Μιχαλόμπος Speaking @ 20/4

...οκ, παραδέχομαι πως με έχει πιάσει το καλοκαίρι από τον Απρίλιο και έχω γίνει αφερέγγυος. Θα κάνω κι άλλη προσπάθεια...

Δίσκος #1 : The Pains Of Being Pure At Heart - Belong

Τι είπα: Δεύτερος δίσκος των indie darlings. Είναι από τις μπάντες που αγαπάς για ότι σου θυμίζει. Το ευαγγέλιο τους είναι το shoegaze όπως το μάθαμε από Ride και My Bloody Valentine με μια δόση από Smiths κυρίως στα φωνητικά. Η μοναδική αλλαγή του ήχου τους είναι μικρή κυρίως γιατί βαρύναν οι κιθάρες τους και πήγαν πιο κοντά στους Dinosaur Jr. Συνολικά, οι Pains είναι άλλο ένα κομμάτι της κρισάρας που περνάει αυτό που όλοι καταλαβαίνουν ως indie και που μοιάζει να μην σώζεται με ότι παιχνίδι αναφορων και επιρροών κι αν παιχτεί. Δεν σ'ενοχλεί κάτι, δεν περνάς καλά. Μια χαρά τους ακούς σε μπαρ αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει single επιπέδου "This Love Is Fucking Right" αλλά και πάλι ξεχωρίζεις ένα-δύο τραγούδια με την πρώτη ακρόαση. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη.

Πρόταση κλειδί: Αυτόφωτο συγκρότημα

Ο Τερέζος: Καθιέρωσε τον όρο Ridi Pagliaccio. Κάτω από αυτήν την ομπρέλα κάθονται όλες οι μπάντες που σου αρέσουν για ότι σου θυμίζουν (πέρα τον pains... συμπεριέλαβε και τους Motorama). Σε γενικές γραμμές συμφώνησε και μετά γκρίνιαξε για πολλά και διάφορα.

Ο Τσουλούφης: Φανέρωσε μια νοσταλγία για την απώλεια της αντιπροσωπείας που δικαιωματικά κατείχε, της σκηνής του Μπρούκλυν από την στιγμή που προέκυψε η ΑΕΠΙ στο σταθμό. Βαριόταν από τον πρώτο δίσκο.

Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
The Pains Of Being Pure At Heart - Heart In Your Heartbreak


Δίσκος #2: Jamie Woon - Mirrorwriting

Τι είπα: Τον μάθαμε λόγω Burial όταν είχε κάνει το εξαιρετικό ρεμιξ στο Wayfaring Stranger. Πιτσιρικάς από το Λονδίνο. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τα φωνητικά του. Ηχητικά κινείται ανάμεσα στο house και το R n' B. Είναι τόσο ωραία μελό που μπορείς να τον ακούς όλη μέρα. Αναζωογονητικό, εύκολο και χαλαρό. Αν ο κόσμος είναι δίκαιος το καλοκαίρι πρέπει να ακούμε το Night Air όλη μέρα. Μπορεί να ανήκει σε λημέρια που δεν μας απασχολούν σε γενικές γραμμές, το Mirrorwriting μπορώ να το ακούω ολόκληρο χωρίς να βαριέμαι. Το προτείνω.

Αν μιλάγαμε τώρα: Επειδή αυτά τα είπαμε πολύ καιρό πριν, αν κάναμε αυτή την κουβέντα τώρα ο Τερέζος θα ούρλιαζε. Μετά από λίγο καιρό, ακούγοντας και τον Weeknd αφόρισε οριστικά την προσπάθεια απενοχοποίησης του R n' B. Περισσότερες λεπτομέρειες σε επόμενο post.

Ο Τερέζος: Δεν το είχε ακούσει και πολύ αλλά γέννησε άλλη μια κατηγορία: σκοτεινή soul.

Ο Τσουλούφης: Ήθελε να μάθει για τους Swans. Δεν φάνηκε να τον νοιάζει και πολύ ο Woon.

Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
Jamie Woon - Shoulda