the disco urbana series

...η disco urbana είναι μια στήλη που γράφω στο Sonik από τον Σεπτέμβριο του 2006...ένα είδος μηνιαίου προσωπικού μπλογκ που ξεκίνησε ως "βόλτα στην πόλη", σημειολογεί πάντα στην απορρόφηση της ποπ κουλτούρας "εκεί έξω" και τελευταία παρεκτρέπεται σε ένα κοινωνιολογικό πολιτικό μανιφέστο (τι λε ρε μεγάλε...)λέω σιγά σιγά να ανεβάζω μερικά volumes, ξεκινώντας από αυτό που δημοσιεύθηκε στο πολύ καλό #58 με δώρο το 7ιντσο των u.n.k.l.e. που ειναι κρεμασμένο στα περίπτερα...




MIDLIFE CRISIS

Η πραγματική κρίση μέσης ηλικίας έρχεται λίγο πριν – λίγο μετά τα 30. Όταν…

…παντού γύρω σου μιλάνε για spread, χρησιμοποιούν λέξεις-φράσεις όπως «μηχανισμός στήριξης», «χρηματοπιστωτικός κλοιός», «αποπληθωρισμός»… εσύ δεν καταλαβαίνεις τίποτα, αλλά διαβάζεις πια τα σομόν ένθετα για να συμμετέχεις στο νέο trending topic/ βαυκαλίζεσαι ότι ανήκεις στη «γενιά του Δεκέμβρη», αλλά «δεν είσαι 18 φίλε», είσαι η «γενιά του ΔΝΤ»/ πρέπει να αποφασίσεις αν είσαι με εκείνους που λένε ότι «φταίμε» ή με τους άλλους που λένε ότι «μας πολεμάνε», όσο μεγαλώνεις πρέπει να διαλέγεις στρατόπεδο/έχεις ζήσει τουλάχιστον δυο γενιές «τρομοκρατών» αλλά μόνο έναν Σόμπολο/ ανοίγεις ξανά την πόρτα στην οικεία κλισέ μελαγχολία που έχουν οι κιθάρες, τώρα πια μπορείς να παραδεχθείς ότι παρότι μεγάλωσες με clicks & beats, την κρίσιμη στιγμή ψάχνεις το ‘Dry The Rain’ / τα ποτά δεν είναι μπόμπες, εσύ πια δε φοβάσαι να μεθύσεις/ καλά ΟΚ τα ποτά ΕΙΝΑΙ μπόμπες/ ζηλεύεις την ενέργεια που βγάζει η τριάδα Acid Baby Jesus – Bazooka – The Royal Etiquettes, εσύ γιατί δεν έμαθες ποτέ να γρατζουνάς;/ σιχαίνεσαι να σου απαντάνε «ποτέ δεν είναι αργά», το ξέρετε και οι δύο ότι δεν το εννοούν/ έχεις λιώσει το dvd του ‘Nirvana live @ Reading’ και παθαίνεις με τα ‘90s αυτό που κορόιδευες στο ‘80s revival: το αγελαδινό χαμόγελο της νοσταλγίας / στο http://thathipsterporn.tumblr.com δεν σε καβλώνουν τα βυζιά, αλλά η «τέχνη»/ αντιλαμβάνεσαι ότι πια στα μπαρ είσαι μεγαλύτερος από το 90% των θαμώνων/ κρατάς το ποτό σου, κάνεις λίγο στην άκρη κοιτάς το πλήθος που διασκεδάζει και συνειδητοποιείς ότι τους ξέρεις όλους… ή τους έχεις «ξαναδεί»/ όσα μεγαλώνοντας νόμιζες ότι είναι «αριστερά» καταλαβαίνεις πια πως έχουν καταντήσει ακριβώς το αντίθετο/ ακούς techno στο σπίτι και indie έξω/ γνωρίζεις όλο και πιο συχνά ανθρώπους που δεν θυμούνται το Ευρωμπάσκετ και το όνομα «Γκάλης» δεν τους λέει και πολλά/ κατεβάζεις διαρκώς ταινίες και σειρές, αλλά τα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς ξαναβάζεις το “Less Than Zero” ή το ‘Wonder Boys”/ ο πραγματικός χρόνος που κάνεις την ετήσια ενδοανασκόπηση είναι η στιγμή που οι Last Drive παίζουν το ‘Blue Moon’ στο μαγιάτικο live / με τις μικρές δεν μπορείς να συζητήσεις, με τις συνομήλικες δεν μπορείς να συνεννοηθείς, με τις μεγάλες δεν θες να αράξεις/ τους μικρούς δεν τους παίρνεις στα σοβαρά, τους συνομήλικους δεν τους εμπιστεύεσαι, τους μεγάλους τους βαριέσαι/ δεν παίρνεις πια εκείνη την «άγρια χαρά» όταν γίνονται επεισόδια ούτε στους δρόμους ούτε στο γήπεδο, δεν φλώρεψες – αυτά έγιναν προβλέψιμα / έχεις δει τα σαμπουάν να «βαφτίζονται» πέτρες και τα ράστα να εμπίπτουν στις διατάξεις του κουκουλονόμου, η ελληνική δικαιοσύνη είναι πάντα ανεξάρτητη στο πλευρό σου – αρκεί να μην είσαι ανήλικη αλλοδαπή και σε βιάζουν στην Αμάρυνθο/ αγχώνεσαι γιατί τα ταξίδια που πάντα ανέβαλλες για όταν «θα έχεις λεφτά», «περισσότερο χρόνο» κτλ. μπορεί και να μη γίνουν ποτέ/ ακούς να μιλάνε για το ασφαλιστικό, αλλά εσύ έχεις πάψει να αναρωτιέσαι αν θα δουλέψεις ποτέ χωρίς μπλοκάκι/ αμφιβάλλεις ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι εκείνος ο άνθρωπος για τον οποίο σου μιλούσαν κι έτρεμαν οι γονείς σου/ στα κρυφά ομολογείς ότι μπορεί ο Μέσι και ο Λεμπρόν να είναι (ή να γίνουν) καλύτεροι από Μαραντόνα και Τζόρνταν/ έχεις διαπιστώσει προ πολλού τη μανιέρα του Irvine Welsh, αλλά κάθε φορά που κυκλοφορεί σπεύδεις/ βλέπεις τους 50ρηδες να καβλαντίζουν στο facebook και αναθεωρείς τι (δεν) θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις/ αλλά κι εσύ πια φλερτάρεις μόνο στα chatrooms ή όταν είσαι λιώμα/ θα ήθελες απλά να κάνεις έναν καινούριο φίλο…τον Ian Svenonius…

τερέζος