ΕΝ ΣΥΓΧΥΣΕΙ
Καινούριος χρόνος, χαμένη η μπάλα…
Τις πρώτες μέρες του 2011: ο Μιχαλολιάκος ως φασιστικό καρτούν χαιρετά ναζιστικά στο δημοτικό συμβούλιο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξοργίζεται, ο Καμίνης απαντά πολιτισμένα «μην ξυπνήσει το μωρό», ο Κακλαμάνης καταδικάζει συντετριμμένος που δε στόλισε φέτος το δέντρο. Βέβαια αν είναι να γίνεται το ίδιο ιλαρό σόου σε κάθε ΔΣ, η αλλαγή του «Ζορζ Καμινί» θα μείνει στις κλίσεις σε παπάκια που παρκάρουν παράνομα και ποτέ δε θα μάθουμε πώς είναι δυνατόν να μπαίνει ανενόχλητος ο Χρυσαυγίτης με 8 φουσκωτούς στο δημαρχιακό μέγαρο/ Βέβαια δύο ημέρες πριν είχαν συμβεί τα ύστερα του κόσμου. Η ΕΛ.ΑΣ. διέκοψε την πολύχρονη συνεργασία με την Χρυσή Αυγή (θυμήσου το Παλιό Εφετείο στη Σωκράτους) και τους πλάκωσε στον Άγιο Παντελεήμονα. Η αντιρατσιστική συναυλία πάντως ματαιώθηκε, την ώρα που οι ντόπιοι κάτοικοι αλάλαζαν «μη δέρνετε τα παιδιά μας»/ Σε άλλα νέα, ο υπουργός ΠΡΟΠΟ Κ. Παπουτσής, λίγο πριν φύγει το 2010, είχε δηλώσει έκπληκτος για το ενδεχόμενο ύπαρξης μυστικών αστυνομικών – ξέρεις είναι αυτοί που εσύ κι εγώ λέμε «ασφαλίτες». Ουπς, δεν περνάνε 15 μέρες και σκάει η υπόθεση Παπαδάτου. Του την έπεσαν 10-15 κουκουλοφόροι, τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ, τον έγδυσαν, τον έντυσαν και μετά τον άφησαν αφού «δεν διαπιστώθηκε να έχει σχέση με τη διερευνώμενη υπόθεση»/ Ήταν η εβδομάδα μωρέ που το wikileaks έδωσε τις συνομιλίες του Χρυσοχοϊδη με τον αμερικάνο πρέσβη, δηλαδή πάμε για συλλήψεις (άρχιζε και η δίκη των «Πυρήνων»). Μόνο που το σενάριο ξέφυγε και το δημιουργικό τμήμα της ΕΛ.ΑΣ. πήγε να βάλει και τη RAF στο παιχνίδι για να εξασφαλίσει διεθνή διανομή. Και τελικά εξασφάλισε διεθνή ξεφτίλα με την υπόθεση της 27χρονης Γερμανίδας «τρομοκράτισσας». Μετά ψάχναμε στα λεξικά τη διαφορά «άτυπης ενημέρωσης» κι «ανεπίσημης διαρροής», δε ρωτάγανε τον Σόμπολο;/ Στους δρόμους, το κίνημα των διοδίων πέρα από τα προφανή δίκαια επιχειρήματα των μισοτελειωμένων δρόμων που πληρώνουμε κανονικά, απέδειξε ότι «του Έλληνα ο τράχηλος, το τζέρτζελο σηκώνει» κι ανέδειξε έναν νέο λαϊκό ήρωα. Όχι τον Σάββα Κωφίδη, αλλά τον «μπαλαμό που αγάπησαν κάποτε οι Ρομά», τον δήμαρχο Στυλίδας, αναρχικό κι ανυπότακτο Απόστολο Γκλέτσο. Το νέο επαναστατικό σύμβολο μιας χώρας, στην οποία το μεταναστευτικό δε θα το λύσει ο περίφημος φράχτης, αλλά η ευαίσθητη Τατιάνα που το ενέταξε στην ύλη της εκπομπής της/ Σε θέματα παιδείας, η «νέα εθνική αφήγηση» του ΓΑΠ θα στηριχθεί στην έρευνα, στην διατήρηση του καταρτισμένου έμψυχου δυναμικού εντός της Ελλάδας, σε νέες ιδέες, αποτελεσματικότητα, ανάπτυξη. Ή τουλάχιστον έτσι το είχαμε καταλάβει στην disco. Προς επίρρωση των παραπάνω «το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών δεν θα προκηρύξει υποτροφίες για εκπόνηση Διδακτορικής Διατριβής και για Μεταδιδακτορική Έρευνα στην Ελλάδα για το ακαδημαϊκό έτος 2011-12»/ Στα πολιτιστικά, βαρύς θρήνος έχει πέσει στη χώρα για το κλείσιμο του «Διφώνου». Το περιοδικό – ναυαρχίδα του εντέχνου που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε με ένα πρότυπο σοβιετικό σύστημα καθετοποίησης. Στον πάνω όροφο έφτιαχναν τα CD, στο ισόγειο γίνονταν reviews και στο ενδιάμεσο συναντιούνταν για συνεντεύξεις. Στο e-difono.blogspot.com, η ποιότητα θρηνεί…/ Συνεχίζοντας με πολιτισμό ετοιμάσου για Roxette-Kim Wilde-Samantha Fox και στο βάθος Bon Jovi, ενώ ίσα που προλαβαίνεις να δεις το «Ρόδα, Τσόντα και Κοπάνα», το οποίο έκοψε 54.000 εισιτήρια στο πρώτο τετραήμερο. Από την άλλη, αν ξέρεις έναν άνθρωπο που άντεξε το ‘Attenberg’ να μας τον γνωρίσεις…/ Στα αθλητικά νέα, ο Κώστας Βερνίκος επιτέλους ανέλαβε πόστο στον Ολυμπιακό, βρίσκοντας τον Γκαγκάτση και τους υπόλοιπους που έστησαν την «κόκκινη αυτοκρατορία», ενώ ο ιστορικός «Καπετάνιος» αποφάσισε να διδάξει στα γεράματα περιγραφή ποδοσφαιρικού αγώνα μπουκάροντας με δύο-τρία γεροδεμένα παιδιά στο booth του ΟΑΚΑ/ Να κλείσουμε με ελεύθερο ρεπορτάζ που λέει ότι όσοι στέκονται σε ουρά π.χ. σε τράπεζες, είναι πιο έτοιμοι να αρπαχτούν από ποτέ, ενώ στις εφημερίδες διαβάζουμε περιστατικό «ξυλοδαρμού για μια τυρόπιτα»/ Το θέμα με την κρίση, δεν είναι (που είναι δηλαδή) μόνο ότι μειώνονται τα εισοδήματά μας. Είναι ότι πια αποτελούμε μέλη μιας κοινωνίας που καταρρέοντας οικονομικά δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Να βρει έμπνευση και ηθικό για να επιβιώσει. Το Μάρτιο οι REM βγάζουν καινούριο δίσκο. Θυμάσαι; ‘It’s The End Of The World As We Know It’. Αλλά, παραδόξως, ‘I feel fine’. Ξυπνώντας αργά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου