Κυριακή 23 Μαΐου 2010

the disco urbana series

...η disco urbana είναι μια στήλη που γράφω στο Sonik από τον Σεπτέμβριο του 2006...ένα είδος μηνιαίου προσωπικού μπλογκ που ξεκίνησε ως "βόλτα στην πόλη", σημειολογεί πάντα στην απορρόφηση της ποπ κουλτούρας "εκεί έξω" και τελευταία παρεκτρέπεται σε ένα κοινωνιολογικό πολιτικό μανιφέστο (τι λε ρε μεγάλε...)λέω σιγά σιγά να ανεβάζω μερικά volumes, ξεκινώντας από αυτό που δημοσιεύθηκε στο πολύ καλό #58 με δώρο το 7ιντσο των u.n.k.l.e. που ειναι κρεμασμένο στα περίπτερα...




MIDLIFE CRISIS

Η πραγματική κρίση μέσης ηλικίας έρχεται λίγο πριν – λίγο μετά τα 30. Όταν…


…παντού γύρω σου μιλάνε για spread, χρησιμοποιούν λέξεις-φράσεις όπως «μηχανισμός στήριξης», «χρηματοπιστωτικός κλοιός», «αποπληθωρισμός»… εσύ δεν καταλαβαίνεις τίποτα, αλλά διαβάζεις πια τα σομόν ένθετα για να συμμετέχεις στο νέο trending topic/ βαυκαλίζεσαι ότι ανήκεις στη «γενιά του Δεκέμβρη», αλλά «δεν είσαι 18 φίλε», είσαι η «γενιά του ΔΝΤ»/ πρέπει να αποφασίσεις αν είσαι με εκείνους που λένε ότι «φταίμε» ή με τους άλλους που λένε ότι «μας πολεμάνε», όσο μεγαλώνεις πρέπει να διαλέγεις στρατόπεδο/έχεις ζήσει τουλάχιστον δυο γενιές «τρομοκρατών» αλλά μόνο έναν Σόμπολο/ ανοίγεις ξανά την πόρτα στην οικεία κλισέ μελαγχολία που έχουν οι κιθάρες, τώρα πια μπορείς να παραδεχθείς ότι παρότι μεγάλωσες με clicks & beats, την κρίσιμη στιγμή ψάχνεις το ‘Dry The Rain’ / τα ποτά δεν είναι μπόμπες, εσύ πια δε φοβάσαι να μεθύσεις/ καλά ΟΚ τα ποτά ΕΙΝΑΙ μπόμπες/ ζηλεύεις την ενέργεια που βγάζει η τριάδα Acid Baby Jesus – Bazooka – The Royal Etiquettes, εσύ γιατί δεν έμαθες ποτέ να γρατζουνάς;/ σιχαίνεσαι να σου απαντάνε «ποτέ δεν είναι αργά», το ξέρετε και οι δύο ότι δεν το εννοούν/ έχεις λιώσει το dvd του ‘Nirvana live @ Reading’ και παθαίνεις με τα ‘90s αυτό που κορόιδευες στο ‘80s revival: το αγελαδινό χαμόγελο της νοσταλγίας / στο http://thathipsterporn.tumblr.com δεν σε καβλώνουν τα βυζιά, αλλά η «τέχνη»/ αντιλαμβάνεσαι ότι πια στα μπαρ είσαι μεγαλύτερος από το 90% των θαμώνων/ κρατάς το ποτό σου, κάνεις λίγο στην άκρη κοιτάς το πλήθος που διασκεδάζει και συνειδητοποιείς ότι τους ξέρεις όλους… ή τους έχεις «ξαναδεί»/ όσα μεγαλώνοντας νόμιζες ότι είναι «αριστερά» καταλαβαίνεις πια πως έχουν καταντήσει ακριβώς το αντίθετο/ ακούς techno στο σπίτι και indie έξω/ γνωρίζεις όλο και πιο συχνά ανθρώπους που δεν θυμούνται το Ευρωμπάσκετ και το όνομα «Γκάλης» δεν τους λέει και πολλά/ κατεβάζεις διαρκώς ταινίες και σειρές, αλλά τα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς ξαναβάζεις το “Less Than Zero” ή το ‘Wonder Boys”/ ο πραγματικός χρόνος που κάνεις την ετήσια ενδοανασκόπηση είναι η στιγμή που οι Last Drive παίζουν το ‘Blue Moon’ στο μαγιάτικο live / με τις μικρές δεν μπορείς να συζητήσεις, με τις συνομήλικες δεν μπορείς να συνεννοηθείς, με τις μεγάλες δεν θες να αράξεις/ τους μικρούς δεν τους παίρνεις στα σοβαρά, τους συνομήλικους δεν τους εμπιστεύεσαι, τους μεγάλους τους βαριέσαι/ δεν παίρνεις πια εκείνη την «άγρια χαρά» όταν γίνονται επεισόδια ούτε στους δρόμους ούτε στο γήπεδο, δεν φλώρεψες – αυτά έγιναν προβλέψιμα / έχεις δει τα σαμπουάν να «βαφτίζονται» πέτρες και τα ράστα να εμπίπτουν στις διατάξεις του κουκουλονόμου, η ελληνική δικαιοσύνη είναι πάντα ανεξάρτητη στο πλευρό σου – αρκεί να μην είσαι ανήλικη αλλοδαπή και σε βιάζουν στην Αμάρυνθο/ αγχώνεσαι γιατί τα ταξίδια που πάντα ανέβαλλες για όταν «θα έχεις λεφτά», «περισσότερο χρόνο» κτλ. μπορεί και να μη γίνουν ποτέ/ ακούς να μιλάνε για το ασφαλιστικό, αλλά εσύ έχεις πάψει να αναρωτιέσαι αν θα δουλέψεις ποτέ χωρίς μπλοκάκι/ αμφιβάλλεις ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι εκείνος ο άνθρωπος για τον οποίο σου μιλούσαν κι έτρεμαν οι γονείς σου/ στα κρυφά ομολογείς ότι μπορεί ο Μέσι και ο Λεμπρόν να είναι (ή να γίνουν) καλύτεροι από Μαραντόνα και Τζόρνταν/ έχεις διαπιστώσει προ πολλού τη μανιέρα του Irvine Welsh, αλλά κάθε φορά που κυκλοφορεί σπεύδεις/ βλέπεις τους 50ρηδες να καβλαντίζουν στο facebook και αναθεωρείς τι (δεν) θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις/ αλλά κι εσύ πια φλερτάρεις μόνο στα chatrooms ή όταν είσαι λιώμα/ θα ήθελες απλά να κάνεις έναν καινούριο φίλο…τον Ian Svenonius…

τερέζος

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

μπουλετς

  • Μεγάλο το πρωτοσέλιδο των σημερινών Νέων. Κάποτε ερχόντουσαν οι Γερμανοί και τρέχαμε, μετά τα "κινέζικα' κατέστρεφαν το ελληνικό εμπόριο και τώρα από την πολλή χαρά μας που έρχονται οι Κινέζοι θα τρώμε νουντλς τα Χριστούγεννα και πάπια Πεκίνου το Πάσχα. Πιστεύω να χαίρεται η Ε.Ε. και εμείς φυσικά που είμαστε επιτέλους η ψωμολυσσάρα Ψαροκώσταινα δεν ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.
  • Όχι το Βαζαίο, ρε παιδιά! Όχι το Βαζαίο! Κανείς δεν σκέφτεται το Γιαννούλη; Κανένας σεβασμός για τον αναμορφωτή του παραδοσιακού νησιώτικου τραγουδιού. Αλλά τι να κάνεις; Αφού δεν αποδίδουμε τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές ευθύνες, ας πιάσουμε κανά παρακμιακό τραγουδιστή να έχει η κοινή γνώμη να ασχολείται.
  • The Press Project.gr : Twitter σοβαρή ενημέρωση. Ωραία θέματα, καλές αναλύσεις και εξαιρετικά εύχρηστος σχεδιασμός.
τσουλούφης..

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

I fuck, therefore I am...


το καλοκαίρι του 2008 προσπαθούσα να πείσω τα παιδιά στο FREE να κάνουμε μια συνέντευξη με την Sasha Grey που ήδη προκαλούσε gang bang στην πορνοβιομηχανία λανσάροντας ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο porn star...μας ταλαιπώρησε λίγο, δεν τα κατάφερα τελικά να εξασφαλίσω τον χώρο που της άξιζε στο περιοδικό (τελικά δημοσιεύτηκε ένα τμήμα της), μετά την ανακάλυψε η εσπρέσσο, έκανε ταινία με τον σόντεμπεργκ, πολύ μετά την έκανε στίχο ο boy, τεσπα ιδού όλη η αλήθεια...μπορείς να τη διαβάζεις όταν χαλαρώνεις από το πούρο της ντούβλη (ή πριν πας εδώ)...

Sasha Grey

η υπαρξίστρια πορνοστάρ...

Ακολουθεί μια συνέντευξη με μια πορνοστάρ. Η οποία δεν είναι ούτε 21 χρόνων. Πολύ ανερχόμενη, κυριολεκτικά καυτή. Περιμένεις μια υγρή κουβέντα υπονοούμενων και backstage ανατομικών λεπτομέρειών; Ζονκ. Η Sasha Grey μιλάει χρησιμοποιώντας αξιώματα του Καρτέσιου, λατρεύει τον Godard, χρησιμοποιεί ακαδημαϊκή γλώσσα αναλύοντας το καυτό debate της πορνογραφίας. Δεν είναι η κλασική πιτσιρίκα που μπήκε στην κρεατομηχανή του σπέρματος για να βγει καμένη και στυμμένη λεμονόκουπα. Αλλά μια συνειδητοποιημένη «συλλέκτρια εμπειριών» που κάνει το χόμπι της (σεξ) επάγγελμα και γυρίζει σε ντοκιμαντέρ τις εμπειρίες της. Εφαρμόζοντας πίστά τη φιλοσοφία του gonzo. Παράλληλα, συνεργάζεται με τον Dave Navarro (Janes Addiction/ Red Hot Chilli Peppers), ποζάρει για το artwork του τελευταίου δίσκου των Smashing Pumpkins, πρωταγωνιστεί στο πρόσφατο βίντεο κλιπ των RootsBirthday Girl’. Το κορίτσι είναι ροκ και τα σπάει. Άσε που το γενεαλογικό της δέντρο έχει κι ελληνικές ρίζες…


Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη βιομηχανία της πορνογραφίας; Έχοντας αποφοιτήσει με πολύ καλούς βαθμούς από το high school, το επόμενο βήμα θα περίμενε κανείς να είναι ένα καλό κολέγιο…

Μετά το λύκειο πήγα κολέγιο και δούλευα full time. Έβλεπα όμως και πολύ πορνό, διαπιστώνοντας ότι δεν υπήρχαν πολλές πραγματικές porn stars στη δουλειά. Παράλληλα, ανακάλυπτα μετά μανίας το BDSM και σκεφτόμουν ότι επεκτείνοντας τα δικά μου σεξουαλικά όρια, θα μπορούσα να ενθαρρύνω πολλά ζευγάρια να είναι περήφανα για την εξερεύνηση νέων καταστάσεων όσον αφορά τη σεξουαλικότητά τους. Ήξερα ότι μπορούσα να γίνω μια πολύ επιτυχημένη porn star και όχι ένα απλό porn girl.

Κι έτσι έφτασες να κάνεις τη δυναμική σου πρώτη εμφάνιση απευθύνοντας την περίφημη ατάκα “punch me in the stomach” στον Ρόκο Σιφρέντι (The Fashionistas vol. 2). Ήταν προσχεδιασμένο;

Φάνηκε ακραίο εξαιτίας του τρόπου που τα αμερικάνικα media διαστρεβλώνουν την αντίληψη του κοινού. Κατά τη διάρκεια της σκηνής υποτίθεται ότι μου περιέγραφε τις φαντασιώσεις του, έτσι κι εγώ απάντησα «μήπως θα μπορούσες να μου ρίξεις μια γροθιά στο στομάχι;». «Ταμπού σεξουαλική πράξη», ειδικά όταν αυτός που μιλάει είναι μια νεαρή γυναίκα, η οποία προορίζεται για να μένει σπίτι και να προσέχει τα παιδιά. Ποτέ δε βλέπεις στην τηλεόραση ή τα περιοδικά νεαρούς άνδρες που γουστάρουν υποταγή και πολύ λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν το κόνσεπτ στο οποίο ο πόνος εξισώνεται με την απόλαυση. Όσοι το κάνουν ή το ζητάνε δεν είναι θύματα. Στην περίπτωσή μου προτιμώ τον μαζοχισμό από την υποταγή. Μου προκαλεί έκρηξη αδρεναλίνης, όπως όταν γυμνάζεσαι ή τρέχεις πολύ γρήγορα. Το βασικό ζήτημα με την πορνογραφία είναι ότι, όπως και στη ζωή, ο κόσμος προτιμά να σχολιάζει τις ζωές των άλλων αντί να βελτιώνει τη δική του.

Έχεις συχνά συζητήσεις με τους συναδέλφους σου στα γυρίσματα σχετικά με τους αγαπημένους σου σκηνοθέτες όπως π.χ. ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, ο Βέρνερ Χέρτζογκ κ.ά.;

Όχι, προτιμώ να διαλογίζομαι και να προετοιμάζομαι πνευματικά για τις σκηνές, αντί να κουβεντιάζω. Αν και για τέτοια θέματα θα το ήθελα…

Στο my space σου γράφεις ότι «όποιος θεωρεί την πορνογραφία ως ευκαιρία καριέρας θα πρέπει να γνωρίζει το ρίσκο που παίρνει». Ποιο είναι αυτό;

Είναι πολύ σημαντικό να είναι συμφιλιωμένοι με τη σεξουαλικότητά τους, να προσέχουν τη σεξουαλική τους υγεία, να γνωρίζουν ότι αργά η γρήγορα ο κύκλος τους θα το μάθει κτλ. Πολλοί που μπαίνουν στη φάση δεν τα υπολογίζουν αυτά, δεν έχουν πλάνο και θέλουν άμεση ικανοποίηση χωρίς να σκέφτονται το μέλλον.

Φαίνεσαι απίστευτα συνειδητοποιημένη γι’ αυτό που κάνεις, τόσο ώστε να αρνείσαι την κλασική κουβέντα περί στιγματισμού των γυναικών porn stars. Δεν έχει δεχτεί φεμινιστικές κατηγορίες;

Είναι αλήθεια ότι είμαι πολύ συγκεντρωμένη στην καριέρα μου. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν θύματα σε αυτή τη δουλειά. Απλά εγώ το διατυμπανίζω ότι δεν με βιάζουν, αλλά αντίθετα μπήκα στη βιομηχανία κατόπιν δικής μου βούλησης. Πολλοί – όχι μόνο οι φεμινίστριες – νομίζουν ότι είμαι ξεζουμισμένη, ότι παίρνω ναρκωτικά κτλ. Κι όμως είμαι πολύ ευχαριστημένη, γιατί όταν είσαι διαρκώς στο στόχαστρο, έτσι πρέπει να νιώθεις για τον εαυτό σου. Και όχι να δίνεις το σόου της χαζοχαρούμενης κι ανασφαλούς Barbie που μιλάει δυνατά. Μερικές φορές στις δικές μου συνεντεύξεις δείχνω να βρίσκομαι σε λήθαργο ή δεν χαμογελώ σε ανθρώπους που μου επιτίθενται ή μου κάνουν τις πέντε τυπικές ερωτήσεις. Δεν αισθάνομαι πάντα υποχρεωμένη να εμβαθύνω σε αυτά τα θέματα γι’ αυτό μάλλον θα το κλείσω κάπου εδώ…

Δε συμφωνείς ότι το mainstream πορνό υποβιβάζει τις γυναίκες;

Όχι δε συμφωνώ, εκτός εάν αυτές πιέζονται ώστε να κάνουν κάτι που δε θέλουν. Είναι εύκολο για τον καθένα να κρίνει κάτι που δεν καταλαβαίνει. Μερικές σεξουαλικές πράξεις, όντως, μπορείς να θεωρούνται μειωτικές, αλλά συνήθως τοποθετούνται στο πλαίσιο του φετιχισμού, επομένως αν η γυναίκα είναι ΟΚ τότε μπορεί να υπάρχει απόλαυση και από τις δύο πλευρές. Κάποιοι κάνουν σεξ με τα φώτα κλειστά, κάποιοι άλλοι με δεμένα τα μάτια ενώ μαστιγώνονται. Δεν καταλαβαίνω γιατί το δεύτερο θεωρείται υποβιβασμός. Αν η πορνοβιομηχανία υποβίβαζε, δε θα ήταν σήμερα κάτι τόσο δεδομένο όσο τα McDonalds. Σχετικά με τους άνδρες: μήπως το πορνό υποβιβάζει κι αυτούς; Γιατί πάντα η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα θα πρέπει να είναι μεροληπτική και σεξιστική; Τροφή για σκέψη προς τους αναγνώστες σας...

Είναι αλήθεια ότι έχεις ελληνικές ρίζες;

Ναι, ένας προπάππους μου καταγόταν από τη χώρα σας. Φεύγοντας από εκεί, μαζί με τον αδερφό του, έριξαν ένα νόμισμα. Κορώνα Ρουμανία (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπαιζε ως επιλογή), γράμματα Αμερική. Την κατάληξη την ξέρεις, αλλά πάντως οι πρόγονοί μου βοήθησαν στ’ αλήθεια πολλούς έλληνες μετανάστες να βρουν σπίτι η δουλειά στις Η.Π.Α.

Πολλά άρθρα σε έχουν χαρακτηρίσει ως «υπαρξίστρια πορνοστάρ». Τι σημαίνει αυτό; «Γαμιέμαι άρα υπάρχω»;

Θα μείνω πιστή στον Καρτέσιο ‘cogito ergo sum’ («σκέφτομαι άρα υπάρχω»).

Είναι αλήθεια ότι σε κάλεσαν να μιλήσεις στο production class του πανεπιστημίου UCLA; Κι ότι γυρίζεις ένα ντοκιμαντέρ που αφορά τις πορνογραφικές σου περιπέτειες;

Ναι, με κάλεσαν και μίλησα για την εμπειρία μου στη βιομηχανία. Και όντως γυρίζω ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή μου μεταξύ 18-21 ετών.

Μήπως έχεις ζήσει υπερβολικά πολλά για την ηλικία των 20 χρόνων;

Νιώθω ότι σίγουρα έχω περισσότερες εμπειρίες από τους κολλητούς μου. Γνωρίζω ήδη πολλά για την ανθρώπινη φύση, τη σεξουαλικότητα, την υπευθυνότητα, τις μπίζνες κτλ. Όπως ανήκω σε μια γενιά που θέλει άμεση ικανοποίηση, και γι’ αυτό είμαι αρκετά ευχαριστημένη για τη μέχρι τώρα επιτυχία μου. Αισθάνομαι όμως ότι έχω πολλά ακόμα να καταφέρω.

Δώσε μου δύο ονόματα – ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό (εκτός πορνογραφίας) που θα γούσταρες πολύ να πηδήξεις...

Mila Kunis και Benicio Del Toro.


Μια φράση για...

τον John Stagliano (αμερικάνος βαρόνος της πορνογραφίας, γνωστός και ως ‘Buttman’, μέντοράς της) – Είναι ο νονός του gonzo κι ένα τύπος που έχει απίστευτο πάθος για τη ζωή και τη δουλειά του. Του εύχομαι τα καλύτερα...

τον Rocco SiffrediΕίναι τόσο αστείος σε εκείνο το ιταλικό διαφημιστικό με τα πατατάκια

την Jenna JamesonΗ πρώτη πορνοστάρ που έγινε μεγάλο όνομα και μια πολύ επιτυχημένη επιχειρηματίας

τον JeanLuc Godard – Δε φτάνει μόνο μια φράση γι’ αυτόν τον άνδρα, θα ήταν προσβολή.

την κόντρα video porn VS. Internet videoθα έλεγα ότι τα DVD είναι στην έξοδο, ενώ το internet αναπτύσσεται ραγδαία

Hunter S. Thompsonο έτερος νονός του gonzo, ένας τύπος – πραγματική έμπνευση που μας έδειξε ότι δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος

North Highlands, Sacramento (σ.σ. γενέτειρά της) – σίγουρα όχι το μέρος που θα πήγαινα διακοπές

LAέχει όντως πολύ ομίχλη και πραγματικά πολύ κίνηση. Όπως είπε και ο σκηνοθέτης Mike Leigh «είναι απλά ένα πολύ μεγάλο πάρκινγκ, έτσι δεν είναι;»

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΕ ΦΕΤΟΣ.

Saul Williams, Niggy Tardust

TV on the Radio, Return to Cookie Mountain

Aesop Rock , None Shall Pass

Chris and Cosey, Feral Vapours of the Silver Ether

Lee Scratch Perry, Repentance


ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΘΗΚΕ ΦΕΤΟΣ

Pirates 2- Maria

Deep Throat-Julie

The last Rose – The Last Rose

Smash Cut-April Carson

Quit-Goth Girl



τερέζος

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Σήμερα θα κάνουμε κάτι περίεργο που λέγεται... Kunsthalle


Σήμερα στις 22:00 το βράδυ θα βγούμε ζωντανά από ένα "γκρεμίδι" στο Μεταξουργείο. Και, επειδή, δυσκολεύμαστε να εξηγήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί διαβάστε τι έγραψε η Μαρίνα Φωκίδη που το σκέφτηκε :

Τι είναι αυτό; Θα δείτε σύντομα...

Ο όρος «Kunsthalle» αναφέρεται ήδη από τον 19ο αιώνα σε «μουσειακού» τύπου χώρους που παρουσιάζουν πρόγραμμα εφήμερων εκθέσεων, ενώ συνήθως δεν διαθέτουν μόνιμη συλλογή. Ανάλογα κέντρα τέχνης ιδρύθηκαν και χρηματοδοτούνται από σωματεία πολιτών και τοπικών πατρώνων της τέχνης με κύριο στόχο την «αισθητική παιδεία». Παρόλο που ο θεσμός ξεκίνησε στις γερμανόφωνες χώρες, έχει επικρατήσει διεθνώς στο πλαίσιο δεξίωσης της σύγχρονης τέχνης, σηματοδοτώντας την ραγδαία ίδρυση χώρων τέτοιου τύπου.

Στις 13-17 Μαΐου 2010 η Kunsthalle Athena θα στεγαστεί σε ένα παλιό νεοκλασικό κτίριο (που παραχωρείται για την περίσταση από την εταιρεία ΚΜ) στην περιοχή Κεραμεικού-Μεταξουργείου, η οποία αναδείχθηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής εκδήλωσης Remap. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Aids-3D, Αλέξανδρος Γεωργίου, Πηνελόπη Γεωργίου, Αλέξανδρος Μυστριώτης, Amateur Boyz, Ανδρέας Αγγελιδάκης, Άγγελος Πλέσσας, Annika Larsson, Archive Books, Χριστίνα Δημητριάδη, Χρήστος Λάλιος, Δήμητρα Βάμιαλη, Forte, Gert & Uwe Tobias, Helga Wretman, Ηρακλής Ρενιέρης, In to the Pill, Jenny Marketou, Joulia Strauss, Juliette Bonneviot, Κώστας Τσιούκας, Λυδία Δαμπασίνα, Μανώλης Μπαμπούσης, Marc Bijl, Mathieu Laurette, Olaf Nicolai, Πάνος Κούτρας, Παντελής Παντελόπουλος, Paul Zografakis, Heinrich Spaeth, Rafael Rozendaal, Robert Pettena, Σωκράτης Σωκράτους, The erasers, Vvork, Warren Neidich, Ylva Ogland, Γιώργος Σαπουντζής, Γιώργος Σταμκόπουλος. Και με τη βοήθεια των γκαλερί Breeder, AMP, Ελένη Κορωναίου, Λωραίνη Αλιμαντίρη και άλλων φίλων πραγματοποιείται το πρότζεκτ Kunsthalle Athena - The Bar. Νέες παραγωγές έργων τέχνης, καλλιτεχνικές, μουσικές και χορευτικές performance σε ανοιχτή σχέση με το κοινό, επιλεγμένα βιβλία και περιοδικά για την Αθήνα, προβολές, dj-set μέσα σε έναν εικαστικά και αρχιτεκτονικά διαμορφωμένο χώρο, ακόμη και μια υπηρεσία ταξί ως έργο τέχνης, θα αποτελέσουν τη δεύτερη «ζωντανή» έκθεση του νεοσύστατου ιδρύματος τέχνης Kunsthalle Athena.

Το πρότζεκτ πραγματοποιείται με την ευκαιρία του Διεθνούς Συμποσίου του ΙΚΤ (International Association of Curators of Contemporary Art, http://www.iktsite.org/) στην Αθήνα, 13-16 Μαΐου.

Την Πέμπτη στις 13 Μαΐου και μετά τις δέκα το βράδυ θα βρίσκονται στα deck οι Αmateur Boyz, οι οποίοι συμμετέχουν στην έκθεση για το πάρτι που διοργανώνει η Kunsthalle Αthena με τους Breeder. Αν τύχει να βρεθείτε στο Μεταξουργείο και περάσετε, υπάρχει περίπτωση να φωτογραφηθείτε στο αυτοσχέδιο στούντιο της Χριστίνας Δημητριάδη, που θα βρίσκεται στημένο στον χώρο, να ακούσετε μια κλασική ορχήστρα δωματίου να παίζει την πρώτη συμφωνία της καλλιτέχνιδας Annika Larsson, να σπάσετε μπουκάλια για να βοηθήσετε στην ολοκλήρωση του γλυπτού του Rafael Rozendaal, να παίξετε με το έργο-website που έφτιαξε ο Άγγελος Πλέσσας ειδικά για την Kunsthalle Athena, να σερβιριστείτε ποτά από το Jungle Junction μπαρ του Robert Pettena, να κάνετε διαλογισμό για περισσότερα χρήματα, ή ακόμη να αράξετε στις πολυθρόνες και τα τραπεζάκια, έργα του Ανδρέα Αγγελιδάκη, τα οποία θα μπορείτε και να αγοράζετε κατευθείαν και να τα πάρετε σπίτι σας φεύγοντας! Τα υπόλοιπα που ακούσαμε λέμε να τα κρατήσουμε για έκπληξη..

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Και το Όσκαρ...παγαίνει στον...





Τα πρώτα ελληνικά όσκαρ είναι γεγονός. Η νεοσύστατη Ακαδημία Ελληνικού Κινηματογράφου βραβεύει για πρώτη φορά τους καλύτερους της περυσινής κινηματογραφικής χρονιάς. Το Laternative θα καλύψει ζωντανά την τελετή από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Συντονιστείτε σήμερα στις 9 το βράδυ στο Σκάι 100.3!



Οι υποψηφιότητες αναλυτικά:

Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Ακαδημία Πλάτωνος - Κωνσταντίνος Μωριάτης
Guilt - Βασίλης Μαζωμένος, Ρούλα Νικολάου
Κυνόδοντας - Γιώργος Λάνθιμος, Γιώργος Τσούργιαννης και Ηρακλής Μαυροειδής
Στρέλλα - Πάνος Χ. Κούτρας, Ελένη Κοσσυφίδου
Ψυχή Βαθιά - Γιάννης Ιακωβίδης, Ελένη Μπερντέ

Βραβείο Σκηνοθεσίας
Ακαδημία Πλάτωνος - Φίλιππος Τσίτος
Κυνόδοντας - Γιώργος Λάνθιμος
Στρέλλα - Πάνος Χ. Κούτρας
Βραβείο Σεναρίου
Ακαδημία Πλάτωνος - Αλέξης Καρδαράς, Φίλιππος Τσίτος
Κυνόδοντας - Γιώργος Λάνθιμος, Ευθύμης Φιλίππου
Στρέλλα – Πάνος Χ. Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη
Bank Bang - Αργύρης Παπαδημητρόπουλος
Μαύρο Λιβάδι - Βαρδής Μαρινάκης
Χρυσόσκονη - Μαργαρίτα Μαντά
Βραβείο Μοντάζ
Κυνόδοντας - Γιώργος Μαυροψαρίδης
Ricordi Mi - Αλέξης Πεζάς
Στρέλλα - Γιάννης Χαλκιαδάκης

Βραβείο Φωτογραφίας
Μαύρο Λιβάδι - Marcus Waterloo
Ricordi Mi - Ηλίας Κωνσταντακόπουλος
Ψυχή Βαθιά - Σίμος Σαρκετζής
Βραβείο Ά Ανδρικού Ρόλου
Αντώνης Καφετζόπουλος - Ακαδημία Πλάτωνος
Χρήστος Στέργιογλου - Κυνόδοντας
Γιάννης Κοκιασμένος - Στρέλλα

Βραβείο Ά Γυναικείου Ρόλου
Αγγελική Παπούλια - Κυνόδοντας
Θεοδώρα Τζήμου - Ricordi Mi
Μίνα Ορφανού - Στρέλλα

Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου
Κώστας Βουτσάς - Bank Bang
Χρήστος Πασσαλής - Κυνόδοντας
Κώστας Βουτσάς - Ο Διαχειριστής

Βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου
Μπέτυ Βακαλίδου - Στρέλλα
Άννα Μάσχα - Χρυσόσκονη
Βικτώρια Χαραλαμπίδου - Ψυχή Βαθιά

Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής
Στρέλλα - Μιχάλης Δέλτα
Συντρίμια ψυχής - Νίκος Κηπουργός
Ψυχή Βαθιά - Γιάννης Αγγελάκας

Βραβείο Σκηνογραφίας
Μαύρο Λιβάδι - Γιώργος Γεωργίου
Στρέλλα - Πηνελόπη Βαλτή
Ψυχή Βαθιά - Απόστολος Βέτας

Βραβείο Ενδυματολογίας
Μαύρο Λιβάδι - Γιώργος Γεωργίου
Στρέλλα - Βασίλης Μαρμπαρίγος
Ψυχή Βαθιά - Λουκία Χατζέλου
Βραβείο Ήχου
Παράδεισος στη Δύση - Θανάσης Αρβανίτης
Ricordi Mi - Νίκος Παπαδημητρίου, Αλίκη Παναγή, Κώστας Βαρυμποπιώτης
Ψυχή Βαθιά - Στέφανος Ευθυμίου, Δημήτρης Βουτσάς, Πάνος Βουτσαράς, Κώστας Βαρυμποπιώτης
Βραβείο Μακιγιάζ
Στρέλλα - Apollonia B, Μαίρη Σταυρακάκη
Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων - Γιάννα Μαρματάκη
Ψυχή Βαθιά - Κυριακή Μελλίδου, Ivon Ivanova

Βραβείο Ειδικών Εφέ και Κινηματογραφικής Καινοτομίας
Κυνόδοντας - Γιώργος και Ρούλης Αλαχούζος
Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων - Πέτρος Νούσιας
Ψυχή Βαθιά - Jordan Zahariev

Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ
Άλλος δρόμος δεν υπήρχε - Σταύρος Ψυλλάκης
Εθνικός Κήπος – Απόστολος Καρακάσης
Ξένες σε Ξένη Χώρα - Δημήτρης Παναγιωτάτος

Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους
Απογραφή - Βαγγέλης Καλαμπάκας, Παναγιώτης Κυριακουλάκος
Κι εγώ για μένα - Τζώρτζης Γρηγοράκης
Mesecina - Σοφία Εξάρχου, Ελίνα Ψύκου
Μετά το χαρακτηριστικό ήχο - Aχιλλέας Κυριακίδης
Ο Σκύλος - Νίκος Labot

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

γουικεντ

σήμερα εδώ...



...αυριο εκεί


και την κυριακη παραπέρα...

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Το ΔΝΤ με κάνει να χαμογελάω...


Το διάγγελμα του Πρωθυπουργού, με αφορμή την είσοδο της αγαπητής μας χώρας στο "μηχανισμό στήριξης", μου έδωσε μια γλυκόπικρη χαρά. Περίεργο συναίσθημα: να ευχαριστιέσαι με τον πόνο σου. Σαδομαζοχισμό τον λένε αυτοί που ξέρουν τα μυστικά του σεξ. Η μεγαλύτερη χαρά, βέβαια, είναι που μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω ένα ποστ στο blog. Μη χάσουμε και τον ειρμό του blogging και δεν είμαστε in... To post που θα περιγράφει την ανείπωτη αυτή πικροχαρά θα γίνει, όπως επιτάσσει η σύγχρονη δημοσιογραφία, σε bullets. Και για να στηρίξω και τις hipster καταβολές μου και να ολοκληρωθώ σαν νέος θα σας πω πως ακούω και το Kουστουμάκι του Boy. Στιχουργικά αποτυπώνει άψογα την εποχή μας.

  • Στο όμορφο Καστελόριζο. Τα γραφικά σπιτάκια φώτιζαν το πρόσωπο του Πρωθυπουργού. Γέλια νέων και κλάματα μωρών έδιναν ένα νησιώτικο τόνο στην ατμόσφαιρα. Η ανοιξιάτικη ακριτική Ελλάδα στα καλύτερα της. Εκεί, ο εορτάζων έβγαλε ένα κακό, γραφικό ( η "Οδύσσεια των Ελλήνων" και "η χαρτογράφηση των υδάτων με προορισμό την Ιθάκη" κάνουν το ηλιοβασίλεμα στην Καλντέρα να τρομάζει) αλλά παρ' όλα αυτά σημαντικά ιστορικό λόγο. Όπως έγραψε και ο Τάσος Τέλλογλου στο protagon ζούμε "το δραματικό τέλος της μεταπολίτευσης". Και αυτό γίνεται με κρότο και όχι με σιωπή, αλλάζοντας το τσιτάτο-στίχο του Έλιοτ. Πάπαλα, το αστειάκι της γενιάς του Πολυτεχνείου. Ανέβασαν τόσο την Ελλάδα ώστε να βλέπει καλύτερα το πάτωμα. Να ξέρει που θα πέσει...
  • Είμαστε άσχετοι. Αυτή ήταν η παραδοχή του ΓΑΠ. Από το 1974 και μετά η χώρα κυβερνήθηκε από ανίκανους. Και παρήγαγε ανίκανους. Συνέχεια. Το πελατειακό σύστημα από τους κοτσαμπάσηδες μέχρι σήμερα ήταν ο μοχλός της πολιτικής. Το επιχείρημα της. Κομματόσκυλα, ρουσφέτια, συμβασιούχοι, άμοιροι, αμμόρφωτοι στελέχωσαν το δημόσιο βίο της χώρας μας σε όλες τις βαθμίδες. Το αστείο, και καλό να είναι, πόσο να κρατήσει; Οι περισσότεροι από αυτούς θα βρεθούν στο δρόμο και είναι κρίμα. Αλλά σε μια χώρα που κυβερνούν και πολιτεύονται οι ηλίθιοι, στο λογαριασμό καταλαβαίνεις τελικά πόσο ηλίθιος είσαι και συ. Μακάριοι αυτοί που ήξεραν και έφτιαξαν τη βίλα στην οδό Αγράμπελης. Τ' ακίνητα σπάνια χάνουν την αξία τους.
  • Restart. Αλλά με μια παλιά συνταγή. Πάντα τα "ξένα χέρια" ερχόντουσαν να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση. Από το 1821 μέχρι σήμερα. Μη γελιόμαστε...και μην ξεγελιόμαστε. Αν θέλετε εθνική κυριαρχία, τη Μακεδονία, την υφαλοκρηπίδα, τις παρελάσεις και όλα τ' άλλα που συγκροτούν την εθνική μας ταυτότητα να πάτε να πάρετε άλλη υπηκοότητα. Εδώ το παραμύθι αυτό δεν βγάζει πουθενά. Ο Πρωθυπουργός παραδέχεται πως "εμείς δεν τα καταφέρνουμε" οπότε ας έρθουν οι ξένοι που τα ξέρουν καλύτερα. "Τόσο μπορέσαμε, τόσα κάναμε". Στο καλό.
  • Δικαιολογία. Χαίρομαι γιατί επιτέλους (για να διατηρήσω και το ήθος της φυλής, της μπελαλίλικης) πως και εγώ πριν πατήσω τα τριάντα μου θ' αποκτήσω τη "δικαιολογία μου". "Έχετε γνωρίσει πτώχευση ρε κωλόπαιδα" , θα λέω και θα διαιωνίζω τον γελοίο, αιώνιο πόνο του έθνους. Θα ακουμπάω και εγώ "κάπου" και θα ξύνομαι όπως όλοι οι Έλληνες. Γιατί όχι; Σε πηγάδι κατούρησα;
  • Οι χατζάρες. Αισθάνομαι μια μικρή δικαίωση. Εγώ και άλλοι άνθρωποι που πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι ο Δεκέμβρης του 2008 σήμανε κάτι τελικά. Θέλω να σας θυμίσω ένα σκηνικό: Στην πορεία που έγινε το σώσε (αυτή της Δευτέρας) είδαμε όλοι "διαδηλωτές" να κάνουν βόλτα στην Ομόνοια κρατώντας σπαθιά που μόλις είχαν κλέψει από μαγαζιά όπλων. Η εικόνα ήταν τελείως κουροσαβική. Ο Ιάπωνας είχε μια μοναδική ευκολία να περιγράφει την τρέλα στις ταινίες του. Την παράνοια. Το κενό της λογικής. Τα παιδιά με τα σπαθιά ήταν ακριβώς αυτό. Το κενό της λογικής που υπάρχει σε όλον τον κοινωνικό ιστό αυτού του τόπου. Δεν υπάρχει πολιτική, δεν υπάρχει τίποτα το πνευματικό, όλα είναι δανεικά. Αυτό συνειδητοποιήσαμε, τότε. Πως κινούμαστε μέσα σε μια παράνοια που δικαιολογούνται όλα. Το Βατοπαίδι, τα Ομόλογα, τα βίσματα, ο φίλος μου που τον έβαλε ο μπάρμπας του ο βουλευτής στο δημόσιο, οι "σαμουράι¨στην Ομόνοια. Σήμερα όλοι αυτοί που είπαν πως ο "Δεκέμβρης" ήταν ένα έργο βαρβάρων βλέπουν πως όλες οι μεγάλος προσδοκίες τους θα μπουν στη μέγγενη των βαρβάρων του ΔΝΤ. Ο Δεκέμβρης το έδειξε, οι ξένοι "φίλοι" μας θα το κάνουν πράξη.
  • Τα δικά μας ¨πόδια" Μπορεί να είναι πιο δυνατά, μπορεί να είναι κουτσά. Είμαι χαρούμενος γιατί είδα τους άλλους που με έχουν τρελάνει με την κενή κωλοπιλάλα τους να πέφτουν. Είμαι χαρούμενος γιατί μάλλον το ήθελα...
τσουλούφης

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Plan B: Storytellers Defend The Truth

Το Σεμινάριο:

Creative Writing Κύκλος δεύτερος

Project PLAN B

Οδηγός: Δανάη Δάσκα

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6974367671

10 συναντήσεις

6 μαθημάτων

4 παραγωγής

+ Ατομικές συναντήσεις για Feedback σε ενδεχόμενο προσωπικό έργο

Τα μαθήματα θα γίνονται κάθε Τετάρτη 8.30 στον πολυχώρο της So7 που βρίσκεται δίπλα στον σταθμό του τρένου Περισσός, στην οδό Σινοπούλου 32.


Στο σεμινάριο αυτό μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή νέοι συγγραφείς που είτε έχουν εκδώσει έργα τους είτε όχι. Για να δηλώσετε συμμετοχή θα πρέπει να στείλετε ένα δείγμα γραφής στο danaed@gmail.com.

Θα επικεντρωθούμε στο διήγημα, στο λεγόμενο flash writing, στο παραμύθι και σε εναλλακτικούς τρόπους και «τόπους» λογοτεχνίας με τελικό στόχο την υλοποίηση του συλλογικού έργου Project Plan B.


Workshop


Courses: Πλοκή, Διάλογος, Διήγημα, Συλλογές, Tag Poetry, Παραμύθι, Writing on the wall


Tools: Blogging, Spreading Ideas, Teasers, Viral.


Producing: DIY projects, Low Budget Solutions, Breaking the law.


Το Project:

PLAN B

Storytellers Defend Truth.

H υπεράσπιση της ζωής γίνεται μέσα από την αφήγησή της.

Η πραγματικότητα είναι πιο διχασμένη από ποτέ. Η συλλογικότητα έχει χάσει την μοναδικότητά της και οι μονάδες δεν συλλογίζονται. Οι ειδήσεις δεν καταφέρνουν να αντέξουν την πολυπλοκότητα των θεμάτων. Εμείς σαν κοινό των πληροφοριών βιαζόμαστε να πάρουμε αποφάσεις και θέσεις και δεν παίρνουμε τελικά ποτέ θέση βάσει των αποφάσεών μας. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της Ελλάδας, της Αθήνας, της γενιάς μας που ούτε να κλέψει μπορεί ούτε να δουλέψει, που για άλλη πραγματικότητα εκπαιδεύτηκε, σε άλλη ζει και για άλλη χρεώνεται στρεφόμαστε στην δύναμη της λογοτεχνίας για να υπερασπιστούμε την πραγματικότητά μας. Μέσα από σύντομες, σχεδόν φωτογραφικές ιστορίες, ποιήματα, παραμύθια και μονολόγους θα προσπαθήσουμε να πούμε την εκδοχή μας, τα βιώματά μας και την ζωή μας.

Η αντίδραση πρέπει να χρησιμοποιήσει την φαντασία για να διατυπώσει καινούριο λόγο. Δεν θέλουμε να δώσουμε απάντηση, ούτε επιχειρήματα. Η υπεράσπιση της ζωής γίνεται μέσα από την αφήγησή της. Ό,τι κάνουμε, απολαμβάνουμε, μισούμε και αλλάζουμε ανήκει σε αυτόν τον κόσμο που προσπαθούμε να εξηγήσουμε. Γι’ αυτό κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή της ζωής μας σε αυτή την πόλη, σε αυτή την χώρα, σε αυτόν τον χρόνο είναι η μόνη αληθινή καταγραφή της πραγματικότητας ακόμα κι αν είναι καθαρή μυθοπλασία. Ο μύθος λέει ακόμα την αλήθεια, ο στίχος λέει ακόμα την αλήθεια. Αυτό λοιπόν είναι το PLAN B. Ένας άλλος τρόπος να λέμε και να ακούμε την πραγματικότητα.


Στόχος:

Γράφουμε κείμενα για την ζωή μας στην Ελλάδα, την πραγματικότητα όπως την ζούμε, την παραφωνία μας, την διαφωνία μας αλλά και την ομολογία μας. Τα κείμενα πρέπει να είναι λογοτεχνικά, σύντομα και να λειτουργούν σαν ψηφίδες που σχηματίζουν μια μεγαλύτερη εικόνα. Και επουδενί δεν θα είναι μονόλογοι καταγγελίας ή προσωπικές απόψεις. Θέλουμε ιστορίες, μύθους, συμβολισμούς. Στη συνέχεια θα δημιουργηθεί μια σειρά video με αγγλικούς υπότιτλους όπου οι αφηγητές θα διαβάσουν το κείμενό τους και θα «υπερασπιστούν» την πραγματικότητά τους. Τα βίντεο αυτά θα συγκεντρωθούν σε ένα site/blog και θα κυκλοφορήσουν μέσω του διαδικτύου σε όλο τον κόσμο.


Project 1: Defend Athens

Τα πρώτα μας κείμενα θα «υπερασπίζονται» την πραγματικότητα της Ελλάδας και ειδικά της Αθήνας. Κι όταν λέμε υπερασπίζονται δεν εννοούμε, εξωραϊζουν ή επιτίθενται αλλά απλά αναφέρονται στο βίωμα και όχι στην ανάλυσή του. Στόχος είναι αυτό να επεκταθεί και στο εξωτερικό και να γίνει ένας τρόπος να μαθαίνουμε την «αλήθεια» κάθε τόπου.



Λίγα λόγια για την οδηγό Δάσκα Δανάη: Η Δανάη Δάσκα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Αφού τελείωσε την Φιλοσοφική Αθηνών έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλόφωνη Λογοτεχνία και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Έχει εργαστεί ως κειμενογράφος, υπεύθυνη δικαιωμάτων στις Εκδόσεις Μεταίχμιο, αξιολογήτρια ξένων και ελληνικών πρωτότυπων έργων, μεταφράστρια παιδικών βιβλίων και ως αρθρογράφος στα περιοδικά Καλειδοσκόπιο, Centro, Batterie και Velvet. Έχει εκδόσει ποιήματα και διηγήματα σε συλλογές στην Σκωτία. Για περισσότερες πληροφορίες google me!

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

this is happening



... άμα είσαι μάγκας βγάλε καμια φορά και καμια μαλακία...