#11

#11

τερεζος

00s
BLOC PARTY, Silent Alarm (Wichita, 2005)
Η αμερικάνικη τσιχλόφουσκα του garage revival ξεφούσκωνε μαζί με το δεύτερο άλμπουμ των Strokes, η μπάλίτσα ξανάηρθε στο Νησί με τους Franzies και οι Bloc Party ντεμπουτάρουν ασυναγώνιστα. Είναι η διετία 04-05 που όλοι προσπαθούν να ακουστούν σαν τους Gang Of Four. Κι εκείνοι το κάνουν, ενίοτε όμως με γκαραζερί mode, ενώ παράλληλα δανείζονται τόσο από Cure όσο και από New Order, αλλά δεν είναι ούτε ξωτικοί ούτε γλυκανάλατοι. Φτιάχνουν στακάτες μελωδίες που ντύνουν αστικά πολιτικούς στίχους και με την παράλληλη κυκλοφορία του Silent Alarm remixed αφήνουν και ηλεκτρονικές υποσχέσεις. "Ωραία, ρε φίλε και τότε γιατί δεν το βάζεις στο νο.1;", θα πεις. Γιατί, ακολούθησαν δύο τόσο ανέμπνευστα και μαλθακά άλμπουμ που τους κατατάσσουν στο βάθρο των '00s 'one record wonders'...


'09
SONIC YOUTH, The Eternal, Matador
Τους σέβομαι απεριόριστα (όλο και πιο πολύ όσο μεγαλώνω - εγώ και η δισκοθήκη μου), αλλά δεν τους αγαπώ. Ίσως γιατί από το EVOL έως το Dirty, εγώ φοιτούσα τρυφερά στο 4ο Δημοτικό Αγίας Βαρβάρας. Το φετινό 16ο στουντιο άλμπουμ δεν το ψηφίζω ως "Επικρατείας' που έλεγε η strange boutique, αλλά γιατί - όπως και οι αμέσως προηγούμενοι στη λίστα Last Drive - το κάνουν τελικά καλύτερα από οποιοδήποτε νεούδι 'next big thing', πώς να το κάνουμε (αρκεί να ακούσεις το 'What We Know' και το 'Malibu Gas Station'); Ο καλύτερος, για μένα, δίσκος τους από το "Πλυντήριο"...

τσουλούφης

οοs

Beirut, Gulag Orkestar, Da Da Bing!, 2006

09'

Blakroc, Blakroc, V2

#12

#12

τερέζος

00s
RADIOHEAD, Kid A (Capitol, 2000)
Αν δεν το ψήφιζα στην εικοσάδα, περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που θεωρώ φίλους μου μπορεί να μη μου ξαναμιλούσαν (τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον θα το κάνουν αφού το ρίχνω κάτω από την δεκάδα)...εγώ να προσθέσω ότι αυτό το και το Amnesiac μου αρέσουν ένα εκατομμύριο φορές παραπάνω από την αγία δυάδα Bends και OK Computer...

'09
THE LAST DRIVE, Heavy Liquid, Happy Crasher
Καθόλου δεν το βάζω επειδή είναι ελληνικό, είναι "οι ήρωές μου" κτλ. Το βάζω γιατί είναι δισκάρα, γιατί είναι επιστροφή με περιεχόμενο και λόγο ύπαρξης. Με ώριμα γκάζια, φετιχιστική λατρεία (από το tribute στον Lux Interior μέχρι το εκπληκτικό artwork του Βασίλη Λώλου), ένα ασύλληπτο anthem που λέγεται 'A Glass Of Broken Dreams'. Τρανή απόδειξη του κλισέ "οι τύποι γερνάνε όμορφα"(όπως και οι επόμενοι στο #11) ...

τσουλούφης

00s

Pj Harvey, Stories from the city, stories from the sea, Island, 2000

09'

Franz Ferdinand, Tonight, Domino

#13

#13

τερέζος

00s
VITALIC, Ok Cowboy (Pias, 2005)
Ξέρεις, είναι η εποχή που έχεις αρχίσει να αντιλαμβάνεσαι τι μαλακία ήταν το electroclash (πώπο ρε φίλε τι στριμωξίδι ήταν εκείνο στο U-matic για τη Miss Kittin, άσε που είχα δει τέσσερις φορές σε ένα χρόνο τον Felix Da Housecat), κάπως την έχουμε δει πάλι με το techno (με τους μινιμαλιάρηδες), κι έρχεται αυτός ο δίσκος να κεφαλαιοποιήσει εκείνη την electro περίοδο και τα singles που σκόρπαγε δεξιά κι αριστερά ο Pascal Arbez την προγούμενη τετραετία. Και βγαίνει ένα full-energy dance album με (post) punk αισθητική και, ίσως, το πιο παραληρηματικό χορευτικό κομμάτι της δεκαετίας 'La Rock 01'. Βάλτο σε πάρτι στις 04.00 και ψάξε για πυροσβεστήρες...

'09
ARCTIC MONKEYS, Humbug, Domino
Και οι τελευταίοι άπιστοι ψηθήκαμε με τον Alex Turner μετά τους Puppets. Φέτος, ψηθήκαμε και με τους Monkeys (που ομολογώ ότι σνόμπαρα στα δύο πρώτα άλμπουμ). Josh Homme, κυρίως, και James Ford, δευτερευόντως, στην παραγωγή, συνθέσεις που έχουν περάσει από ενυδατική περιποίηση για να απωλέσουν τα εφηβικά μπιμπίκια, αν αυτό το indie pop κληροδοτήσουν τα noughties τότε άξιο το hype σου ταλαντούχε κύριε Alex Turner...

τσουλούφης

οοs

Gnarls Barkley, The odd couple, Atlantic, 2008

09'

Grizly Bear, Vechatimest, Warp

#14

#14

τερέζος

00s
A PLACE TO BURY STRANGERS, s/t (Killer Pimp, 2007)
Δεν είναι σικέ, αλήθεια. Απλά τυχαίνει να παίζουν σήμερα κι αύριο οι Μπρουκλινέζοι βαβούρες στην Αθήνα. Δεν το είχα πάρει χαμπάρι στην ώρα του το αλμπουμ, αλλά κανά εξάμηνο μετά. Κι έμεινα σέκος στην πρώτη ακρόαση από την ηχητική τομή του Psychocandy με το Loveless, με επιδόρπιο Unknown Pleasures και Meat Is Murder. Μετά ήρθαν οι διηγήσεις για τα live με ωτοασπίδες, η φήμη της πιο "θορυβώδους NY μπάντας", το πειστικό δεύτερο φετινό άλμπουμ. Κι αύριο τα αυτιά μου ετοιμάζονται να θυσιαστούν σαν 18χρονες παρθένες σε φρουρά βραχονησίδας...

'09
THE BLACK HEART PROCESSION, Six, Temporary Residence Ltd.
Άλλη μια μπάντα που δεν "είχα". Κατασκοπέυω την blogovision να ψηφίζει το Amore Del Tropico και στενοχωριέμαι που δε "νιώθω". To Six το άκουσα ανεβαίνοντας με το τρένο στη Θεσσαλονίκη, ψιλοχανγκοβεριασμένος, έχοντας χάσει το προηγούμενο δρομολόγιο, άυπνος και στραβωμένος. Λίγο μετά την Οινόη (χα!), τα καταραμένα blues άρχισαν να με χτυπάνε. Ιστορίες για το διάβολο, κιθαριστικές μαγκιές, σκοτεινές "θρησκευτικές" μελωδίες, μερικά βιολιά να βρίσκονται. Το' χουμε ξανακούσει (και μάλλον οι ίδιοι το' χουν ξανακάνει καλύτερα), αλλά εμένα με χτύπησε...

τσουλούφης

00s
The Last Shadow Puppets, The Age of The Understatement,Domino, 2008

09'

Bob Dylan, Together Through life, Columbia

Από σεβασμό και μόνο... (ε, έχει και ένα δυο καλά tracks. Μπορεί και τρία)

#15

#15

τερέζος

00s
DJ SHADOW, The Private Press (MCA, 2002)
Θα'θελα το Endtroducing να βγαίνει σε κάθε δεκαετία και να το ψηφίζω πάντα νο.1. Αλλά κι αυτό δεν είναι άσχημο, ε; Τα έβαλα από δω, τα έβαλα από κει, δε βρήκα καλύτερο cut & paste άλμπουμ στα noughties. Ένα άλμα λυρισμού σε σχέση με το ντεμπούτο (ή μήπως με επηρεάζει ο Wong Kar-Wai;), λιγότερο turntablism, κινηματογραφική ροή με γκραν φινάλε '... on the motorway'. Ίσως το "χαμένο άλμπουμ" των U.N.K.L.E. (πόσο θα στράβωσε ο Lavelle όταν το άκουσε;), ωραία δεν ήταν που κάποτε οι δίσκοι ακούγονταν μονορούφι από την αρχή ως το τέλος (...και τα κορίτσια ήταν αγνά...και τα αγόρια τσίφτες);

'09
BLAKROC, Blakroc, V2
Με το που βλέπω τους Black Keys με πιάνει (εντελώς αδικαιολόγητη και άδικη, ξέρω) απέχθεια. Σκέφτομαι παχυντικά αμερικάνικα φαγητά, τα προγούλια του Μάικλ Μουρ, την Κου-Κλουξ-Κλαν και όλα όσα πιθανώς παρανοϊκά έχω συνδέσει με την "παραδοσιακή" americana. Βέβαια, όταν κάνουν παρέα με τον Danger Mouse με ψιλοτσιτσιρίζουν και φέτος με κέρδισαν (ευτυχώς που τους πρόλαβα στο νήμα της χρονιάς). Γιατί παρέχουν τα κιθαριστικά θέματα στη μεικτή του hip hop που αγαπάμε (Oi Dirty Bastard, Raekwon, RZA, Mos Def, Q-Tip κ.ο.κ. σημείωσε το όνομα Nicole Wray) και βγάζουν το smooth "μαύρο" διαμάντι του 2009. Κι εγώ τώρα πρέπει να ξανακούσω όλους τους δίσκους τους και να μετανοήσω...

τσουλούφης

00s

Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Βραχνός Προφήτης, Λύρα, 2000

'09

The Dead Weather, Horehound, Third Man

6η Δεκέμβρη 2009 (από το Tvxs.gr)

Συνολικά κατά την διάρκεια των επεισοδίων, σύμφωνα με την αστυνομία, τραυματίστηκαν 4 πολίτες και 16 αστυνομικοί. Πιο σοβαρά είναι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου κ. Χρήστος Κίττας ενώ τραυματίστηκε η κ. Ελένη Κουτσουμπού στέλεχος του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος. Οι 16 αστυνομικοί είναι 10 των ΜΑΤ, 5 της ομάδας ΔΕΛΤΑ, και μία αστυνόμος. Σοβαρότερα είναι δύο άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ.

ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΗΧΑΝΟΔΗΓΗΣΗΣ

Αυτά. Άλλες απορίες και συμπεράσματα σε λίγες ώρες στο laternative.blogspot.com

Y.Γ. Περάστε και από το prezatv.blogspot.com . Έχει κάποιες καλλιτεχνικές φωτογραφίες.

#16

#16

τσουλούφης

00s
Amy Winehouse, Back to Black, Island, 2006

Το pop ( αν μπορούμε να την κατατάξουμε εκεί) άκουσμα της δεκαετίας. Η φωνή της έχει κάτι από Ela και Nina και έκανε το σύμπαν να πιστέψει πως ντίβες με λαρύγγι βγαίνουν ακόμα. Η συμπεριφορά της είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και ενοχλεί, όχι τόσο για τις πράξεις της αλλά για το ότι δεν μας προσφέρει κάτι παραπάνω. Υπομονή: είναι το μόνο που μας μένει!

'09
Girls, Album, True Panther Sounds

Ψιλό ροκ, ψιλό indie, ψιλό κάτι, ψιλό δήθεν, ψιλό καλό, ψιλό ελπιδοφόρο, ψιλό αριστούργημα, ψιλό μαλακία. Δεν σε αφήνει αδιάφορο, ψιλό πάντως.

τερέζος

00s
GORILLAZ, Demon Days (Virgin, 2005)
Roots Manuva, Martina Topley-Bird, De La Soul, Shaun Ryder, Dennis Hopper, MF Doom, Neneh Cherry και ο Danger Mouse στα κουμπάκια, όλοι στη διάθεση του Damon Albarn (για τον οποίο τα ξαναείπα συνοπτικά στο νο.35 εδώ). Μπορεί να μην ταιριάζει καθόλου με τη σημερινή μέρα, αλλά είναι ο πιο feel good δίσκος μου για τα noughties. Καλοκαίρι, χαμόγελα, spliffs, νωχελικό σπάσιμο της μεσης και μερικές κάργα ρίμες στο 'Dirty Harry'. Σαν να λέμε 'Feel Good Inc.'...

'09
BAT FOR LASHES, Two Suns, Parlophone/Astralwerks
Απ΄ ότι βλέπω η Natasha Khan θα είναι ψηλά, όταν ο gone4sure κάνει τη σούμα. Γιατί είναι το girl next door που κατασκοπεύεις όταν γυρνάς από τη δουλειά (κι εκείνη από τη σχολή ή το μπαλέτο κρατώντας σακούλες με ψώνια για να φτιάξει κάτι vegan να φάει). Γήινο, ντροπαλό, εσωστρεφές με μπόνους το εξωτικό απίλ που σε έκανε να το προσέξεις. Να επαναλάβω girl (όχι woman) next door. Και μετά δειλά το γνωρίζεις με μια ηλίθια αδιάφορη δικαιολογία. Έχει υπέροχη φωνή, δύο δίσκους εξαιρετικών συνθέσεων ποπ χαρμολύπης, σου λέει περήφανα αλλά χαμηλόφωνα ότι έχει συνεργαστεί και με τον Scott Walker. Εσένα δε σε λένε Daniel. Αλλά την ψηφίζεις...

#17

17#

τσουλούφης

00s
Cocorosie, Noah's Ark (Touch and Go Records, 2005)

Ντρέπομαι για την επιλογή μου αλλά τι να κάνω που μου άρεσε ο δίσκος. Παντός καιρού νιαουρίσματα που κάποιες στιγμές συνθέτουν και μια μελωδία. Συνοδεύεται με τσάι και κάρδαμο.

'09

Junior Boys, Begone Dull Care,Domino

Τους είδαμε και στο synch. Λιτοί, συναισθηματικοί, το Work και το Dull to Pause είναι πολύ ωραία κομμάτια και τα σκοτεινά αφηρημένα αισθήματα βρίσκουν το δρόμο τους.

τερέζος

00s

NEW ORDER, Get Ready (London, 2001)
Ο επιθανάτιος ρόγχος, η τελευταία αναλαμπή μια παρέας που τελικά αποδείχθηκαν υπερεκτιμημένοι τυμβωρύχοι της κληρονομιάς του Ian, αν και ταλαντούχοι players. Εδώ οκτώ χρόνια μετά το Republic, αφήνουν την κουρασμένη electropop στην άκρη και φτιάχνουν ένα από τα πιο ωραία indie pop άλμπουμ των '00s. Με γαμάτους guests (Corgan, Gillespie), τα συνηθισμένα catchy tunes ('Crystal'. '60 miles an hour'), αλλά πάνω απ' όλα κομψές, ευαίσθητες, καλοπαιγμένες συνθέσεις (όπως την αγαπημένη μου τριάδα στη μέση του δίσκου 'Turn My Way', 'Vicious Streak', 'Primitive Notion'). Η οριστική απομυθοποίηση θα έρθει με το λάιβ παρωδία στο Ελληνικό το 2006...

'09
FRANZ FERDINAND, Tonight: Franz Ferdinand, Domino
Το τρίτο άλμπουμ που αποκατέστησε τη σχέση μου με τον Alex και την παρέα του (όπως θα φανεί και στην πορεία του listing). Οι Franzies αυτή τη φορά δεν ασχολούνται τόσο με την εικόνα ούτε με την υποχρέωση να κάνουν "το ροκ που χορεύεται" που τους έντυσε λίγο Duran Duran στο προηγούμενο You Could Have It So Much Better. Εδώ ασχολούνται με την ουσία. Κι αφήνουν και λίγο την πρωτοβουλία στον παραγωγό Dan Carey για να ισορροπήσει το τελικό αποτέλεσμα μεταξύ των indie anthems τύπου 'Ulysses' και των απρόσμενων εκπλήξεων όπως το acid παραλήρημα του 'Lucid Dreams'...

#18

#18

τσουλούφης

Γιάννης Αγγελάκας & Επισκέπτες, Από 'δω και πάνω, All Together Now, 2005.

Ποιος δε χόρεψε, ποιος δεν έκλαψε, ποιος δε χοροπήδησε, ποιος δεν ξαφνιάστηκε με την ευχάριστη στροφή του Γιάννη; Εκτός από το χιτάκι (Σιγά μην κλάψω) το album είναι μια απόδειξη πως μπορούμε επιτέλους να ξεφύγουμε από τη μίρλα και την κλάψα της αδικοχομένης πια έντεχνης ελληνικής μουσικής.

'09
Bat For Lashes, Two Suns, Parlophone

Ωραίο κορίτσι πράμα. Αισθαντική φωνή, αισθησιακά αγγίγματα, καυ..ωσαμε... λίγο και το νούμερο 18 βαφτίζεται με αγάπη και ροδόνερο...

τερέζος

00s
B.R.M.C., Black Rebel Motorcycle Club (Virgin, 2001)

"I Feel In Love With A Sweet Sensation/I Gave My Heart To A Simple Chord/
I Gave My Soul To A New Religion/ Whatever Happened To You?/
Whatever Happened To Our Rock 'n' Roll?/ Whatever Happened To My Rock 'n' Roll?"
... στις αρχές της τρίτης χιλιετίας μια παρέα αμερικανάκια προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ροκενρόλα είναι ακόμα ζωντανή. Κι αυτός ο δίσκος (κι αυτό το κομμάτι) ήταν το καλύτερο επιχείρημα. Ευτυχώς το πιστέψαμε για λίγο (τόσο εμείς όσο κι εκείνοι)...

υγ. extra bonus για το 'Love Burns', ένα από τα 2-3 αγαπημένο μου "ερωτικά" της δεκαετίας

'09
SHACKLETON, Three EPs (Perlon)
Ο κύριος μετακόμισε στο Βερολίνο, παρατάει για λίγο την Skull Disco, πιάνει παρέες με τους Βιγιαλόμπους και μοιραία καταλήγει να ηχογραφεί το πρώτο του LP στην ακραιφνώς techno ετικέτα Perlon. Η επιτομή της αποδεδειγμένης ηχητικής συγγένειας μεταξύ των απομειναριών του minimal και του ακμάζοντος dubstep (χωρίς να μπαίνει σε κανένα από τα δύο ράφια). Υπνωτικοί ρυθμοί, σκοτάδια, κλειστοφοβία, καλειδοσκοπικές εικόνες τρόμου, ανεπαίσθητα εφέ, λίγο "φοβιστικό" - κάπως "δύσκολο", αυτό είναι το μέλλον. Και λέγεται techstep η dub techno?

Live your myth@Greekporn.com

Ήταν μια γερή εβδομάδα η προηγούμενη. Στον ειδησεογραφικό τομέα, πάντα. Η Ελλάδα είναι προ της οικονομικής κατάρρευσης, το Ντουμπάι επίσης. Η Νέα Δημοκρατία εξέλεγε νέο αρχηγό, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έψαχνε το ιδεολογικό του στίγμα στη συνδιάσκεψη του και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός ποιος είναι το αφεντικό της πόλης. Αν είσαι, όμως, έξυπνος και έχεις σαν βασικό σου προτέρημα να κατορθώνεις να αφουγκράζεσαι τις “ιαχές” της ελληνικής κοινωνίας τότε οφείλεις να πουλάς σαν θέμα τις “περιπέτειες” του παχουλού Κώστα, του ορεξάτου Τάκη και μιας κοπέλας που ανησυχεί έντονα για το αν η παρτούζα περιλαμβάνεται στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και στέλνει άμεσα τους συμμετέχοντες της στο καζάνι με το βραστό νερό και τις μολυσμένες παρθένες. Το “όργιο στο νοσοκομείο” (“greek partouza” το tag στο ίντερνετ) έστειλε τον εισαγγελέα στον Τριανταφυλλόπουλο και χιλιάδες Έλληνες, Ελληνίδες και Ελληνόπουλα στο greekporn και στο rapidshare. Σιγά, μωρέ! Το πρώτο ή το τελευταίο όργιο είναι που θα δούμε από την “ιντερνετική” κλειδαρότρυπα; Ευτυχώς, εδώ που τα λέμε, που μιλάνε τα παιδιά τη ντοπιολαλιά μας, να αλλάξουν λίγο, έτσι, τα κόζια και οι ατάκες στην πιάτσα.

“Φανταστικότατο”, ομολογεί η ντροπαλή νεανίδα, “βεντούζα” και “τρομπόνι” αναφωνεί ο πολυλαλίστατος Κώστας, την ώρα που ο Τάκης κάνει βόλτες τσίτσιδος στο ελληνικό νοσοκομείο, που κρεβάτια στην εντατική μπορεί να μην έχει αλλά διαθέτει ένα για μια άμεση “συνεύρεση” επιστημόνων. Και με προσωπικό μπάνιο! Αφού ολοκληρώνεται η “συνεδρία”, ο Κώστας έχει πει τετρακόσιες φορές το επίρρημα “έτσι” μέσα σε δώδεκα περίπου λεπτά και αφού “δεν έχει χαλάσει ότι έχει φτιάξει με κόπο” η φίλη της παρέας, προχωρά χαρούμενος προς την κάμερα πανηγυρίζοντας για τα παρευρισκόμενα όργανα και τις καταστάσεις που περιπλέχτηκαν. Σε ελεύθερη μετάφραση θα το δώσω ως “ε ρε κάτι γλέντια” δημιουργώντας την αίσθηση πως η μικρού μήκους ταινία περισσότερο στημένη ήταν παρά ένα ευχάριστο διάλειμμα στις ανιαρές κατά τ' άλλα ώρες στην εφημερία. “Γίνονται συχνά όργια στα νοσοκομεία”, μου είπε μια φίλη που είναι υπάλληλος του ιατρικού μας συστήματος, “είναι πολλές ώρες μαζί μωρέ ο κόσμος και συμβαίνουν αυτά”. Τι έχουν να πουν όσοι μιλάνε για τον περιορισμό του οχτάωρου; Περισσότερες ώρες για τους εργαζόμενους μπας και αλλάξει ο ερωτικός χάρτης της πόλης.

Εκτός από την παραπάνω τρισευτυχισμένη παρέα στα διάφορα forums και sites βρίσκεις εκατοντάδες ελληνικά amateur πορνό βίντεο και φωτογραφίες (καθώς και προσκλήσεις για όργια). Από τα υποτιθέμενα λαρισέικα milf μέχρι τους “ηθικούς” αστυνομικούς στο τμήμα Ομονοίας. Σε σχέση με πριν από δύο χρόνια που έσκασε η youporn μόδα ( τσάμπα πορνό video stream στο net) τα ελληνικά “δημιουργήματα” πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς. Πότε (συνήθως) κάποιος που θέλει να εκδικηθεί την άπιστη, πότε δέκα φαντάροι που διεγέρθηκαν, πότε ένα ζευγάρι που επιθυμεί να μοιραστεί με τους υπόλοιπους και τις πιο ευαίσθητες στιγμές του. Η επιτυχία τους, παρά την κακή εκτέλεση και λήψη, τις περισσότερες φορές είναι τεράστια. Από τη μία τα βλέπεις για να τσεκάρεις το λεξιλόγιο και από την άλλη για το αν θα βρεις κάποιον γνωστό ώστε να τον δεις την άλλη μέρα και να σκεφτείς κοιτώντας τον στα μάτια: “πως πηδάς έτσι ρε”, την ώρα που ο άλλος θα σκέφτεται αντίστοιχα “είδες πως πηδάω, εγώ, ρε;”. Φυσικά η γυναίκα δεν παίζει κανένα ρόλο σε όλα αυτά, δεν ενδιαφέρει κανέναν γιατί ο ντόπιος φόβος: “μήπως είναι καμιά από το σόι μας ή πρώην μας ή νυν μας;” είναι στο κόκκινο και δημιουργεί προσωρινή τύφλωση. Καλώς ή κακώς άντρες τα βλέπουν τις περισσότερες φορές, άντρες τα συζητάνε και τα κορίτσια μουτζώνουν.

Το θέμα μου δεν είναι τι γίνεται στα ελληνικά πορνοβίντεο, η εκπόρνευση αγοριών και κοριτσιών, και το αν αυτό είναι παράνομο ή όχι αλλά ότι είναι περίεργο που σοκαριζόμαστε (όχι φυσικά όσο η Θεοσεβούμενη Espresso αλλά ούτε όσο και ο Σύλλογος Ηδονοβλεψιών) που βλέπουμε τους άλλους να ερωτοτροπούν και όχι που εμείς παρακολουθούμε με μοναδικό στόχο μπας και δούμε κανένα γνωστό ή για να συγκρατήσουμε καμιά φάτσα . Οι φωτογραφίες της συγγραφέως Τσέκου και του Ζαχόπουλου ξεπούλησαν, την ώρα που όλοι αηδιάζαμε μόνο και μόνο στην φανταστική εικόνα που πλάθαμε στο μυαλό μας. Το “όργιο στο νοσοκομείο” έγινε talk of the town, όχι γιατί έδωσε κάτι παραπάνω στη σεξουαλική μας λίμπιντο ή (το λογικό) έδειξε τα προβλήματα της δημόσιας υγείας αλλά επειδή ξύπνησε μέσα μας το χωρίο, το κουτσομπολιό, τo φόβο πως αυτό που έτυχε σε αυτούς ( η “διαρροή” και όχι η μαγνητοσκόπηση) μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί και σε εμάς (ευτυχώς, όχι αυτή τη φορά) αλλά και τη ζήλια που δεν είναι σε ψυχολογική θέση όλοι να τραβήξουν το κινητό από την τσέπη και να βγάλουν στη φόρα την ερωτική τους ζωή. Ο Νεοέλληνας δείχνει το σώμα του online την ώρα που ο Έλληνας έψαχνε χρόνια, στα κρυφά να το μπανίσει. Στη νέα εποχή, δε θα συζητιέται η καταγωγή μας ή το πόσα βγάζουμε αλλά το γυμνό μας σώμα. Και να είμαστε σίγουροι πως με αυτό δεν θα γίνουμε πιο ερωτικοί σαν λαός αλλά για μια ακόμα φορά πιο συντηρητικοί. Άλλωστε αυτό είναι και το χούι μας.

τσουλούφης