Μπατσοι Γουρουνια Δολοφονοι

"Ούτε στον πόλεμο δεν γίνονται αυτά" (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

σημερα στο λατερνατιβ

...οι brothers in plugs, η μπαντα που επιλεχθηκε από τον σχετικο διαγωνισμό για να ανοίξει τους bon jovi στις 20/7 στο ΟΑΚΑ σήμερα το βράδυ στο laternative @ skai 100.3 (22.00-00.00)...

ναι, είναι αδέρφια

the past (interview) is a grotesque animal vol. 3

μιας και το trending topic των ημερων θα ειναι #amy, η "στηλη" επανερχεται με μια συνεντευξη που μου ειχε δωσει το ταραγμενο (βλ. ακυρωσεις Depeche Mode, Franz Ferdinand και χαλαζι στο Rockwave) καλοκαιρι του 2009 ο 'didi music' Νίκος Λώρης... δημοσιευθηκε τον δεκαπενταυγουστο εκεινης της χρονάς στον "Ταχυδρόμο" και νομιζω εχει ενα ενδιαφέρον για το πως παιζεται το συναυλιακο παιχνιδι στην ελλαδα...μεχρι τοτε (tel) aviv geffen...

ΝΙΚΟΣ ΛΩΡΗΣ – Ο ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΗΣ

«Κυριε Λώρη, γιατί ακυρώνονται τόσες συνυαλίες;»

Ο «κύριος Rockwave» μιλάει εφ’ όλης της ύλης...

Πόσες φορές δε θα ήθελες να τον είχες απέναντί σου; Για να σου λύσει απορίες, να του παραπονεθείς, να του ζητήσεις να φέρει την αγαπημένη σου μπάντα, ακόμα και για να τον βρίσεις – δίκαια ή άδικα. Ο άνθρωπος που έχει διοργανώσει τις μεγαλύτερες συναυλίες που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα, ανοίγει το κυψελιώτικο νεοκλασικό που στεγάζεται η Didi Music και δίνει απαντήσεις για όλα. Εξηγεί όσα έγιναν φέτος το καλοκαίρι, ομολογεί τα λάθη του, παραδέχεται αλαζονεία, αναλύει τον ανταγωνισμό ‘made in Greece’ και αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια...

ΕΝΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Ήταν το πιο επεισοδιακό καλοκαίρι που έχεις ζήσει όλα αυτά τα χρόνια στη διοργάνωση συναυλιών; Σίγουρα ναι. Αν και είχαμε ταλαιπωρηθεί εξισου, όταν ακυρώθηκε η μία μέρα του Rockwave το 2001 με Nick Cave, Fall κτλ.

Έπαιξε ρόλο σε όσα έγιναν η περίφημη οικονομική κρίση στην οποία πλέον αποδίδονται τα πάντα; Όχι, τουλάχιστον στα δικά μας. Σε μας έπαιξε ρόλο η κακή τύχη. Από την πρώτη κιόλας βραδιά των Depeche Mode στις 12/5. Η ακύρωσή της και όλα όσα ακολούθησαν, νομίζω ότι σηματοδότησαν αρνητικά τις υπόλοιπες συναυλίες του καλοκαιριού, όχι μόνο εκείνες της Didi. Άλλαξε η ψυχολογία του κόσμου. Δε νομίζω ότι έχει ανακοινωθεί κάτι μεγάλο από εκείνη την ημέρα και μετά.

Αισθάνεσαι την ανάγκη να απολογηθείς για όσα έγιναν φέτος και σου καταλογίζονται σχεδόν προσωπικά; Εννοώ πέραν των συνηθισμένων «ξύλινων» επίσημων ανακοινώσεων… Τα πράγματα είναι απλά και τα έχουμε πει πολλές φορές. Αν μιλάμε για τους DM η αλήθεια είναι μία: τελειώνει το support group, οι ηχολήπτες παίρνουν κανονικά θέσεις, οι υπόλοιποι δύο από την μπάντα συν τους μουσικούς που τους συνοδεύουν πηγαίνουν στις σκάλες που οδηγούν στην σκηνή και ο Dave Gahan προς την τουαλέτα. Κι εκεί προκύπτει το πρόβλημα (σ.σ. τελικά του αφαιρέθηκε όγκος από την ουροδόχο κύστη και ακυρώθηκαν οκτώ live της ευρωπαϊκής περιοδείας τους). Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν το ήξερε από πριν. Εγώ πήγαινα να δω το opening όταν χτύπησε το κινητό (ήταν περίπου 21.05) και ήταν οι γιατροί. Τον εξέτασε το ιατρικό τιμ του Terra Vibe, υπήρξε μια πρόταση να του γίνει παυσίπονη ένεση για να «βγάλει» το show, αλλά ο μάνατζερ του δεν το συζητούσε. Είπε ότι «η υγεία του Dave είναι πιο σημαντική από το να γίνει το live» κι έτσι αντί να ανέβει στη σκηνή κατευθύνθηκε προς το νοσοκομείο Metropolitan.

Σας κατηγόρησαν ότι όταν μάθατε το πρόβλημα δεν ενημερώσατε έγκαιρα τον κόσμο και συνεχίσατε να κόβετε εισιτήρια... Δεν ισχύει. Η συναυλία ήταν sold-out από νωρίς το απόγευμα. Η ουρά που υπήρχε αφορούσε εισιτήρια χορηγών. Το πρώτο σου μέλημα εκείνη τη στιγμή είναι να προστατεύσεις τον κόσμο που προφανώς θυμώνει με τη μη διαξαγωγή και ξέρουμε ότι αρκεί «μια φλόγα για να βάλει φωτιά στον κάμπο». Να το πω και διαφορετικά: εμείς δεν καιγόμαστε να κόψουμε μερικά εισιτήρια παραπάνω όταν ο καλλιτέχνης παιρνει το 90% (μερικές φορές μέχρι και το 97,5%) των εισπράξεων. Δεν έχουμε κανένα λόγο να το ρισκάρουμε. Όσον αφορά την ενημέρωση, πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι για να πεις κάτι επίσημο πρέπει να προηγηθούν δεκάδες τηλέφωνα σε πολύ λίγο χρόνο.

Να πάμε στους Franz Ferdinand. Δεν ξέρω κανέναν που να πείστηκε με την επίσημη ανακοίνωση περί «απρόβλεπτων παραγόντων που καθιστούν αδύνατη τη μεταφορά του εξοπλισμού του συγκροτήματος από την Ολλανδία στην Ελλάδα». Οι FF είναι ένα συγκρότημα με εμπορική δυναμική που αρμόζει στον Λυκαβηττό, όχι στο Terra Vibe που ηταν προγραμματισμένο να παίξουν. Ανοίγω μια παρένθεση εδώ για να ευχηθώ να ανοίξει το θέατρο του χρόνου γιατί είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που μας ζητάνε να παίξουν εκεί, είναι ένα συναυλιακό σημείο αναφοράς της Αθήνας. Μονο που με χωρητικότητα 3000 ατόμων, κάτι που σημαίνει μάξιμουμ 2700 εισιτήρια. καμία συναυλία δεν είναι δυνατόν να βγάλει τα λεφτά της, τη στιγμή που έχουμε ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη της παραγωγής. Οι FF θα έρχονταν στην Αθήνα στο πλαίσιο ενός πακέτου που περιλάμβανε τρεις ακόμα προορισμούς στα Βαλκάνια. Οι οποίοι ακυρώθηκαν για λογους που δε γνωρίζω. Μας ζητήθηκε από να αναλάβουμε όλο το κόστος του εξοπλισμού και όχι το ένα τέταρτο που μας αναλογούσε και είχε συμφωνηθεί αρχικά. Κρίναμε ότι δε μας συνέφερε και αρνηθήκαμε να το κάνουμε.

Τη δεύτερη ημέρα του Rockwave, ανεξάρτητα από αν μπορούσε να γίνουν ή όχι τα live, δεν αργήσατε χαρακτηριστικά να εκδόσετε ανακοίνωση; Πολλοί μπορεί να είχαν ξεκινήσει άδικα για τη Μαλακάσα μέχρι τις 18.30 το απόγευμα που υπήρξε επίσημη ενημέρωση... Καταρχάς τα live δεν μπορούσαν να γίνουν με κανέναν τρόπο. Δεν είναι δυνατόν να παίζεις με την ασφάλεια του κοινού. Είμαι απόλυτος σε αυτό. Το νερό από την καταιγίδα έφτανε λίγο πιο κάτω από τη μέση μας, το χαλάζι είχε προκαλέσει καταστροφές κι εμείς δεν μπορούσαμε να ρισκάρουμε την ασφάλεια ούτε των τεχνικών ούτε φυσικά του κοινού – το επαναλαμβάνω. Λες να μην θέλαμε να πραγματοποιηθεί η πιο επιτυχημένη μέρα του φεστιβάλ που περιμέναμε να γίνει sold out;. Όσον αφορά την ανακοίνωση, υπήρχαν συνεχείς διαπραγματεύσεις με τους εκπροσωπους των headliners (σ.σ. The Killers). Πρέπει να έχεις πάρει όλα τα απαιτούμενα ΟΚ προκειμένου να μιλήσεις δημόσια. Πάντως, για να σου απαντήσω, ναι αργήσαμε...

Η τρίτη μέρα του φεστιβάλ δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί; Τα πράγματα στον χώρο του Terra Vibe δεν ήταν και τα καλύτερα από την επιβάρυνση της προηγούμενης ημέρας. Έπεσε κεραυνός στο χώρο και πήρε φωτιά ένα πεύκο. Εκεί τελείωσε για μένα και η τρίτη μέρα. Δεν περίμενα να το συζητήσω ούτε με τους Motley Crue ούτε με κανέναν. Πήραμε την απόφαση ακαριαία. Δε με νοιάζει αν ίσως μπορούσε να γίνει. Έκτοτε στην Μαλακάσα δεν έχει καν συννεφιάσει, ενώ στην Αθήνα δυο φορές «έριξε πέτρες» (σ.σ. γέλια).

Συφωνείς ότι όσα εξηγείς τώρα δεν επικοινωνήθηκαν όπως πρέπει στον κόσμο; Ότι τόσο εσείς όσο και οι υπόλοιποι διοργανωτές εμφανίζετε μια διστακτικότητα στην επικοινωνία που μπορεί να ερμηνευθεί και ως ανειλικρίνεια; Η ομάδα μας επικοινωνιακά δεν πήγε καλά. Είναι ξεκάθαρο και οφέιλω να το παραδεχτώ. Όπώς επίσης πρέπει να πω ότι δείξαμε και μια αλαζονεία που έχει να κάνει με τις επιτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτό έκανε ανθρώπους της εταιρείας μας να δουν αφ’ υψηλού δημοσιογράφους, κοινό, ανθρώπους του χώρου κτλ. Αυτό είναι λάθος, διαμορφώνει μια κακή εικόνα και ανοίγει μέτωπα ρεβανσισμού.

ΦΑΚΕΛΟΣ TERRA VIBE

Πώς προέκυψε η ιδέα για το Terra Vibe; Όταν την πρωτοάκουσαν οι «συγκατοικοι» εδώ στην Didi, τη θεώρησαν παρανοϊκή. Ήταν το ολυμπιακό καλοκαίρι κι εμείς πηγαίναμε να φτιάξουμε έναν χώρο 37 χλμ. μακριά από την Αθήνα. Από το 1979 έχω χάσει το νούμερο των live που έχω παρακολουθήσει είτε ως εργαζόμενος είτε ως φαν. Σιγά σιγά, λόιπόν, είδα ότι έφευγαν από τα γήπεδα και πήγαιναν είτε σε εναλλακτικούς χώρους π.χ. Λονδίνο – Hyde Park είτε εκτός αστικού ιστού. Το Rockwave έπρεπε να δημιουργήσει μόνιμες υποδομές κάπου και να πάψει να αντιμετώπίζει τα ευτράπελα ενός περιπλανόμενου φεστιβάλ. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το 1996 οι λιμενικοί έψαχναν στη Δραπετσώνα τον Iggy Pop για ναρκωτικά, λες κι αν είχε θα τα κουβαλούσε στην τσέπη του. Το 1999 είχαμε τις αψιμαχίες με τους πορτιέρηδες των διπλανών clubs στον Άγιο Κοσμά – αγνοούσαμε ότι εκεί έκανε κουμάντο η «νύχτα». Το 2002 απαγορέυτηκε το φεστιβάλ στο Ελληνικό με γελοία επιχειρήματα από τον τότε δημαρχο της περιοχής και την Αστυνομία και καταλήξαμε να κάνουμε το ‘Shockwave’ στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού σε συνθήκες γκραν γκινιόλ. Σήμερα στη Μαλακάσα από τα 12 στρέμματα φτάσαμε στα 80, έχοντας προσθέσει stages και επενδύσει αφάνταστα στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής με backstage που λειτουργεί πλήρως ψηφιακά, πολύ άνετα καμαρίνια, ενώ ήδη φτιάχνονται για του χρόνου 142 κανονικές τουαλέτες για να καταργήσουμε πλήρως τις χημικές.

Παρόλα αυτά, όταν η προσέλευση ξεπερνά κάποιο όριο, υπάρχουν φοβερά προβλήματα στο τρίτυχο πρόσβαση – στάθμευση – αποχώρηση... Τα βασικά προβλήματα είναι δύο: η δική μας αδυναμία να επικοινωνήσουμε το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί ένα φεστιβαλικό κοινό και η αδυναμία των αρχών να εγγυηθούν την ομαλη διεξαγωγή όσον αφορά το κομμάτι της πρόσβασης/κυκλοφορίας. Π.χ. το 2005 έγινε ένα υπέροχο φεστιβάλ με το αυθεντικό line-up των Black Sabbath κι έμειναν 5000 άνθρωποι το βράδυ στη Μαλακάσα γιατί ο ΟΣΕ δεν πήγαινε τον κόσμο στον σταθμό Λαρίσης, παρότι αυτό είχε συμφωνηθεί αρχικά. Δεν πήγαμε τυχαία στη Μαλακάσα – είναι μια περιοχή πάνω σε κεντρικό οδικό άξονα, υπάρχει κοντινός σταθμός τρένου στα 1182 μέτρα, πηγαίνει το ΚΤΕΛ κτλ. Σε ποιο φεστιβάλ του εξωτερικού τα μέσα σε αφήνουν ακριβώς στην πόρτα και δεν πρέπει να περπατήσεις; Σε κανένα. Απλά εδώ δεν μπορούμε να το δεχτούμε. Γι’ αυτό έξω διαχειρίζονται άνετα 80.000 κόσμο κι εδώ γίνεται χάος με τον αστείο αριθμό των 15-18.000 ανθρώπων.

Ναι, αλλά τις συνήθειες των Ελλήνων (που καλώς ή κακώς δύσκολα αλλάζουν) δεν πρέπει να τις λάβεις υπ’ όψιν σου και να βρεις λύσεις; Ναι, αλλά τι να κάνω με αυτούς που παρκάρουν πάνω στην Εθνική Οδό για να φύγουν πρώτοι μετά, ενώ οι χώροι πάρκινγκ του Terra Vibe χωράνε περίπου 4000 αυτοκίνητα;

Είναι πιθανόν να το κάνουν επειδή σε προηγούμενη συναυλία έχουν κάνει μέχρι και 3 ώρες να επιστρέψουν στην Αθήνα. Έχετε δοκιμάσει ποτέ να τους κατευθύνετε στα πάρκινγκ με δικούς σας υπαλλήλους; Έχει γίνει κι αυτό κι έχουν έρθει σε σύρραξη οι τροχονόμοι με τους δικούς μας σεκιουριτάδες. Ένα λάθος μας είναι ότι αργήσαμε να ενημερώσουμε το site με όλους τους πιθανούς τρόπους πρόσβασης και πιθανές εναλλακτικές σε καταστάσεις μποτιλιαρίσματος. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα του Terra Vibe θα λυθεί όταν αλλάξουν και οι συνήθειές μας, κάτι που θα γίνει αργά ή γρήγορα γιατί οι νέοι – το πιο πιστό και δυναμικό κομμάτι του κοινού μας - είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι. Εγώ, ας πούμε, δεν έχω μπει στο μετρό πάνω από 5 – 6 φορές.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

Πώς ανακατεύθηκες με τα συναυλιακά; H Didi ξεκίνησε ως «Δικαίωμα Διάβασης» το 1983 όταν γυρνώντας στην Αθήνα από τις σπουδές μου στη Θεσσαλόνικη, έστειλα ένα γράμμα στον Jello Biafra ζητώντας τα δικαιώματα κυκλοφορίας του Frankenchrist των Dead Kennedys. H απάντηση ήρθε μετά από τρεις μήνες, αλλά είχε γίνει η αρχή. Φτάσαμε να έχουμε έναν κατάλογο που έφτανε από τους Sonic Youth και τους The Ex σε Nick Drake και Nino Rota. Το 1988 σταματήσαμε γιατί είχαμε καταντήσει λογιστές έχοντας χάσει την μπάλα με το μέγεθος, τα τιμολόγια και τα containers. Παρότι οι πωλήσεις πήγαιναν φοβερά. Σκέψου εναλλακτική εταιρεία να πουλά 15.000 αντίτυπα του Daydream Nation των Sonic Youth ή 5000 επτάιντσα του ‘Nazi Punks Fuck Off’ – νούμερα ασύλληπτα για τα σημερινά δεδομένα. Ήταν τρομερά χρόνια, στα ‘80s πριν τις συναυλίες στο «Ρόδον» 1500 άνθρωποι πραγματικά μιλούσαν για τη μουσική. Η αλαζονεία, στην οποία αναφέρθηκα πριν, στράφηκε εναντίον ανθρώπων που βαδίζαμε μαζί τότε και αυτό με στενοχώρησε πολύ.

Γίνεσαι περισσότερο killer όσο μεγαλώνεις ως «παίκτης» και αυξάνεται ο ανταγωνισμός; Σίγουρα χάνεις το χαμόγελο, αλλά προσωπικά δεν θέλω να ανταγωνίζομαι νέους ανθρώπους που είναι music lovers, ότι κι αν γράφεται κατά καιρούς. Π.χ. στη φετινή πολύ επιτυχημένη συναυλία των Ska-P στη Θεσσαλονίκη δεν μπήκα γιατί έκρινα ότι δεν έπρεπε. Αν και για μένα το ιδανικό Rockwave 2009 θα έπρεπε να έχει Ska-P, Prodigy και Justice. Θα μπορούσε να έφερνε 50.000 κόσμο, θα ήταν φοβερή μουσική πρόταση αλλά τι να σου κάνω που κάθε φορά που φέρνουμε τους Prodigy γίνεται χαμός και τρέμουμε τα επεισόδια.

Παρακολουθείς τις συναυλίες που διοργανώνεις; Όχι δε γίνεται. Σε ένα δίωρο σετ είναι ζήτημα να βλέπω 20 λεπτα. Αλλά, πηγαίνω και βλέπω πράγματα ως θεατής. Π.χ. φέτος μου άρεσε πολύ το live των Nine Inch Nails και φυσικά τρέχω στο εξωτερικό για να δω τι κάνουν εκεί. Και το πιστέυω ειλικρινά ότι σε πολλά πράγματα είμαστε καλύτεροι, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε μέσα στην ξενομανία μας.

Οι τιμές είναι ακριβές στην Ελλάδα; Υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός και πλειστηριασμοί; Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες, ας πούμε «εναλλακτικοί», που είναι όντως πανάκριβοι και όντως μερικές φορές ο ανταγωνισμός αυξάνει τα κασέ. Σπάνια όταν έχεις μια προηγούμενη καλή συνεργασία με ατζέντηδες, θα χάσεις το όνομα που αντιπροσωπεύουν - το πολύ να τους πληρώσεις κάτι παραπάνω αν χτυπάει κι άλλος. Κι αυτό μετακυλύεται στον καταναλωτή. Όταν καταλαβαίνω ότι κάτι πάει να εξελιχθεί σε πλειστηριασμό, δεν κάνω καν πρόταση π.χ. Beyonce που έρχεται το φθινόπωρο. Και για την Duffy που γράφτηκε ότι «την αρπάξαμε», αυτή ήθελε να παίξει στο Rockwave επειδή είναι το μεγαλύτερο ελληνικό φεστιβάλ. Δε λέω πώς δεν υπάρχει και η άγρια πλευρά. Η «νύχτα» έχει προσπαθήσει να μπει στη «μέρα» - δηλαδή στις συναυλίες - πάνω από 4 φορές.

Μπορώ να καταλάβω γιατί η ίδια συναυλία στην Ελλάδα είναι πιο ακριβή απ’ ότι στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία (μικρότερο κόστος μεταφοράς, άλλος ανταγωνισμός, μεγαλύτερο μέγεθος αγοράς). Πώς μπορεί όμως τα live στην Αθήνα να κοστίζουν διπλά από αντίστοιχα π.χ. στη Σόφια ή το Βουκουρέστι; Black Sabbath στην Μαλακάσα με εισιτήριο 60€ σε χώρο 20.000 θεατών. Την ίδια χρονιά Black Sabbath κάπου έξω από τη Σόφια με 25€ σε χώρο 25.000 θεατών. Σημειωτέον, η αμοιβή που είχαμε πληρώσει αμφότεροι ήταν η ίδια. Έχω λοιπόν την ίδια απορία με σένα. Κάτι άλλο παίζει εκεί που δεν μπορώ να το ξέρω, ούτε θέλω να το κρίνω. Βεβαια το Brixton Academy στο Λονδίνο που χωράει 6000 κόσμο διαθέτοντας εκπληκτικές υποδομές μισθώνεται για 18.000 λίρες, ενώ για ένα μέρος αντίστοιχης χωρητικότητας χωρίς ανάλογες προδιαγραφές στην Αθήνα πρέπει να πληρώσεις 50 χιλιάρικα. Πώς να μην είναι εκεί πιο φθηνή η συναυλία; Για να μη μιλήσω για τα ολυμπιακά ακίνητα που μου ζητούν ποσοστό 15% στο Ελληνικό. Πώς να καθιερωθεί ένα πιο φθηνό εισιτήριο π.χ. 25€; Πολλές φορές έχω σκεφτεί να τα παρατήσω. Έχω πάει 39 φορές στο δικαστήριο για τη Μαλακάσα, σε όλα αθωώθηκα αλλά δεν έχει σημασία. Με κάθε πιθανή δικαιολογία: θόρυβο, «αντιεπιστημονικό κλάδεμα δέντρων», έγραψε μια κυρία επιστολές προς κάθε πιθανή αρχή ότι στους Depeche Mode «είχε 10 τουαλέτες». Δηλαδή, εγώ να πω ότι είχε 11; Προφανώς, είναι βαλτοί από ανταγωνιστές...

Κι εσύ όμως έχεις παίξει το χαρτί των επιστολών θέτοντας ζητήματα για άλλα φεστιβάλ... Φυσικά, και το λέω straight. Όταν ο ανταγωνισμός γίνεται βρώμικος, απαντάω. Μόνο που δε βάζω τον γάτο μου τον Ανέστη να υπογράφει, το κάνω ο ίδιος.

Είναι μικρή αγορά τελικά η ελληνική; Όχι, αντίθετα, πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλη. Προφάνώς χωρίς να απευθύνεται απαραίτητα στους Έλληνες. Στην πρόσφατη συναυλία των AC/DC είχαμε 10.000 κόσμο από το εξωτερικό, στη Madonna πέρυσι 18.800. Άρα καταλαβαίνεις ότι πρέπει να πουλάμε τις συναυλίες ως πακέτο έτσι ώστε να επωφελούνται και άλλοι τομείς όπως οι μεταφορές, τα ξενοδοχεία, η εστίαση κτλ. Και βεβαίως να τις συνδέουμε με τον τουρισμό και τα νησιά. Κάπως έτσι συντηρεί η Βαρκελώνη δυο-τρία φεστιβάλ. Κάπως έτσι το φεστιβάλ Exit στη Σερβία συγκεντρώνει κάθε χρόνο 20.000 θεατές από την Αγγλία.

Σχέδια για την επόμενη σεζόν; Το επόμενο Rockwave θα γίνει στις 2-3-4 Ιουλίου του 2010 (Παρ.-Σαβ.-Κυρ.). Με φθηνότερα εισιτήρια και πρώτο όνομα που μπορώ να δώσω είναι ο Manu Chao. Επίσης, συζητάμε για ένα μονήμερο φεστιβάλ στις 30/6 που θα έρθει έτοιμο από το εξωτερικό και θα έχει 20 συγκροτήματα σε 3 stages με σκληρό ήχο. Ονόματα τύπου Metallica, Ramstein (τους οποίους αξίζει να δει το ελληνικό κοινό) κτλ.

U2; Φυσικά, το κοιτάμε, υπήρξαν συζητήσεις να παίξουν στην τρέχουσα περιοδεία, ίσως το 2010. Τέτοιου μεγέθους live γίνονται μόνο στο ΟΑΚΑ κι απαιτούν να έχεις το στάδιο 8-9 μέρες στη διάθεσή σου. Σε μια τέτοια περίπτωση, τι θα γίνει με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ; Αν δεν υπήρχαν τα προκριματικά του Champions League στα τέλη Αυγούστου πιθανότατα θα βλέπαμε στην Αθήνα τον Bruce Sprinsteen.

Red Hot Chilli Peppers; Θέλουμε πολύ να τους κάνουμε, πιστεύω ότι θα μπορούσαν να κάνουν 40.000 κόσμο, άρα πάλι ΟΑΚΑ. Το 2000 είχαν αποφασίσει να έρθουν, αλλά κάτι έγινε στο Ισραήλ που ήταν ο προηγούμενος σταθμός και τσάκισε.

Πού φτάνει το κόστος μιας τόσο μεγάλης παραγωγής π.χ. επιπέδου Madonna; Χωρίς την αμοιβή του καλλιτέχνη, γύρω στα 2,5 με 3 εκατομμύρια ευρώ. Σε μια τέτοια συναυλία οι «εργάτες σκηνής» ίσως ξεπερνάνε τους 500 με συγκεκριμένες προδιαγραφές εξοπλισμού κι ασφάλειας.

Πώς εξηγείς το «φαινόμενο Scorpions»; Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Πρέπει να το εξηγήσουν κοινωνιολόγοι, ψυχαναλυτές, πάντως μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει. Δεν είναι πρόβλημα το ότι οι Scorpions κάνουν 35.000 εισιτήρια, αλλά το ότι οι Radiohead όταν τους φέραμε στο απόγειό τους το 2000 έκαναν με το ζόρι 10.000.

τερεζος

Μιχαλόμπος Speaking @ 20/4

...οκ, παραδέχομαι πως με έχει πιάσει το καλοκαίρι από τον Απρίλιο και έχω γίνει αφερέγγυος. Θα κάνω κι άλλη προσπάθεια...

Δίσκος #1 : The Pains Of Being Pure At Heart - Belong

Τι είπα: Δεύτερος δίσκος των indie darlings. Είναι από τις μπάντες που αγαπάς για ότι σου θυμίζει. Το ευαγγέλιο τους είναι το shoegaze όπως το μάθαμε από Ride και My Bloody Valentine με μια δόση από Smiths κυρίως στα φωνητικά. Η μοναδική αλλαγή του ήχου τους είναι μικρή κυρίως γιατί βαρύναν οι κιθάρες τους και πήγαν πιο κοντά στους Dinosaur Jr. Συνολικά, οι Pains είναι άλλο ένα κομμάτι της κρισάρας που περνάει αυτό που όλοι καταλαβαίνουν ως indie και που μοιάζει να μην σώζεται με ότι παιχνίδι αναφορων και επιρροών κι αν παιχτεί. Δεν σ'ενοχλεί κάτι, δεν περνάς καλά. Μια χαρά τους ακούς σε μπαρ αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει single επιπέδου "This Love Is Fucking Right" αλλά και πάλι ξεχωρίζεις ένα-δύο τραγούδια με την πρώτη ακρόαση. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη.

Πρόταση κλειδί: Αυτόφωτο συγκρότημα

Ο Τερέζος: Καθιέρωσε τον όρο Ridi Pagliaccio. Κάτω από αυτήν την ομπρέλα κάθονται όλες οι μπάντες που σου αρέσουν για ότι σου θυμίζουν (πέρα τον pains... συμπεριέλαβε και τους Motorama). Σε γενικές γραμμές συμφώνησε και μετά γκρίνιαξε για πολλά και διάφορα.

Ο Τσουλούφης: Φανέρωσε μια νοσταλγία για την απώλεια της αντιπροσωπείας που δικαιωματικά κατείχε, της σκηνής του Μπρούκλυν από την στιγμή που προέκυψε η ΑΕΠΙ στο σταθμό. Βαριόταν από τον πρώτο δίσκο.

Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
The Pains Of Being Pure At Heart - Heart In Your Heartbreak


Δίσκος #2: Jamie Woon - Mirrorwriting

Τι είπα: Τον μάθαμε λόγω Burial όταν είχε κάνει το εξαιρετικό ρεμιξ στο Wayfaring Stranger. Πιτσιρικάς από το Λονδίνο. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τα φωνητικά του. Ηχητικά κινείται ανάμεσα στο house και το R n' B. Είναι τόσο ωραία μελό που μπορείς να τον ακούς όλη μέρα. Αναζωογονητικό, εύκολο και χαλαρό. Αν ο κόσμος είναι δίκαιος το καλοκαίρι πρέπει να ακούμε το Night Air όλη μέρα. Μπορεί να ανήκει σε λημέρια που δεν μας απασχολούν σε γενικές γραμμές, το Mirrorwriting μπορώ να το ακούω ολόκληρο χωρίς να βαριέμαι. Το προτείνω.

Αν μιλάγαμε τώρα: Επειδή αυτά τα είπαμε πολύ καιρό πριν, αν κάναμε αυτή την κουβέντα τώρα ο Τερέζος θα ούρλιαζε. Μετά από λίγο καιρό, ακούγοντας και τον Weeknd αφόρισε οριστικά την προσπάθεια απενοχοποίησης του R n' B. Περισσότερες λεπτομέρειες σε επόμενο post.

Ο Τερέζος: Δεν το είχε ακούσει και πολύ αλλά γέννησε άλλη μια κατηγορία: σκοτεινή soul.

Ο Τσουλούφης: Ήθελε να μάθει για τους Swans. Δεν φάνηκε να τον νοιάζει και πολύ ο Woon.

Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
Jamie Woon - Shoulda