Από τη μια υπάρχουν, οι - ας τους πούμε - "Στέφανοι Μάνοι". Είναι νεοφιλελεύθεροι νοικοκυραίοι (συχνά από αντίδραση στο "συντροφικό" τους παρελθόν), μπορεί να αρθογραφούν στο protagon, καταγγέλουν το άβατο των Εξαρχείων και θεωρούν ότι οι πιτσιρικάδες πάνε γυρεύοντας για καμιά σφαίρα αν κυκλοφορούν εκεί. Σκοπεύουν να καταργήσουν το άσυλο, να καταστείλουν τις απεργίες και να απελάσουν τους μετανάστες (τώρα που δεν τους χρειαζόμαστε και τόσο να πεθαίνουν τζάμπα στα εργοτάξια του "μεγάλου, ωραίου και αληθινού" 2004). Σπεύδουν να υπερασπιστούν τον λυντσαρισμένο Χατζηδάκη ("αυτός είναι το πρόβλημα;"), αλλά και τις αφελείς κατασκευαστικές που πιάστηκαν κορόιδα κι έκαναν μπίζνες με το αφερέγγυο ελληνικό κράτος (και γι' αυτό οι δύσμοιρες δεν παρέδωσαν τους δρόμους). Υπενθυμίζουν κάθε τόσο την ανάγκη ύπαρξης αυτοδύναμης ισχυρής κυβέρνησης, είναι άλλωστε το μυστικό των γενναίων αλλαγών που κάθε τόσο (δε) μας πάνε μπροστά και πιστεύουν όχι στους "κοπρίτες" αλλά σε μια "άρεια παραγωγική φυλή" που δεν τρέχει και τίποτα αν απεμπολεί διαρκώς εργασιακά δικαιώματα. Πώς φτάσαμε εδώ; "Μαζί τα φάγαμε", "έλα μωρέ περασμένα-ξεχασμένα", "σιγά μην πιέσουμε για να μπει κανείς φυλακή για τη Ζίμενς", "φταίει το εκλογικό σύστημα". Σημασία έχει η "νέα εθνική αφήγηση", η εφαρμογη των νόμων και της τάξης, το ταμπούρλο που βαράει η τρόικα. Το ότι φυσικά υπηρετούν ένα στυγνό μοντέλο, το οποίο ενώ αποτύγχανε έπαιρνε μαζί του στον πατο την παγκόσμια οικονομία, τους διαφέυγει κάθε φορά που προφέρουν την αδιανόητη φράση "τα κράτη αντιμέτωπα με τις αγορές"...
Από την άλλη υπάρχουν οι - ας τους πούμε - "Αλέκοι Αλαβάνοι". Είναι αυτόματα αλληλέγγυοι (ακόμα κι αν η αλληλεγγυή τους τελικά υπονομεύει τα κεκτημένα που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται), είναι οργισμένοι με διαρκώς λυμένο το ζωνάρι, τρέφονται αποκτώντας λόγο ύπαρξης με κρίσεις κι, εκ του ασφαλούς, "είναι διατεθειμένοι να πάνε φυλακή για να βρουν δουλειά τα παιδιά τους". Μάχονται για τη "δημόσια δωρεάν παιδεία" των φροντιστηρίων, για την ανεξαρτησία ενός πανεπιστημίου που προχωρά με τη σύμπραξη αμετακίνητων καθηγητών με επαγγελματίες φοιτητές και σαμποτάρουν κάθε μεταρρύθμιση γιατί εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα (ακόμα κι αν τελικά σε αυτή τη φάση θα δώσει δουλειές στα παιδιά τους). Μην ακούσουν φυσικά για Μνημόνιο, κάποιος "κόκκινος" καθηγητής από τη Νεμπράσκα έχει να προτείνει ένα διαφορετικό μοντέλο. Και φυσικά είναι εκεί για να κλείσουν διόδια, να ενορχηστρώσουν (αποδυναμώνοντάς την φυσικά) μια απεργία πείνας κάθε δύο τετράγωνα, να γκρινιάξουν ακόμα και για το αυτονόητο της αστυνομικής προστασίας των μεταναστών κατά τη μετακίνησή τους στο κτίριο της Πατησίων. Να υποστηρίξουν την κουλτούρα της "τζάμπα μανούρας". Βέβαια, είναι και λίγο κότες, γιατί πάντα κρύβονται πίσω από εύηχες λέξεις: "φοιτητές", "νεολαία", "μετανάστες".
Σίγουρα, υπάρχουμε και κάποιοι που - ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης - απλά και μόνο κινούμενοι με την λογική της ψυχραιμίας, βρισκόμαστε στη μέση. Και διασκεδάζουμε με τους υπόλοιπους παίκτες, το εμετικό ΛΑΟΣ ή την ευθυνόφοβη κυβέρνηση. Μόνο που αυτήν την εβδομάδα, το να βρίσκεσαι στη μέση, τελικά δεν ήταν διασκεδαστικό. Γιατί σου έβαλε πάλι το αμείλικτο ερώτημα: Τι είμαι περισσότερο; Αδύναμος ή ηλίθιος;
τερεζος
6 σχόλια:
Πρέπει να διαβάσεις λίγο περί φιλελευθερισμού γιατί τα ´χεις μπερδέψει λιγάκι. Αυτά που γράφεις είναι τελείως άσχετα με τον φιλελευθερισμο.
Τόσο ωραίο κείμενο, τόσο αληθινό, αλλά ταυτόχρονα τόσο ελλιπές. Η εντύπωση που μου δίνεις είναι ότι πήρες την άποψη ενός μετριοπαθούς αριστερού για τους δεξιούς, ενός μετριοπαθούς δεξιού για τους αριστερούς και καταλήγεις σε συμπέρασμα του τύπου «και οι δυο είναι μαλάκες, οπότε τη γαμάτη αποψάρα την έχουμε εμείς που δεν είμαστε με κανέναν και βρισκόμαστε στη μέση».
Από ποιους όμως αποτελείται αυτός ο ρημαδιασμένος «ψύχραιμος χώρος», ποιες απόψεις έχουν και τι συμφέροντα εξυπηρετούν; ΟΚ, ξέρουμε ότι δεν ταυτίζεται ούτε με τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια ούτε με τους γιαλαντζί επαναστάτες της Κηφισιάς (sic). Μήπως όμως αποτελείται από άτομα τα οποία, ενώ τα πάντα γύρω τους καταστρέφονται, αυτοί συνεχίζουν να ζουν στην κοσμάρα τους και δε χάνουν ευκαιρία να χαρακτηρίσουν «καταχρηστικό» το κίνημα των διοδίων, να ειρωνευτούν οποιονδήποτε απεργεί (αγνοώντας τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε στην απεργία) και να απαιτούν την εφαρμογή του (τελευταίου μη εφαρμοσμένου-τα έχουμε λύσει όλα τ’ άλλα) αντικαπνιστικού νόμου; Σόρρυ, αλλά αν είναι έτσι, όσο κι αν με φέρνουν σε δύσκολη θέση κάποιες δράσεις του δικού μου χώρου, όσο κι αν διαφωνώ κατά καιρούς σε επιμέρους σημεία, χαίρομαι που δεν είμαι «κεντρώος» ή «ψύχραιμος» και πολύ περισσότερο χαίρομαι που δεν επιδοκιμάζω δια της σιωπής και της αδράνειας πράγματα και καταστάσεις που δεν μου αρέσουν.
Π.Σ
απανταω με μπουλετς, για να το μαζεψω:
1. το κειμενο ηταν η αισθηση που μου αφησε η εβδομαδα της νομικης (γραφτηκε παρασκευη βραδυ), οχι καποιο πολιτικο μανιφεστο...
2. ελπιζω με το "κεντρωος" να μην εννοεις πασοκος, γιατι δεν εχει νοημα να συνεχισω...
3. στα των "στεφανων μανων" υποθετω συμφωνουμε, παμε στα δικα μας...
4.. ο "ψυχραιμος χωρος" γιατι πρεπει να εξυπηρετει συμφεροντα; ενω οι θερμοαιμοι καθε φορα να ειναι απλα αγανακτισμενοι "δεν παει αλλο", η ιστορια δειχνει οτι μαλλον το αντιθετο ισχυει...
5. η ιστορια της νομικης ξεκινησε για να υπερασπισει τα δικαιοτατα αιτηματα των μεταναστων...στο τελος της εβδομαδας, καμια λυση φυσικα δε δοθηκε σε αυτο, αλλα αντιθετα υπονομευσαμε ακομα περισσοτερο την ιστορια του ασυλου. Ποιοι; εμεις που υποτιθεται το υπερασπιζομαστε περισσοτερο απο καθε αλλον...
6. αυτο που με ενοχλει στους αλαβανους ειναι η λογικη της μανουρας...συλληβδην "δεν πληρωνω τα διοδια"...το οποιο φυσικα δε θα αλλαξει κατι, ενω αν αντι να κανουμε ζαν ντ'αρκ τον γκλετσο εστιαζαμε σε εκεινους που π.χ. πληρωνουν 4 ευρω για 4 χλμ. ισως πετυχαιναμε και κατι παραπανω απο μια εβδομαδα στην πρωτη γραμμη του μεγκα δελτιου...
7. παντα πιστευα οτι η αριστερα ειναι απλα ηλιθια στα μεσα που χρησιμοποιει...στην ιστορια της νομικης, η ηλιθιοτητα μου μοιαζει σχεδον σκοπιμη...κανουμε τη μανουρα που δικαιολογει την υπαρξη μας, βαζουμε πολλαπλα αυτογκολ, πετυχαινουμε τον πολυ δυσκολο στοχο να πεισουμε τη χωρα οτι για ολα φταιει ο πρετεντερης (λες και δεν ξερουμε ότι ο θεμσικος ρολος των αστικων μεσων ταυτιζεται με τη συντηρηση) και μετα πινουμε απαλλαγμενοι απο τις τυψεις ψυχραιμα το ποτακι μας...αυτο ομως δεν ειναι πολιτικος ακτιβισμος, ειναι ανευθυνος καιροσκοπισμος...
8. αν εισαι αυτος που νομιζω, μαλλον ανεβαινω οπου να ναι...ετοιμασου να παμε Κιου Πι Αρ...
τερεζος
2,4. Με τον όρο «κεντρώος» προσδιόρισα (μάλλον αποτυχημένα, αφού δεν έγινε κατανοητό) όλους αυτούς που προσπαθούν (πολλές φορές με το στανιό) να τηρούν για τα πάντα ίσες αποστάσεις. Μη τυχόν και γύρει λίγο η ζυγαριά προς τη μία πλευρά και στιγματιστούν. Και σε αυτές τις περιπτώσεις τα συμφέροντα που εξυπηρετούν (άθελά τους) είναι του πιο ισχυρού. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.
3. Μέσα.
1,5,7. Όταν έμαθα την απόφαση για κατάληψη της νομικής, φοβήθηκα, αγχώθηκα, ξενέρωσα, στεναχωρήθηκα, διαφώνησα και είδα να περνάει μπροστά απ’ τα μάτια μου όλη αυτή η κουβέντα που ακολούθησε για το άσυλο. Ωστόσο θεώρησα υποχρέωσή μου, μέσα απ’ τους δημόσιους διαλόγους μου, να σταθώ στην ουσία του ζητήματος (μετανάστευση κτλ), με αμφίβολα όμως αποτελέσματα, αφού οι καρατζαφερισμοί (με τους οποίους btw δε γελάω ποτέ – μόνο τρόμο μου προκαλούν) έχουν προλάβει να ριζώσουν. Θεωρώ πως κινήσεις όπως αυτή της νομικής είναι μια από τις τυπικές περιπτώσεις αγώνων με κάποιο σημαντικό επίδικο, το οποίο όμως δεν είναι ούτε άμεσο, ούτε υλικό. Πες το «επαναστατική γυμναστική», πες το «πολιτικό ακτιβισμό», πες το «αριστερισμό», πες το όπως θες – θα συμφωνήσω. Κατανοώ το σκεπτικό αυτών που το οργάνωσαν και το στήριξαν (ανάμεσα στους οποίους ήταν και πολλοί «δικοί μου»), αλλά στην προκειμένη περίπτωση ήταν λάθος ο χρόνος, λάθος ο τρόπος, λάθος όλα (πλην της θεωρίας). Ένα πολύ καλό κείμενο πάντως για τα πανεπιστήμια, το άσυλο και τη χρήση του είναι αυτό. http://www.alfavita.gr/artro.php?id=21088
(δεν το έγραψα εγώ – άλλος ΠΣ είναι)
6. Όλη αυτή την έκρηξη «επαναστατικότητας» με την καπνιστική ανταρσία (κυρίως) και τα διόδια (δευτερευόντως), μπορώ να την παραλληλίσω μόνο με το φαινόμενο «καμινομπουτάρηδες»: κόσμος που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτοτοποθετείται στον «χώρο» (με μια πιο ευρεία έννοια) και όχι μόνο, ξοδεύει όλο του τον ριζοσπαστισμό στηρίζοντας πρόσωπα-καταστάσεις-πράγματα τα οποία, αν δεν είναι ανούσια, είναι τουλάχιστον μικρότερης σημασίας από αυτή που τους αποδίδεται. Η ουσία βρίσκεται αλλού. Ο Γκλέτσος αυτό μπορούσε να κάνει, το έκανε και είμαι μαζί του. Και με οποιονδήποτε το επιχειρεί. Ήρωας δεν έγινε από μόνος του. Ναι το εκβίασε, αλλά κάποιοι άλλοι τον έκαναν. (να μη σου θυμίσω ποιος παρακαλούσε από τον ραδιοφωνικό αέρα ένα βράδυ να ανεβεί κάποιο βιντεάκι με το νταβαντούρι)
8. Δεν είμαι αυτός που νομίζεις. Εδώ που βρίσκομαι δεν έχουμε κιουπιαρ και άλλα τέτοια. ΜΟΝΟ Διαγόρα και άμα σ’ αρέσει… Ευπρόσδεκτος πάντως είσαι.
Π.Σ.
PS Καρνέζη ψυχάρα για πάντα αεκάρα. Αυτό.
εδινα ενα 10% να εισαι εσυ ο ΠΣ, αλλα δεν το περιμενα...ενιγουειζ...
ειναι προφανες οτι δε διαφωνουμε ιδεολογικα, αν και ως κλασικη "αριστεροκουβεντα" (ελπιζω να μη σε ενοχλει ο ορος) μπορει να ανταλλασσουμε λιστες με μπουλετς μεχρι να απολυθουν ολοι οι εργαζομενοι του 902...
απλα πια - οσο μεγαλωνω - δεν πιστευω οτι ο ιερος ανθρωπιστικος σκοπος αγιαζει τα οποια ακτιβιστικα μεσα...κατα τη γνωμη μoυ αυτο ειναι το μεγαλο λαθος που εχει καταντησει την αριστερα αλλοθι της φιλοθεης...οτι την κρινουμε με βαση τις προθεσεις, στις οποιες σπευδουμε προοδευτικα να ανταποκριθουμε, και ποτε με βαση τις ηλιθιες αναποτελεσματικες τακτικες...
φορτσα διαγορα
υγ. τωρα μην το χεζεις λεγοντας μου "ειμαι με τον γκλετσο", μονο ως βιντεακι του θεμου μπορω να τον αντιμετωπισω...
τερεζος
Μεγάλη αλήθεια. Όσο όμως κάποιοι κάθονται στον καναπέ και φωνάζουν σε στάτους, τουίτς, ποστς και σχόλια για μια θεωρία, ο κάθε «Αλαβάνος-Γκλέτσος» θα την ερμηνεύει και θα την μετατρέπει σε «δράσεις» με τον τρόπο που θέλει ή του επιτρέπει η αντίληψή του. Και σε αυτό νομίζω ότι συμφωνούμε. Έξω λοιπόν.
Τον ήπιαμε στο κύπελλο. Τώρα που μπήκε ο Φλεβάρης θα αρχίσουμε να πουλάμε ματσάκια και δε θα μπούμε ούτε στα πλέι οφ.
Π.Σ.
Δημοσίευση σχολίου