Γιατί έτσι μας αξίζει...

Ακούγοντας συνέχεια το Kingdom of Rust των Doves που έδωσε ο Τερέζος στο από κάτω ΠΟΣΤ, μετά από πολλά παιχνίδια Pro (περιμένοντας το 10) και ύστερα από πολύ chatάρισμα στο fb και στην κανονική ζωή περί debate, ψήφου, πολιτικών λύσεων, απόψεων και κοινωνικών διαθλάσεων «είδα» (όπως όλοι) τη γενική δυσαρέσκεια, δυσανασχέτηση, ειρωνεία και αποστροφή απέναντι στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Ο μπαμπάς μου είπε πως από τα νεύρα του πήγε 400 φορές μέσα στην κουζίνα να δει αν έχει βγάλει πόδια το πεπόνι στο ψυγείο, η κυρία ταρίφας έκραζε για τους δύο αποτυχημένους που μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα, όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί αναλυτές του έθνους ενθουσιάστηκαν με τα κοστούμια και για το αν έριξε μια πορδή ο Τσίπρας την ώρα που η Παπαρήγα έπαθε μια έξαψη, παρατηρώντας λοξά τις βάτες του Καρατζαφέρη. Οκ. Αυτή αξίζει να είναι η κουβέντα θα πείτε. ..

Γιατί; Επειδή φταίνε οι 300 αληταράδες που μας πίνουν το αίμα κάθε τετραετία, που με το μαχαίρι στο λάρυγγα μας αναγκάζουν να τους ψηφίσουμε και που υπόσχονται πολλά και στο τέλος… τα γνωστά. Οκ, πάλι. Μέσα και σε αυτό. Γιατί όλοι οι δημοσιογράφοι που κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους πολιτικούς περιμένοντας πότε θα έρθει και η δικιά τους θέση στην επετηρίδα του βουλευτικού αξιώματος μας πιπιλίζουν τα κεφάλια για τον «σουπέ» πολιτικό λόγο και για την ανία της κοινοβουλευτικής ζωής. Εξάλλου ποιος γνωρίζει το βίο και πολιτεία κάθε βουλευτή χωρίς να έχει προκαλέσει ο ίδιος κάποιο σκάνδαλο ή χωρίς να έχει αλαφιαστεί με την κομματική του πειθαρχεία; Κανείς. Δεν θα πάω στο κοινότυπο «εμείς τους ψηφίσαμε, εμείς φταίμε κτλ κτλ.» αλλά σε κάτι που, χρόνια τώρα, εθελοτυφλούμε ν’ αντιληφθούμε όλοι. Ακόμα και αυτή η ελίτ των διανοουμένων που νομίζει πως η «παρέα» της ζει στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και οι διαλεκτικές της είναι υπεράνω της κοινής λογικής.

Δυστυχώς, και εκφράζω δική μου άποψη, έχουμε την πολιτική, από το σύστημα μέχρι τις μεμονωμένες προσωπικότητες που μας αξίζουν σαν κοινωνία. Ο Κώστας, ο Γιώργος, η Αλέκα, ο Αλέξης, ο άλλος Κώστας και ο καινούριος, ο Νίκος είναι όλη και όλη η πολιτική σκέψη, άποψη, ιδεολογία, πράξη και αισθητική που μπορούμε να παράγουμε σα χώρα. Καλή ή κακή δεν έχει σημασία. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Συμφωνώ πως πολλοί άνθρωποι μπορεί να διαφωνούν και να θεωρούν πως το πνευματικό τους επίπεδο δεν τους επιτρέπει να κάνουν αυτή τη συσχέτιση. Αν μέτραγαν , όμως, οι μονάδες θα ήταν όλα διαφορετικά. Τα σύνολα μετράνε και πάντα το σύνολο δίνει την «άδεια» για τις αλλαγές. Και το δικό μας σύνολο, δυστυχώς, βλέπει τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, τον Πούτιν, τον Μπράουν, τη Μέρκελ, τον Λαφοντέν, τα παλικάρια που «σφάζονται» με σκοπό να εισακουστούν στα πόδια της G something και πολλά άλλα παιδιά σαν ηγέτες που η ελληνική κοινωνία δεν θα γνωρίσει ποτέ. Ακόμα, μάγκες, δεν είμαστε σε θέση. Δεν το έχουμε. Εξαιτίας πολλών πραγμάτων· που ξεκινάνε από το σπίτι μας, πάνε πάρα έξω και φτάνουν μέχρι τα έδρανα της Βουλής. Βλέπετε το DNA των αρχαίων ημών προγόνων μας που επικαλούμαστε κάθε φορά που στρουθοκαμηλικά κρύβουμε την πρωτόγονη φάση (τύπου) μας, κάπου έχει φρακάρει… Καλή ψήφο.

Τσουλούφης