Δίσκος #1: Gravitysays_I - The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud
Τι είπα: Διθυράμβους. Είναι η καλύτερη εγχώρια παραγωγή μέχρι σήμερα. Είναι μια σπουδαία μπάντα. Αν κάτι τους χαρακτηρίζει είναι πως ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, ξέρουν να γράφουν καλά τραγούδια και είναι και καταπληκτικοί παίκτες. Άλλαξε ο ήχος τους από τις μέρες που κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο "The Roughest Sea". Μεγαλεπήβολο το εγχείρημα τους, αφού θέλουν να διηγηθούν μια πολιτικού ενδιαφέροντος ιστορία όπου πρωταγωνιστεί η απάτη και η λαϊκη μάζα. Είναι concept δίσκος που χωρίζεται σε 2 μέρη αν και ουσιαστικά αποτελείται από 9 διαφορετικά θέματα. Είναι πρωτότυποι και πολύπλοκοι και καταφέρνουν να φέρουν στο προσκήνιο ένα τόσο ιδιαίτερο όργανο όπως το σαντούρι που ανα στιγμές διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Τέλος, τόνισα πως το αδικούμε αν το χαρακτηρίσουμε απλά post rock. Έχει τόσες λεπτομέρειες και είναι τόσο λεπτομερώς σχεδιασμένο που δεν μπορώ να του αντισταθώ.Τι ξέχασα: Να προσθέσω πως το δούλευαν για χρόνια αδιαφορώντας για το πότε θα ήταν σωστό να το κυκλοφορήσουν. Είναι μια μπάντα που φαίνεται να αποζητά τον διαχωρισμό της από την ευρύτερη αγγλόφωνη σκηνή θέλoντας να λειτουργήσει με τους δικούς της όρους.
Τι έκανα λάθος: Μπέρδευα τίτλους. Μίλαγα από τον πεζόδρομο έξω από το Bios λίγο πριν αρχίσει το γλέντι του Dan Deacon και αυτό δεν βοηθάει. Να πω περισσότερες λεπτομέρεις για την Restless Wind που κυκλοφόρησε τον δίσκο τους. Ο Simon Bloom κρύβεται από πίσω.
Ο Τερέζος: Τόνισε πως ακόμα κι αν δεν είναι σωστό να το χαρακτηρίσουμε "έντεχνο" σίγουρα δεν υπάρχει διάθεση να αναδειχθούν σινγκλάκια. Υπενθύμισε πως το ίδιο συνέβαινε και στην προηγούμενη δουλειά τους αλλά και πως η δομή του είναι καθαρά βινυλιακής λογικής.
Ο Τσουλούφης: Αναρωτήθηκε αν είναι ρίσκο να χωρίσεις τον δίσκο σου σε δύο μόλις κομμάτια μεγάλης διάρκειας που μπορεί να έχει αποτέλεσμα ο ακροατής να βαρεθεί και να μην ακούσει τελικά ολόκληρη την δουλειά. Ο Τερέζος απάντησε πως το κάνουν γιατί "μπορούν".Έκλεισε με την προτροπή να τους πάρω συνέντευξη πριν προλάβουν οι ανταγωνιστές. Το έκανα.
Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
(δεν δίνω mp3 μιας και θα ήταν σαν να δίνω ολόκληρο το δίσκο)
Δίσκος #2: Kills - Blood Pressure
Τι είπα: Χρυσή μετριότητα. Κάτω από τα συνηθισμένα τους standards και αυτό είναι το βασικό του πρόβλημα. Μπορεί να έχει singles και το γνωστό παιχνιδιάρικο στυλ τους αλλά αν το βάλεις απέναντι στο παρελθόν τους, απογοητεύεσαι. Πάντως δεν θα μου έκανε εντύπωση να αρέσει σε κάποιο κόσμο αφού μάλλον είναι ευχάριστο άκουσμα.
Τι ξέχασα: Να πω τι μουσική παίζουν βασικά. Το έσωσε ο Τερέζος.
Τι έκανα λάθος: Με παρέσυρε ο Τερέζος και είπα μια κουβέντα παραπάνω για το προηγούμενο τους δίσκο "Midnight Boom".
Ο Τερέζος: Το βρήκε ανέπνευστο. Είναι και μεγάλος φαν και έχει προδωθεί. Το βρήκε χαμένο ανάμεσα στον σελέμπριτι γάμο του Jamie και στην συνεργασία της Alison με τον Jack White. Έκλεισε λέγοντας πως αν δεν υπήρχε το ένδοξο παρελθόν τους θα το κρίναμε πιο αυστηρά.
Ο Τσουλούφης: Μας υπενθύμισε με αυστηρό τρόπο πως το ροκ έχει και την μυθολογία του και εκεί χωράνε και ο γάμοι και οι έξτρα ιστορίες της προσωπικής τους ζωής.
Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
Kills - You Don't Own The Road
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου