατηγορείται για ρατσιστικές προεκτάσεις στο τελευταίο hype debate που χαράσσει τον δρόμο για τον συντριπτικό υπερκερασμό τον 230 εκ. δολλαρίων που κόστισε). Στο προηγούμενο ποστ της Κικής, ο panos αναρωτιέται στα σχόλια "γιατί να το δει;". Γιατί πρέπει, λέω εγώ. Γιατί είναι το αρτιότερο - κατασκευαστικά- εγχείρημα που προετοιμάζει για τη νέα μορφή των blockbusters, για την επόμενη μορφή της μαζικής κινηματογραφικής διασκέδασης. Αλλά, για την ώρα αυτό που έχει σημασία είναι η διαφορετική κινηματογραφική εμπειρία που προσφέρει (άσχετα αν υποψιάζομαι ότι ελάχιστες - στα όρια της καμίας - αθηναϊκές κινηματογραφικές αίθουσες μπορούν να την υποστηρίξουν). Το τελετουργικό. Η προσμονή του "μεγάλου" που δημιουργεί το hype. Η κοινωνική διάστασή του. Τον τελευταίο καιρό πιστεύω ότι το cinema είναι το τελευταίο (μοναδικό;) μέρος που μπορώ να ηρεμήσω. Χωρίς υπολογιστή, τηλέφωνα, μηνύματα κτλ. και με τον προσχηματικό στόχο της προσήλωσης στην οθόνη. Στο Avatar δεν ισχύουν όλα αυτά. Γιατί μοιάζει με πάρτι. Ποπ κορν, giant coke, τετριμμένα αστειάκια για τα 3D γυαλιά, αναμενόμενες ατάκες "ζαλίζομαι", γηπεδικός σχολιασμός της πλοκής, κανιβαλισμός του "οράματος". Κουβέντες μεταξύ αγνώστων, χάχανα, φιλοσοφικές διαπιστώσεις κομμωτηρίου "οι κακοί τελικά είναι οι άνθρωποι", σερβιρισμένη στο πιάτο η αναγωγή σε καουμπόιδες-ινδιάνους... με 8-9 ευρώ in a cinema near you. Και ζητώντας συγγνώμη από όλα τα ασιατικά δημιουργήματα όλων των εποχών, αυτός είναι ο ορισμός της κινηματογραφικής μαγείας ως κοινωνική εκδήλωση...
Χθες το βράδυ, γυρνώντας από την εκπομπή, ξαναείδα το I Want You του Michael Winterbottom. Και θυμήθηκα τον ανατριχιαστικό μινιμαλιστικό ρεαλισμό του βρετανού σκηνοθέτη, την εκπληκτική θολή φωτογραφία της μιζέρης low life στο ψαροχώρι Hastings (by the way εκεί ζει τώρα αυτός), τον εγκλωβισμένο πιτσιρικά που εμπιστεύεται περισσότερο τους ήχους από τα λόγια, την κάβλα Luka Petrusic να "ερμηνεύει" το υπέροχο 'Killer 80' των Rare που ψάχνω και δεν βρίσκω από το πρωί, την κλιμάκωση του δράματος με τη φωνή του Elvis Costello και το τυπικά low budget/κυνικά απότομο φινάλε. Δεν κάνω σύγκριση με το παραπάνω. Η διαφορά ταινιών σαν το Avatar με ταινίες σαν το I Want You είναι όση και του μεγέθους των δύο εικόνων του παρόντος ποστ. Είναι η διαφορά του πρότζεκτ με το φιλμ. Και ζητώντας συγγνώμη που παράβλεπω την καθοριστική θέση που θα λάβει στο pop culture timeline το "παιδί" του Cameron (ας ελπίσουμε να τον πουν επίσημα George Lucas jr. να ξεκαβλώσει), πάντα η εσωτερική δύναμη αυτών των καταραμένων φιλμ θα με συγκινεί περισσότερο. Κι ας μη μιλάω με κανέναν όταν τα βλέπω... (μα καλα ποιος ειναι αυτος ο) shave us (ένα κομμάτι για καθένα από τα παραπάνω)
juno reactor/don davis - mona lisa overdrive δεν είναι από το Avatar, είναι το κομμάτι που συνοδεύει εκείνο το παγανιστικό rave στη Zion του Matrix Reloaded ... και είναι αλήθεια ότι με τόσο φλούο χρώματα στον πλανήτη Pandora, νόμιζες σε κάτι φάσεις ότι ήσουν σε πάρτι sunrise zone...τρανς νοτ ντεντ :-)
elvis costello & the attractions - i want you εντάξει από τις τόσες φορές που το έχετε παίξει σε γκόμενες έχει καταντήσει πιο κλισέ κι από "11 αυτοί, 11 εμείς", οπότε προτείνεται η strip χρήση που κάνει στο φιλμ ο Alesandro Nivola...αρκεί να το ξεκινάτε από το 57ο δευτερόλεπτο...
τερέζος
(όλα τ' αστέρια στον "σοβαρό άνθρωπο" Michael Stuhlbarg)
point system - The winner is... (Αριστούργημα), Ψηλά στο imdb (Πολύ καλή), Bloody good! (Καλή), για DVD(μέτρια), Cut! (Κακή), στα προσεχώς μας (θα το δούμε)
ΥΓ: εύχομαι μια Χρονιά δεκάρι με τόνο!
ΥΓ2:Αν δεν το χεις κάνει,πίστεψε όλο το hype που έχουν φορτωθεί και δες οπωσδήποτε “Στρέλλα” και “Avatar” .
ΚΙΚΗ ΠΑΠ
(ακολουθεί η πιο "ήμουν εκεί" ανασκόπηση των '00s που διαβάσαμε μέσα στον πληθωρισμό reviews, λιστών και αποτιμήσεων του τελευταίου μήνα - παράλληλα καλωσορίζουμε το μάχιμο πληκτρολόγιο της Γιαγιάς Ντακ στο laternative και στο τέλος χαρίζουμε τα μιξάκια από την εκπομπή της 31/12)
Ανταπόκριση από το κοντινό μέλλον
Ιn the year 2025
τι θα θυμόμαστε από τα 00s σε μερικά χρόνια
1. Υγεία – Οικολογία Αισθητική παρθεναγωγείου με ένα twist μαρκησίου Ντε Σαντ, πλάνα out of focus και οι πιο (ανεξήγητα όμοιοι) δυσλειτουργικοί «παρουσιαστές της διπλανής πόρτας». Το κανάλι ΤΗΛΕΦΏΣ επηρέασε υποσυνείδητα όλο το ρεύμα της εγχώριας Τέχνης για τα επόμενα 50 χρόνια.
2. Η γλώσσα του παππού «Καλά, ε, δεν υπάρχει!», «Tα σπάει», «Σήκωσε το το γαμημένο», «Τέεεελλλλειο», «Θεά, μαλάκα!», «Αντε γεια!».
3. i-phone Τι να έγινε εκείνος ο ξάδερφος που είχε κουβαλήσει 5 κομμάτια από Αμερική για να τα μεταπωλήσει στη διπλάσια τιμή;
4. Οι νέοι προλετάριοι Η εποχή της κατάρρευσης μιας γενιάς που ψήθηκε με τα life style έντυπα των 90'ς ότι θα ζήσει μπέικα, χωρίς κόπο. (Με 700 ευρώ δεν έβγαινε loft, Cayenne και μυκονιάτικα σου/κου - μόνο στον ήλιο μοίρα).
5. Εmo Τα μαλλιά κανταΐφι και το βυρωνικό στιλ που κατέκλεισε σχολεία, πλατείες και δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. Τι λαίλαπα ήταν κι αυτή!
6. Τα τσιγαρο-νεκρόσημα Μπάρμπα, δώσε μου το άλλο πακέτο, με τον «καρκίνο», αυτό έχει «σεξουαλική ανικανότητα»…
7. Σκόνη στα ράφια Oι βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας σε home edition: δωρεάν dvd, βιβλία, λευκώματα, δισκογραφίες στοιβάχθηκαν στα νοικοκυριά (και ο μαζάνθρωπος κοιμήθηκε πιο ήσυχος).
8. Δι Μολ – Μουσείο Ακρόπολις 1-0 Η σίγουρη πρώτη βόλτα επαρχιώτη επισκέπτη στην Αθήνα. Στο δεύτερο μόνο απέξω για θαυμασμό «μονδέρνου χτηρίου».
9. Γένοβα, Πράγα, Σιατλ, Λουτρά Ωραίας Ελένης Ο επαναστατικός τουρισμός της αντιδραστικής νεολαίας που έμεινε γνωστός ως «Tο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης».
10. Ποιος άφησε τα άπλυτα στην ταράτσα; Τα blogs θα στεγάζουν πάντα ταπεινούς λογοτέχνες προσφέροντας και δωρεάν ψυχοθεραπεία. Μία πατέντα που έσωσε ψηφιακές καρδιές, χωρίς να αλλάξει τον κόσμο και να «φάει το ψωμί των λειτουργών της ενημέρωσης».
11. Ευρωμπάσκετ ‘87 Euro 2004 (με άφθονες σημαίες made in China).
12. Ο στρατηγός άνεμος Το καλοκαίρι του 2007 η φλογερή εξίσωση που περιείχε νευρικές ζαρντινιέρες, κακογαμημένους πραίτωρες, βαλκάνιους εγκάθετους και ασύμμετρες απειλές έφερε ως αποτέλεσμα μία Εύβοια και μία Πελοπόννησο λιγότερες.
13. Paris Hilton Θεός σχωρέσ’ την, καλή κοπέλα ήταν (αλλά με λίγο αυξημένη ύβρη απέναντι στη ζωή).
14. Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα I Το ελ βενιζέλoς (καθυστερημένο σε όλα, από την άφιξη του μέχρι τις πτήσεις του)
15. Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα ΙI Το μετρό της Αθήνας (κάτι αντίστοιχο με την ανακάλυψη του ίντερνετ: ένα πέρασμα σε μια άλλη ποιότητα ζωής).
16. Ένα το δεξί, ένα τ’ αριστερόοοο Η αναζήτηση του βαθύτερου νοήματος της παρέλασης και της σημαίας συνεχίζεται ακόμα και τώρα που τα "αλβανάκια" διαπρέπουν στο MIT (Οδυσσέας Tσενάι, για να μην ξεχνάμε).
17. Οι πειρατές της κατεβαστικής Ο θάνατος του cd και το ασελγές mp3 (συμφωνικό έργο κοινής ωφέλειας).
18. Μy space Ολος ο καλλιτεχνικώς αλτέρνατιβ πλανήτης στο χώρο του (αβάδιστα)
19. Η κατάκτηση του όρους Γιουροβίζιον «Γιου αρ δε ουάν, μάι νάμπερ ουάν», εισαγωγικοί στίχοι ενός λαμπρού εθνικού ύμνου που ξεθύμανε μέσα στα χρόνια (αλλά η πρωτιά πρωτιά)
20. Εφκαριστό Ατίνα Ολη η γιορτή σημειολογικά συμπυκνωμένη σε ένα πλάνο: η ολυμπιακή φλόγα ως χαλυβουργική υψικάμινος στην (εξαιρετική) τελετή έναρξης. I rest my case, Γιάννα μου.
21. Πρώτο θέμα το φουστάνι της Βανδή, δεύτερο η φωτιά στην Πάρνηθα Οι ειδήσεις του Star Channel, ένα πραγματικό χωνευτήρι ιδεών για όλες τις επόμενες γενιές τηλε-δημοσιογράφων. Αξεπέραστες...
22. Facebook To ψηφιακό μάρκετ των μοναχικών καρδιών: χαμένοι φίλοι, αραχνιασμένα profiles, re-unions συμμαθητών και ζευγάρια που γιορτάζουν επετείους «20 χρόνων από εκείνο το απόγευμα που γνωριστήκαμε στο facebook - και είμαστε ακόμα μαζί».
23. Ο Τσάκας, ο Πρόδρομος και ποιος άλλος μωρέ; Η φωτοβολίδα των ριάλιτι έσβησε γρήγορα στην κολυμπήθρα της τηλεθέασης (αφού προσκυνήθηκε από τον γάλλο φιλόσοφο Ζαν Μπροντριγιάρ ως την ex αεροσυνοδό Ρούλα Βροχοπούλου)
24. Θυροτηλεόραση H εκπομπή της Θύρας 7 στο ΤV Magic, ένα σουρεαλιστικό μπουλούκι με μπεκετικούς διάλογους από τον Τάκη, τον Ακη και τα άλλα παιδιά (σε μια σκοτεινή εποχή που τα πρωταθλήματα είχαν κοκκαλώσει).
25. Cubrazilian spirit Kαϊπιρίνια y μοχίτο. Eξωτισμός ήταν και πέρασε, άγιο μου τσιπουράκι.
26. Ολη η πόλη μια παρέα Στο Γκάζι. Κουτσοί, στραβοί, αδερφές και παλικάρια, όλοι μαλλιά κουβάρια σε μια ενδιαφέρουσα φάση στην εξέλιξη της αθηναϊκής διασκέδασης. Σήμερα, μνημείο πεσόντων.
27. Get a life I Η μαζική χρήση του Pro Εvolution Soccer και του Football Manager με την συνακόλουθη (και ολότελα φυσιολογική) διάλυση των σχέσεων.
28. Get a life II Το τέλος του σινεμά όπως το ξέραμε: αρρωστημένο πάθος για τηλεοπτικές σειρές και σαββατοκύριακα σαπίλας (ενδεικτικά: Lοst, Prison Break, 24, House MD, Scrubs, Μy name is Earl, 6 Feet Under, Sopranos, The Wire, Mad Men, Battlestar Galactica, The Big Bang Theory).
29. Δρόμοι πού με πάτε; “Stelexos epixeirishs” κατεβάζει καντήλια στο blue tooth, με παράλληλη άτσαλη οδήγηση εταιρικού leasing αμαξιού. (To είδος μετεξελίχθηκε μόνο ως προς την μάρκα του αυτοκινήτου).
30. Ανοιξε το ένα φύλλο την εικόνα σου να δω Καροπουκαμισάδες μουσικοί με ethnic χροιά αλωνίζουν τα στενά προς άγραν ευρώπουλων, συνθλίβοντας στο ακορντεόν τους το ενοχλητικό τραγούδι «σαγαπώ-γιατισωραία-σαγαπώ-γιατίσεσύ». (To είδος μετεξελίχθηκε μόνο ως προς την μάρκα του ακορντεόν)
31. 9/11 “Εσύ πού πανηγύρισες την πτώση των διδύμων πύργων;” (Το DNA του αντιαμερικανού κρετίνου είχε πολλές κόπιες εκείνα τα χρόνια…)
32. Φωτοβολταϊκά πάρκα Η φούσκα της δεκαετίας: κανείς δεν έβγαλε όσα λεφτά περίμενε, όμως μας έμειναν κάτι χιλιάδες χωράφια με σπαρμένα πάνελς (και μαραμένη οικολογική συνείδηση).
33. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου Η οικολογική τσίχλα στα χείλη κάθε πικραμένου ακτιβιστή γρήγορα ξεθύμανε – πολλά χρόνια αργότερα θα αποδειχθεί ότι δεν έφταιγε αυτό για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
34. H κρίση και οι κροίσοι Το τέλος του κόσμου όπως δεν το περιμέναμε (εκτός από κάτι κινέζους οικονομολόγους). Η παγκόσμια οικονομία σε προκρούστεια κλίνη με τα κράτη πτυσσόμενα (κομένο το πρόθεμα ανά-).
35. Οι Aλεξογρηγορόπουλοι Ενα ασκέρι δημοσιογράφων, πολιτικών και φλούο επαναστατών ανακάλυψαν πως πίσω από τις λέξεις κρυβόταν ο Αλέξης. Και τον σταύρωσαν. (Τα Δεκεμβριανά του '44 και του '08 προκαλούν ιστορική σύγχυση στις επόμενες γενιές)
36. To αδιέξοδο της δημοσιογραφίας Ξεφυλλίζεις ένα τυχαίο περιοδικό των 00’ς και πετυχαίνεις θέματα με τίτλους «τι θα θυμόμαστε από τα 00΄ς σε μερικά χρόνια». Βρήκε ταβάνι, μάστορα.
37. Κούραση Σε σώμα, ιδέες και αισθήματα. Ηταν η εποχή των zeros, κυριολεκτικά.
ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ (aka Α.Ρ.)
...την εκπομπή της 30/12 (με την κοινωνική τομή των '00s μέσα από τους τεράστιους χαρακτήρες που έστησε ο Μάκης Ππασημακόπουλος) μπορείς να την ακούσεις εδώ ... την επόμενη μέρα, παραμονή του 2010 είχαμε ένα τρίωρο με mixes και ευχές από φίλους μας/σας, παρακάτω μπορείτε να τα κατεβάσετε ξεχωριστά - ευχαριστούμε πολύ τον Βαγγέλη, τον Γιώργο και τον Στάθη...
τσουλούφης (22.30-23.00)
bad spencer (23.00-23.30)
dj labrador (23.30-00.00)
τερέζος (00.00-00.30)
mr. statik (00.30-01.00)
αλόχα
...ΟΚ μάλλον δε μοιάζει σε τίποτα με αυτά που έχετε συνηθίσει να ακούτε στην εκπομπή, να ποστάρουμε εδώ ή τελοσπάντων δε συμβαδίζει με το laternative συμπέρασμα της listomania του προηγούμενου μήνα, αλλά είναι ΜΕΓΑΛΟ κομμάτι (όχι λόγω του μπουνταλά, αλλά της συγκλονιστικής Bridget Kelly...δεν υπάρχει καμία Alicia Keys)...κι ας είναι mainstream, ψευτοπατριωτικό, MTV heavy rotated κι άλλα indie επάρατα...
Κατά τα άλλα αυτό είναι το πρώτο post της νέας δεκαετίας (...ας είμαστε φιλόδοξοι). Μερικές απορίες/εικόνες/παρατηρήσεις για τη χθεσινή βραδιά:
- πολλοί με πολλά ποδήλατα. οι Αθηναίοι ψιλοέγραψαν τα ραδιοταξί και την κίνηση στ'αρχίδια τους
- πολλοί μόνοι, απελπισμένοι, περιπλανόμενοι απένταροι δερβίσηδες να τριγυρνάνε στην σκιά των βεγγαλικών, με σκισμένα σκουπιδιάρικα ρούχα την ώρα που εσύ (κι εγώ) προσπαθούσαμε να διασκεδάσουμε...κάθε μέρα είναι εκεί, τέτοιες νύχτες όμως σε τσούζει όταν τους προσέχεις...
- τι σημαίνει "υπερκωφων έρωτας" και ποιος θα πάρει το "ρισκ ασέσμεντ";
- το να βάλουμε κυλιόμενες σκάλες τον Υμηττό είναι το απόλυτο τσάλεντζ των tens?
- όταν πας σε πάρτι ξέροντας ότι αυτές οι γιορτές δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα (ούτε κι εσύ σε αυτές) είναι δυνατόν να περάσεις καλά;
- ποιο ήταν "το καλό πάρτι" τελικά; οι περισσότεροι που ξέρω έκαναν την ίδια ερώτηση στο ξεκίνημα της βραδιάς...και μάλλον δεν την απάντησαν ποτέ...
- γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να χορεύουν με κομμάτια που έχουν ας πούμε τη μισή ηλικία από τη δική τους, ενώ αντίθετα ξετρελαίνονται με όσα έχουν τη διπλάσια (ελπίζω να μη σε μπέρδεψα);
- ο άσπρος έφαγε ποτέ πρωινό;
- πόσο δυσοίωνο είναι άμα το πρώτο, έστω τηλεοπτικά, πρόσωπο που βλέπεις τη νέα χρονιά είναι η Νάνά Παλιούκα - Δαλαιτσάκη ή Δούκα - Παλαιτσάκη (εντάξει, κέρδισα και το φλουρί δεν έχω παράπονο);
...θα επιστρέψουμε χαρίζοντας ξεχωριστά τα mixes της χθεσινοβραδινής πρωτοχρονιάτικης εκπομπής...
τερέζος
