Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011
σημερα τριτη 22/2 στο λατερνατιβ
η ομάδα So7 στα χαλάσματα του εγκαταλειμμένου κτιρίου της οδού Χαβρίου όπου και ανεβάζουν την παράσταση "τι θα κάνουμε τώρα;" από το περασμένο σάββατο...θα φιλοξενήσουμε σήμερα τον δημήτρη κουρούμπαλη που έχει γράψει και παίζει στο έργο καθώς και την υβόννη τζάθα, επίσης μέλος του θιάσου...θα μας πουν γιατί διάλεξαν αυτό το αντισυμβατικό μέρος, περί τίνος πρόκειται, ενώ θα απαντήσουν και στα ερωτήματα που θέτει η παρακάτω "μυστηριώδης" περίληψη ... όπως κάθε τρίτη θα έχει "1821" άρα Χρυσαυγίτες - Ανένταχτους Πατριώτες (είδατε εδώ διατηρώ τα κεφαλαία) απ' έξω...
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ
O κόσμος έχει στραβώσει. Μοιάζει με σπίτι που δεν μπορεί πια να κατοικηθεί.
Τέσσερεις άνθρωποι, δυο φίλοι κι ένα ζευγάρι, θέλουν να φύγουν από αυτόν τον κόσμο και συναντιούνται σε ένα ερώτημα, τι θα κάνουμε τώρα;
Για κάποιον φεύγω μπορεί να σημαίνει επιστρέφω.
Για κάποιον καταστρέφω.
Και για κάποιον ότι απλώς ξημερώνει.
Η So7 παρουσιάζει το έργο Τι θα κάνουμε τώρα; που γράφτηκε το 2010 εν μέσω της ελληνικής πραγματικότητας. Το έργο αφορά στην επικαιρότητα χωρίς να την αναφέρει ποτέ.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο κέντρο της Αθήνας σε έναν χώρο που έχει πολλές ομοιότητες με την χώρα.
Είναι ένα αστικό σπίτι χωρίς ενοίκους. Παλιό γραφείο, ιατρείο και σπίτι καρδιολόγου, πολυόροφο και δαιδαλώδες, με εσωτερική αυλή και χώρο στην ταράτσα για καλοκαιρινές προβολές. Εκεί που δεν κατοικεί κανείς, στη μέση των καταστημάτων και των γραφείων. Τα βράδια έχει μόνο περαστικούς. Τα βράδια έχει μόνο μπαράκια τριγύρω και κανένα αυτοκίνητο. Το Booze, το Bar4, το bliss, το Pop είναι σε απόσταση αναπνοής. Τα αλκοτέστ επίσης.Εμείς μπαίνουμε σε αυτό το άδειο σπίτι και του δίνουμε ζωή. Το γεμίζουμε.
το μπλογκ της παράστασης
το έργο στο fb
κι ένα βίντεο τίζερ
stay tuned
Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011
Λατερνατιβ και Μουσικη @ 16/02
Δίσκος #1: Mogwai - Hardcore Will Never Die, But You Will
Δίσκος #2: Cut Copy - Zonoscope
Τι είπα: Πως μου αρέσει ο τίτλος του έβδομου δίσκου των τύπων από την Γλασκώβη. Πως έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που ευχαριστήθηκα κυκλοφορία τους. Πως έχουν ξεμπερδέψει με το παλιομοδίτικο post rock. Πως είναι επικό. Πως πρέπει οπωσδήποτε να το ακούσεις.
Τι ξέχασα: Πως το 26λεπτό bonus track από την μουσική που έφτιαξαν για το installation των Nicolai και Gordon είναι εξαιρετικό.
Τι έκανα λάθος: Δεν είπα την σωστή λέξη: είναι δισκάρα.
Ο Τερέζος: Οι Mogwai είναι καλύτεροι επί σκηνής ή στο studio;
Ο Τσουλούφης: Δήλωσε πως προτιμά τον παραγωγό τους, Paul Savage, στις πρώτες του δουλειές
Αν ήταν ο κόσμος δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
Δίσκος #2: Cut Copy - Zonoscope
Τι είπα: Πως είναι ο τρίτος τους δίσκος, κυκλοφορεί στη Modular και είναι αδιάφορος. Πως αγαπήσαν παράφορα την disco και έκαναν copy τον James Murphy αλλ'α το αποτέλεσμα ακούγεται σαν κακούς A-ha. Πως κρατάς μόλις 3 τραγούδια. Πως ο προηγούμενος δίσκος τους μου άρεσε πολύ.
Τι ξέχασα: Πως πρέπει να μιλάω λιγότερο.
Τι έκανα λάθος: Είναι 2 τα τραγούδια που κρατάς.
Ο Τερέζος: Ποιος δεν αγάπησε με Cut Copy μέχρι τον Σεπτέμβριο που παίζαμε ξένη μουσική;
Ο Τσουλούφης: Γελάει ο κόσμος με την βαθμολογία που του έδωσε το Pitchfork.
Αν ήταν ο κόσμος δίκαιος θα ακούγαμε αυτό:
Cut Copy - Blink And You'll Miss A RevolutionΜιχαλόμπος
Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
σημερα στο λατερνατιβ "η ζωη στο σαλονι"...
Η "ζωη στο σαλόνι" κατα καιρούς μας επισκέπτεται στο blog δίνοντας παρεμβατικά "δύσκολα" κέιμενα...παράλληλα συνεχίζει τις επικές της εκπομπές στον indieground ... σημερα θα ερθει στο δικο μας σαλόνι, στο στούντιο του σκαι 100.3 ... θα μας παρουσιασουν το magnum opus τους , τα βραβεια που εδωσαν για το 2010 ... θα ειπωθουν πολυ σοβαρα πραγματα που θα εχουν πολλη πλακα ... ακεψου οτι απ'εξω μπορει να εχει και χρυσαυγιτες, σπιθες κτλ. ... τριτη ειναι σημερα. εχει '21 (χρονια δοξασμενα)...
stay tuned λοιπον
Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
the disco urbana series vol.5
.η disco urbana είναι μια στήλη που γράφω στο Sonik από τον Σεπτέμβριο του 2006...ένα είδος μηνιαίου προσωπικού μπλογκ που ξεκίνησε ως "βόλτα στην πόλη", σημειολογεί πάντα στην απορρόφηση της ποπ κουλτούρας "εκεί έξω" και τελευταία παρεκτρέπεται σε ένα κοινωνιολογικό πολιτικό μανιφέστο (τι λε ρε μεγάλε...)...ακολουθεί η στήλη του γκοθ τεύχους #65 (κυκλοφορεί) - γραμμένη πριν τα της νομικής...
ΕΝ ΣΥΓΧΥΣΕΙ
Καινούριος χρόνος, χαμένη η μπάλα…
Τις πρώτες μέρες του 2011: ο Μιχαλολιάκος ως φασιστικό καρτούν χαιρετά ναζιστικά στο δημοτικό συμβούλιο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξοργίζεται, ο Καμίνης απαντά πολιτισμένα «μην ξυπνήσει το μωρό», ο Κακλαμάνης καταδικάζει συντετριμμένος που δε στόλισε φέτος το δέντρο. Βέβαια αν είναι να γίνεται το ίδιο ιλαρό σόου σε κάθε ΔΣ, η αλλαγή του «Ζορζ Καμινί» θα μείνει στις κλίσεις σε παπάκια που παρκάρουν παράνομα και ποτέ δε θα μάθουμε πώς είναι δυνατόν να μπαίνει ανενόχλητος ο Χρυσαυγίτης με 8 φουσκωτούς στο δημαρχιακό μέγαρο/ Βέβαια δύο ημέρες πριν είχαν συμβεί τα ύστερα του κόσμου. Η ΕΛ.ΑΣ. διέκοψε την πολύχρονη συνεργασία με την Χρυσή Αυγή (θυμήσου το Παλιό Εφετείο στη Σωκράτους) και τους πλάκωσε στον Άγιο Παντελεήμονα. Η αντιρατσιστική συναυλία πάντως ματαιώθηκε, την ώρα που οι ντόπιοι κάτοικοι αλάλαζαν «μη δέρνετε τα παιδιά μας»/ Σε άλλα νέα, ο υπουργός ΠΡΟΠΟ Κ. Παπουτσής, λίγο πριν φύγει το 2010, είχε δηλώσει έκπληκτος για το ενδεχόμενο ύπαρξης μυστικών αστυνομικών – ξέρεις είναι αυτοί που εσύ κι εγώ λέμε «ασφαλίτες». Ουπς, δεν περνάνε 15 μέρες και σκάει η υπόθεση Παπαδάτου. Του την έπεσαν 10-15 κουκουλοφόροι, τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ, τον έγδυσαν, τον έντυσαν και μετά τον άφησαν αφού «δεν διαπιστώθηκε να έχει σχέση με τη διερευνώμενη υπόθεση»/ Ήταν η εβδομάδα μωρέ που το wikileaks έδωσε τις συνομιλίες του Χρυσοχοϊδη με τον αμερικάνο πρέσβη, δηλαδή πάμε για συλλήψεις (άρχιζε και η δίκη των «Πυρήνων»). Μόνο που το σενάριο ξέφυγε και το δημιουργικό τμήμα της ΕΛ.ΑΣ. πήγε να βάλει και τη RAF στο παιχνίδι για να εξασφαλίσει διεθνή διανομή. Και τελικά εξασφάλισε διεθνή ξεφτίλα με την υπόθεση της 27χρονης Γερμανίδας «τρομοκράτισσας». Μετά ψάχναμε στα λεξικά τη διαφορά «άτυπης ενημέρωσης» κι «ανεπίσημης διαρροής», δε ρωτάγανε τον Σόμπολο;/ Στους δρόμους, το κίνημα των διοδίων πέρα από τα προφανή δίκαια επιχειρήματα των μισοτελειωμένων δρόμων που πληρώνουμε κανονικά, απέδειξε ότι «του Έλληνα ο τράχηλος, το τζέρτζελο σηκώνει» κι ανέδειξε έναν νέο λαϊκό ήρωα. Όχι τον Σάββα Κωφίδη, αλλά τον «μπαλαμό που αγάπησαν κάποτε οι Ρομά», τον δήμαρχο Στυλίδας, αναρχικό κι ανυπότακτο Απόστολο Γκλέτσο. Το νέο επαναστατικό σύμβολο μιας χώρας, στην οποία το μεταναστευτικό δε θα το λύσει ο περίφημος φράχτης, αλλά η ευαίσθητη Τατιάνα που το ενέταξε στην ύλη της εκπομπής της/ Σε θέματα παιδείας, η «νέα εθνική αφήγηση» του ΓΑΠ θα στηριχθεί στην έρευνα, στην διατήρηση του καταρτισμένου έμψυχου δυναμικού εντός της Ελλάδας, σε νέες ιδέες, αποτελεσματικότητα, ανάπτυξη. Ή τουλάχιστον έτσι το είχαμε καταλάβει στην disco. Προς επίρρωση των παραπάνω «το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών δεν θα προκηρύξει υποτροφίες για εκπόνηση Διδακτορικής Διατριβής και για Μεταδιδακτορική Έρευνα στην Ελλάδα για το ακαδημαϊκό έτος 2011-12»/ Στα πολιτιστικά, βαρύς θρήνος έχει πέσει στη χώρα για το κλείσιμο του «Διφώνου». Το περιοδικό – ναυαρχίδα του εντέχνου που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε με ένα πρότυπο σοβιετικό σύστημα καθετοποίησης. Στον πάνω όροφο έφτιαχναν τα CD, στο ισόγειο γίνονταν reviews και στο ενδιάμεσο συναντιούνταν για συνεντεύξεις. Στο e-difono.blogspot.com, η ποιότητα θρηνεί…/ Συνεχίζοντας με πολιτισμό ετοιμάσου για Roxette-Kim Wilde-Samantha Fox και στο βάθος Bon Jovi, ενώ ίσα που προλαβαίνεις να δεις το «Ρόδα, Τσόντα και Κοπάνα», το οποίο έκοψε 54.000 εισιτήρια στο πρώτο τετραήμερο. Από την άλλη, αν ξέρεις έναν άνθρωπο που άντεξε το ‘Attenberg’ να μας τον γνωρίσεις…/ Στα αθλητικά νέα, ο Κώστας Βερνίκος επιτέλους ανέλαβε πόστο στον Ολυμπιακό, βρίσκοντας τον Γκαγκάτση και τους υπόλοιπους που έστησαν την «κόκκινη αυτοκρατορία», ενώ ο ιστορικός «Καπετάνιος» αποφάσισε να διδάξει στα γεράματα περιγραφή ποδοσφαιρικού αγώνα μπουκάροντας με δύο-τρία γεροδεμένα παιδιά στο booth του ΟΑΚΑ/ Να κλείσουμε με ελεύθερο ρεπορτάζ που λέει ότι όσοι στέκονται σε ουρά π.χ. σε τράπεζες, είναι πιο έτοιμοι να αρπαχτούν από ποτέ, ενώ στις εφημερίδες διαβάζουμε περιστατικό «ξυλοδαρμού για μια τυρόπιτα»/ Το θέμα με την κρίση, δεν είναι (που είναι δηλαδή) μόνο ότι μειώνονται τα εισοδήματά μας. Είναι ότι πια αποτελούμε μέλη μιας κοινωνίας που καταρρέοντας οικονομικά δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Να βρει έμπνευση και ηθικό για να επιβιώσει. Το Μάρτιο οι REM βγάζουν καινούριο δίσκο. Θυμάσαι; ‘It’s The End Of The World As We Know It’. Αλλά, παραδόξως, ‘I feel fine’. Ξυπνώντας αργά…
ΕΝ ΣΥΓΧΥΣΕΙ
Καινούριος χρόνος, χαμένη η μπάλα…
Τις πρώτες μέρες του 2011: ο Μιχαλολιάκος ως φασιστικό καρτούν χαιρετά ναζιστικά στο δημοτικό συμβούλιο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξοργίζεται, ο Καμίνης απαντά πολιτισμένα «μην ξυπνήσει το μωρό», ο Κακλαμάνης καταδικάζει συντετριμμένος που δε στόλισε φέτος το δέντρο. Βέβαια αν είναι να γίνεται το ίδιο ιλαρό σόου σε κάθε ΔΣ, η αλλαγή του «Ζορζ Καμινί» θα μείνει στις κλίσεις σε παπάκια που παρκάρουν παράνομα και ποτέ δε θα μάθουμε πώς είναι δυνατόν να μπαίνει ανενόχλητος ο Χρυσαυγίτης με 8 φουσκωτούς στο δημαρχιακό μέγαρο/ Βέβαια δύο ημέρες πριν είχαν συμβεί τα ύστερα του κόσμου. Η ΕΛ.ΑΣ. διέκοψε την πολύχρονη συνεργασία με την Χρυσή Αυγή (θυμήσου το Παλιό Εφετείο στη Σωκράτους) και τους πλάκωσε στον Άγιο Παντελεήμονα. Η αντιρατσιστική συναυλία πάντως ματαιώθηκε, την ώρα που οι ντόπιοι κάτοικοι αλάλαζαν «μη δέρνετε τα παιδιά μας»/ Σε άλλα νέα, ο υπουργός ΠΡΟΠΟ Κ. Παπουτσής, λίγο πριν φύγει το 2010, είχε δηλώσει έκπληκτος για το ενδεχόμενο ύπαρξης μυστικών αστυνομικών – ξέρεις είναι αυτοί που εσύ κι εγώ λέμε «ασφαλίτες». Ουπς, δεν περνάνε 15 μέρες και σκάει η υπόθεση Παπαδάτου. Του την έπεσαν 10-15 κουκουλοφόροι, τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ, τον έγδυσαν, τον έντυσαν και μετά τον άφησαν αφού «δεν διαπιστώθηκε να έχει σχέση με τη διερευνώμενη υπόθεση»/ Ήταν η εβδομάδα μωρέ που το wikileaks έδωσε τις συνομιλίες του Χρυσοχοϊδη με τον αμερικάνο πρέσβη, δηλαδή πάμε για συλλήψεις (άρχιζε και η δίκη των «Πυρήνων»). Μόνο που το σενάριο ξέφυγε και το δημιουργικό τμήμα της ΕΛ.ΑΣ. πήγε να βάλει και τη RAF στο παιχνίδι για να εξασφαλίσει διεθνή διανομή. Και τελικά εξασφάλισε διεθνή ξεφτίλα με την υπόθεση της 27χρονης Γερμανίδας «τρομοκράτισσας». Μετά ψάχναμε στα λεξικά τη διαφορά «άτυπης ενημέρωσης» κι «ανεπίσημης διαρροής», δε ρωτάγανε τον Σόμπολο;/ Στους δρόμους, το κίνημα των διοδίων πέρα από τα προφανή δίκαια επιχειρήματα των μισοτελειωμένων δρόμων που πληρώνουμε κανονικά, απέδειξε ότι «του Έλληνα ο τράχηλος, το τζέρτζελο σηκώνει» κι ανέδειξε έναν νέο λαϊκό ήρωα. Όχι τον Σάββα Κωφίδη, αλλά τον «μπαλαμό που αγάπησαν κάποτε οι Ρομά», τον δήμαρχο Στυλίδας, αναρχικό κι ανυπότακτο Απόστολο Γκλέτσο. Το νέο επαναστατικό σύμβολο μιας χώρας, στην οποία το μεταναστευτικό δε θα το λύσει ο περίφημος φράχτης, αλλά η ευαίσθητη Τατιάνα που το ενέταξε στην ύλη της εκπομπής της/ Σε θέματα παιδείας, η «νέα εθνική αφήγηση» του ΓΑΠ θα στηριχθεί στην έρευνα, στην διατήρηση του καταρτισμένου έμψυχου δυναμικού εντός της Ελλάδας, σε νέες ιδέες, αποτελεσματικότητα, ανάπτυξη. Ή τουλάχιστον έτσι το είχαμε καταλάβει στην disco. Προς επίρρωση των παραπάνω «το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών δεν θα προκηρύξει υποτροφίες για εκπόνηση Διδακτορικής Διατριβής και για Μεταδιδακτορική Έρευνα στην Ελλάδα για το ακαδημαϊκό έτος 2011-12»/ Στα πολιτιστικά, βαρύς θρήνος έχει πέσει στη χώρα για το κλείσιμο του «Διφώνου». Το περιοδικό – ναυαρχίδα του εντέχνου που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε με ένα πρότυπο σοβιετικό σύστημα καθετοποίησης. Στον πάνω όροφο έφτιαχναν τα CD, στο ισόγειο γίνονταν reviews και στο ενδιάμεσο συναντιούνταν για συνεντεύξεις. Στο e-difono.blogspot.com, η ποιότητα θρηνεί…/ Συνεχίζοντας με πολιτισμό ετοιμάσου για Roxette-Kim Wilde-Samantha Fox και στο βάθος Bon Jovi, ενώ ίσα που προλαβαίνεις να δεις το «Ρόδα, Τσόντα και Κοπάνα», το οποίο έκοψε 54.000 εισιτήρια στο πρώτο τετραήμερο. Από την άλλη, αν ξέρεις έναν άνθρωπο που άντεξε το ‘Attenberg’ να μας τον γνωρίσεις…/ Στα αθλητικά νέα, ο Κώστας Βερνίκος επιτέλους ανέλαβε πόστο στον Ολυμπιακό, βρίσκοντας τον Γκαγκάτση και τους υπόλοιπους που έστησαν την «κόκκινη αυτοκρατορία», ενώ ο ιστορικός «Καπετάνιος» αποφάσισε να διδάξει στα γεράματα περιγραφή ποδοσφαιρικού αγώνα μπουκάροντας με δύο-τρία γεροδεμένα παιδιά στο booth του ΟΑΚΑ/ Να κλείσουμε με ελεύθερο ρεπορτάζ που λέει ότι όσοι στέκονται σε ουρά π.χ. σε τράπεζες, είναι πιο έτοιμοι να αρπαχτούν από ποτέ, ενώ στις εφημερίδες διαβάζουμε περιστατικό «ξυλοδαρμού για μια τυρόπιτα»/ Το θέμα με την κρίση, δεν είναι (που είναι δηλαδή) μόνο ότι μειώνονται τα εισοδήματά μας. Είναι ότι πια αποτελούμε μέλη μιας κοινωνίας που καταρρέοντας οικονομικά δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Να βρει έμπνευση και ηθικό για να επιβιώσει. Το Μάρτιο οι REM βγάζουν καινούριο δίσκο. Θυμάσαι; ‘It’s The End Of The World As We Know It’. Αλλά, παραδόξως, ‘I feel fine’. Ξυπνώντας αργά…
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
Περί Cock, ο λόγος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
