Τι είπα: Φλυάρησα για το πόσο μεγάλη μπάντα είναι και για το πόσο μου άρεσε ο δίσκος και η πρόσφατη συναυλία τους. Χωρίς πολύ φασαρία, έχουν γράψει μερικά διαμαντάκια εφάμιλλα της πορείας τους. Είναι επίκαιροι γιατί ποτέ δεν σταματήσαμε να ακούμε την μουσική που έγραφαν παλιότερα. Είναι πάντα ενδιαφέρον και ο λόγος τους.
Τι ξέχασα: Πως μπορεί να είχε λίγο κόσμο στο live αλλά δεν έχεις πλέον δικαίωμα να γκρινιάζεις για κάτι τέτοιο. Δεν περισσεύουν λεφτά.
Τι έκανα λάθος: Το εξώφυλλο του τελευταίου τους δίσκου είναι λεπτομέρεια από έργο του Γιάννη Κουνέλλη και όχι Κουνελλή.
Ο Τερέζος: Περίμενε να βρει στην μαύρη αγορά εισιτήριο για την συναυλία των Black Keys στο Παρίσι. Τελικά πήγε στους Mogwai (και μάλλον βαρέθηκε).
Ο Τσουλούφης: Αναρωτήθηκε για την ηλικία του κοινού τους και αν πρέπει να υπάρχουν δίσκοι τους σε κάθε ροκ δισκοθήκη.
Αν ήταν ο κόσμος δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
Wire - Clay
Δίσκος #2: May Roosevelt - Haunted
Τι είπα: Βασισμένος στο θέρεμιν. Εξαιρετικό artwork. Αφετηρία του είναι 8 παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί και κατάληξη μια άψογη δουλειά. Οι ηλεκτρονικές της συνθέσεις απογειώνονται από την βαθιά γνώση του θέρεμιν που στα χέρια της μεταμορφώνεται σε κάθε τραγούδι. Σωστά επιλέγει να προσθέσει στίχους σε κάποια κομμάτια. Μεγάλο κατόρθωμα το γεγονός πως το ιδιαίτερο concept του Haunted δεν μεταφράζεται σε μια δύστροπη δουλειά για λίγους. Αντιθέτως είναι προσβάσιμη και κατά την μεγαλύερη του διάρκεια εμπνευσμένη. Από τις καλύτερες εγχώριες δουλειές της χρονιάς.
Τι ξέχασα: Φωνητικά συνεισφέρει ο Harry Elektron και την μίξη έχει αναλάβει ο ION
Τι έκανα λάθος: Ίσως το σχόλιο του Τσουλούφη (δες παρακάτω) να έχει μεγαλύτερη βάση απ'ότι παραδέχομαι.
Ο Τερέζος: Συνέχιζε τις διακοπές του αμέριμνος και ετοιμαζόταν ψυχολογικά για την συναυλία των Gang of Four. Εκεί δεν βαρέθηκε.
Ο Τσουλούφης: Διαφώνησε για το πόσο εύκολο άκουσμα είναι. Του αρέσει αλλά είναι σίγουρα απαιτητικό.
Αν ήταν ο κόσμος δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
May Roosevelt - Outcry (Kalamatianos)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου