Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

the disco urbana series vol.3

...η disco urbana είναι μια στήλη που γράφω στο Sonik από τον Σεπτέμβριο του 2006...ένα είδος μηνιαίου προσωπικού μπλογκ που ξεκίνησε ως "βόλτα στην πόλη", σημειολογεί πάντα στην απορρόφηση της ποπ κουλτούρας "εκεί έξω" και τελευταία παρεκτρέπεται σε ένα κοινωνιολογικό πολιτικό μανιφέστο (τι λε ρε μεγάλε...)...ακολουθεί η στήλη του "λονδρέζικου" τευχους #62 με τους Beatles στο εξώφυλλο...



Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ

Η disco εδρεύει στο κέντρο. Δουλεύει στο κέντρο. Περιφέρεται και διασκεδάζει στο κέντρο. Για την ακρίβεια εγκλωβίζεται σε ένα απελπιστικά μικρό κομμάτι του. Και δεν μπορεί να φανταστεί την ύπαρξη της μακριά από την ευρύτερη περιφέρειά του. Είναι αυτή η νέα αστική ματαιοδοξία που καλλιέργησε το lifestyle των ‘00s. Δεν υπάρχεις αν δεν είσαι στο κέντρο. Δεν ξέρεις τίποτα αν δεν ψωνίζεις στο «μανάβικο-τρύπα που έχει το καλύτερο σέλερι των Βαλκανίων». Η μετάβαση από τα glossy περιοδικά στα free press πέταξε τα μοντέλα και τους Notiδεs από τα εξώφυλλα. Ευτυχώς. Στη θέση τους μπήκε η Τέχνη, το (συχνά ανύπαρκτο) indie. Αλλά κυρίως η Πόλη. Είπαμε «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ». Κι έτσι έσβησε σιγά σιγά ένα υπέροχο κεφάλαιο της αστικής μυθολογίας. Τα Προάστια. Τα φλώρικα «κλειστά» ΒΠ. Τα ηδυπαθή νεόπλουτα ΝΠ. Τα λαϊκά καγκούρικα Δυτικά. Τα απροσδιόριστα Ανατολικά. Όλοι στο κέντρο. Σε αναζήτηση της hipster κορύφωσης – καμιά φορά δια της Μαζωνάκειας οδού. Και ξεθώριασαν κάπως και τα στέκια. Οι «άγριες νύχτες» στο Μπουρνάζι. Η καφέ φιλοσοφία της πλατείας της Νέας Σμύρνης. ΟΙ σκληροί του Κάτω Χαλανδρίου που έστηναν μπλόκα στην «Όμπρε» στα Σίδερα. Οι dark εκδρομές για το ‘Dark Sun’ στη Θηβών. Τώρα Γκάζι, Ψυρρή, Σύνταγμα, Δε Μολ.

Οι σκέψεις αυτές έρχονται και δένουν με το The Suburbs των Arcade Fire. Η disco δε θα αποφανθεί για το τελευταίο debate της αλτερνατίβας. Ούτως ή άλλως ποτέ δεν ήταν φανατική με την μπάντα για να αποθεώσει προκαταβολικά το τρίτο άλμπουμ ως ώριμο αριστούργημα ή αντίθετα να τους κατηγορήσει για συμβιβασμό, μεγαλομανία, κορπορατισμό όπως τσιρίζει το (ελάχιστο) κράξιμο που φτάνει στα ηχεία της. Κόνσεπτ άλμπουμ, όμως, 2-3 μπάντες μπορούν να υποστηρίξουν σήμερα. Και η μακάβρια κολεκτίβα από τον Καναδά είναι η μία από αυτές. Μπορεί να γράφουν ιστορίες απόδρασης από το Μόντρεαλ ή το Κεμπέκ ή το Χιούστον ή κάπου αλλού πέρα από τον Ατλαντικό, αλλά δεν έχει σημασία όταν στο Suburban War ξετυλίγεται και η δική σου ιστορία. Από τη γειτονιά σου στο ψευδοκράτος της πλατείας Καρύτση.

This Town So Strange/They Built To Change’ - για να ξεκινήσει ο «πόλεμος» του «εκμητροπολιτισμού» της. Για να χαθεί ο εξωτισμός του φωτισμένου Μινιόν και των μεσημεριών στα Wendys του Συντάγματος. Για να εκλείψουν οι πατροπαράδοτοι τσαμπουκάδες από τις τζούνιορ «συμμορίες» που έκαναν κουμάντο στις πλατείες. Για να κάνει ο καθένας τις επιλογές του και να διαλέξει την πορεία του. Αναπόφευκτα ‘(…)the past won’t rest/until we jump the fence/ and leave it behind’. Γιατί και στα προάστια μπορεί να ήσουν εγκλωβισμένος. Ξέρω ‘γω στην αποχαύνωση του ηλίθιου ιδωτικού που σε έστελναν ή στην εξάτμιση του GLX που είχε ο κολλητός σου. ‘(…)And my old friends/I can remember when/ You Cut Your Hair (ελπίζω να μη βλέπω μόνο εγώ την Pavement αναφορά)/ And Never Saw You Again’. Ήδη οι τάσεις φυγής είχαν φανεί ‘(…)the music divides/Us into tribes’. Διάλεξε τη μεριά σου να διαλέξω τη δική μου. Το ξημέρωσες με τους καμένους στο enTechno ή στριμώχθηκες με τους «ψαγμένους» στο ‘Bios Is 8’; Πήγες στις «Νύχτες Πρεμιέρας» ή είδες σε multiplex τους «Αναλώσιμους»; Κάποτε μαζί, αλητείες χωρίς διαχωριστικά αισθητικής – ‘(…)now the cities we live in/could be distant stars’. Όμως, οι τάσεις, οι «μόδες» έχουν πάντα κυκλικό σχήμα. Η Αθηνολογία ξεχειλίζει πια με τους Atenistas, τα Athens Daily Secrets, τον Athensville . Και η Πόλη μάλλον ετοιμάζεται να υποκύψει ξαναβγάζοντας τον χειρότερο δήμαρχο που είχε ποτέ. Τα Προάστια μην τα ξεχνάς, λοιπόν. Θα επιστρέψουν ακόμα κι αν ‘(…)all my old friends/they don’t know me now’. Από τους Στέρεο Νόβα στους Arcade Fire μεσολαβούν σχεδόν είκοσι χρόνια, αλλά μην ανησυχείς. Θα τους ξαναβρείς. «Γιατί είναι Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ…»

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μονο blue peach

η ζωή στο σαλόνι είπε...

γραφεις πολύ καλά ρε μαλάκα -φτου σου